Joe Bradley is één van de meest spraakmakende kunstenaars die het voorbije decennium op de voorgrond getreden is. Hij deed nochtans erg zijn best om niet te slagen als schilder. Bozar wijdt nu een kleine tentoonstelling aan nieuw werk van de kunstenaar.
Bradley, gevestigd in New York, had alles in zich om niet door te breken als kunstenaar. Zo verandert hij om de haverklap van stijl en stijlinzicht. De ene dag werkt hij zeer rudimentair met lijnen op kartonnen borden, de volgende dag maakt hij metershoge schilderijen. En soms schakelt hij plotseling om naar bronzen beelden. Bovendien verafschuwde Bradley het commercialiseren van zijn eigen werken. Publiciteit was niet aan hem besteed. Geen wonder dus dat geen enkele galerij geïnteresseerd was in Bradley’s werken. En toch vertegenwoordigen enkele grote galerijen hem op dit moment. Zijn werken worden sinds kort zelfs verkocht voor miljoenen dollars…
De expo toont op indringende en gedetailleerde wijze hoe het werk van Bradley bij andere kunstenaars respect afdwingt. Bozar stelt slechts vijf zeer recente werken op, allen gemaakt in 2016. Toch weten ze perfect de pijlsnelle evolutie van de kunstenaar aan te tonen. Bradley weet zich telkens opnieuw aan te passen aan nieuwe stromingen. Deze constante transformaties zijn niet wetenschappelijk gefundeerd, maar toch overzichtelijk en tegelijk vulgariserend. Zoals zo vaak bij kunstenaars spreken de beelden voor zich.
Bradley is om meerdere redenen één van de meest besproken schilders van zijn eigen generatie. Zijn werk keert zich enerzijds af tegen kunststromingen; anderzijds vormt deze onmogelijke categorisering de voedingsbodem voor Bradley’s werk. Zijn werken zijn het resultaat van meerdere stromingen tegelijkertijd. Ze geven een eclectische indruk, maar iedereen ziet erin wat men erin denkt te zien. Ongewild maar doeltreffend, lijkt iedereen zich te kunnen identificeren met Bradley’s werk. Deze veelzijdigheid verklaart dan ook Bradley’s succes.
Bij de ingang links valt een minuscuul schilderij in blauwe verf op. Het bevat de term Gypsy. Het werkje contrasteert enorm met een metershoog werk in hevige gele kleuren, genaamd Calypso. Oplettende bezoekers kunnen een verband ontdekken. Ze begrijpen waarom beide schilderijen hier hangen, en tegenover elkaar. Hun uitgesproken kleuren verwijzen allebei naar dansmuziek. Dit soort associaties maken het werk van Bradley zo vernieuwend.
Elke kunstliefhebber gaat wel eens op zoek naar iets nieuws, maar het mag niet té vernieuwend zijn. Deze bescheiden tentoonstelling laat de bezoeker kennismaken met een nieuw soort schilder-kunstenaar. Bradley is een kameleon die zichzelf iedere dag heruitvindt en verdient daarom een kennismakingsexpo.
Joe Bradleyloopt nog tot 30 maart 2017 in Bozar, Brussel.
