2012 was het jaar waarin lentefrisse revoluties naar mottenballen en prille kerstgezelligheid als de dood geurden. Morsige Morsi’s en lunatic Lanza’s konden echter niet verhinderen dat muziek ons wel troost, verwondering en vreugde bracht. Animal Collective toonde live weer eens zijn klasse, Orbital bewees er nog steeds te staan en met Death Grips kregen we eindelijk onze MC’ende Suicide. Maar het waren vooral de volgende tien schijfjes die prikkelden, beklijfden en susten. Volgend jaar meer van dat. En laten we hopen dat we nooit ofte nimmer nog een gitzwarte inleiding als deze hoeven te schrijven.
Julia Holter ::Ekstasis Een plaat als een konijnenpijp; wie er in duikelt, belandt in Holters volstrekt unieke audio universum. Deze complexe, veelgelaagde crossover tussen artpop en hedendaags klassiek met invloeden uit de Chinese muziek doet elke keer weer de grond onder onze voeten wegschuiven. Laurie Andersons opvolging is verzekerd.- Swans :: The Seer Dat Michael Gira en de zijnen op dit album nu eens drones en americana, dan weer noise en postrock brengen doet er eigenlijk niet toe. Van op zichzelf staande nummers is er immers geen sprake; songs met kapsones krijgen nul speelminuten want het belang van het collectief primeert. Dat hanteert de tactiek van aantrekken en afstoten en laat de luisteraar nooit los.
- Holy Other ::Held Alsof Samara (uit Hideo Nakata’s horrorprent The Ring) vanop Moesko Island een Valentijnsbrief schrijft; zo klinkt dit witchhouse album. De mix van slome R&B-beats, verknipte stemmen en allerlei creepy geluiden geeft pas na een aantal luisterbeurten zijn geheimen prijs, maar wie volhoudt ontdekt een bloedmooie plaat. IJzingwekkend en tegelijkertijd hartverwarmend, van de eerste tot de laatste minuut.
- Beach House ::Bloom Voor Victoria Legrand en Alex Scally is er op het ereschavot geen plaats. Daarvoor ligt dit schijfje te veel in het verlengde van het magistrale Teen Dream. Maar dat dit droompopduo nog steeds superbe melodieën, bevreemdende synthesizerpartijen en vloeiende shoegaze-gitaarlijnen als kokosnoten uit een, in fluor kleuren oplichtende, palmboom schudt kunnen we niet ontkennen.
- Flying Lotus :: Until the Quiet Comes Op de vierde van Steven Ellison waart tante Alice Coltranes geest rond; Flylo breekt zijn eigengereide instrumentale hiphop immers open naar kosmische proporties wat hem een lazy sunday afternoon-plaat oplevert. Opvallend is Ellisons streven naar echt vakmanschap; zelden hoorden we een elektronica-album met zulke geloofwaardige en organisch klinkende instrumentatie.
- Goat: World Music Deze Vikings in de rol van behekste sjamanen dealen uiterst opwindende trips die postpunk, afrobeat en acid rock haasje over doen springen. Dankzij deze Zweden leren ook wij de rijke traditie van heidense rituelen uit hun geboortedorp Korpolombolo kennen; op Halloweenfeestjes schurken George Clinton en Gong zich onder een glitterbol met veel goesting tegen elkaar aan.
- Scott Walker :: Bish Bosch Na tien seconden naar deze plaat geluisterd te hebben was het al duidelijk dat we geen flauw benul hadden waar deze crooner ons naartoe zou leiden. Later bleek die bestemming Planet Walker te heten; niets is er wat het lijkt en alle muzikale wetmatigheden worden er binnenste buiten gekeerd. Toch klinkt Bish Bosch iets toegankelijker dan Tilt en Drift en is daarom geschikter om kennis te maken met deze topmuzikant.
- Neil Young&Crazy Horse:: Psychedelic Pill Een nieuwe On The Beach is dit niet geworden, maar dat mogen we van Dinosaur Senior niet meer verwachten. We zijn al lang blij dat Psychedelic Pill zijn beste album in jaren is en dat Young muziek blijft maken die ertoe doet.
- Holly Herndon::Movement Met een laptop als verlengstuk van haar ziel creëert deze Miranda July van de muziekwetenschap een bevreemdende soundscape die na een tijdje onvermijdelijk onder de huid kruipt. Futuristische underground dance en avant-gardistische stemmenspielereien klikken als legoblokjes in elkaar en dat resulteert in dit pareltje.
- Alexander Tucker:: Third Mouth Door eeuwenoude ballades en lamento’s in een futuristisch jasje te steken katapulteert Tucker de Britse folkloretraditie de toekomst in. En werden zijn eerste schijfjes nog gedomineerd door een kluwen van complexe drones en gelaagde melodielijnen, dan krijgen de songs op de Third Mouth veel helderdere en uitgebalanceerde arrangementen aangemeten.
Hielpen 2012 verder draaglijk te maken:
Death Grips::No Love Deep Web
Tame Impala::Lonerism
Brian Eno::Lux
Disappears::Pre Language
Peaking Lights::Lucifer
Sonic Youth::Smart Bar Chicago 1985
How To Dress Well::Total Loss
Chromatics::Kill For Love
Adrian Sherwood::Survival & Resistance
Live tenslotte werden we heel erg blij van Julia Holters concert in Muziekgebouw ’t IJ te Amsterdam en zalfde Swans onze ziel op Sonic City. Verder zagen we een uitverkochte AB uit zijn dak gaan tijdens de alles wegspoelende lentepoets Orbital genaamd en bij optredens van Disappears waanden we ons terug die 18-jarige indie kid .
