Toen we ze twee jaar geleden naar aanleiding van hun denderende debuutalbum All Hour Cymbals voor de eerste keer interviewden, spraken ze nog vol lof over "dat veelbelovende groepje in hun voorprogramma: MGMT". Vandaag is Yeasayer qua populariteit glansrijk overvleugeld door hun Brooklyn-broeders. Niettemin brengen ze met Odd Blood een potentiële doorbraakelpee uit.
enola: De baseline voor jullie eerste plaat was "it’s the end of the world, but let’s dance to it". Hoe zit dat met de nieuwe plaat?
Chris Keating (zang): Die omschrijving gaat eigenlijk nog meer op voor deze plaat, denk ik. Bij het maken van Odd Blood zijn we heel erg beïnvloed door alle popalbums waar we constant naar hebben zitten luisteren. De nieuwe plaat is dan ook een stuk dansbaarder, met minder haze dan ons debuut.
enola: De gitaren worden inderdaad wat naar de achtergrond verdrongen op Odd Blood. Een bewuste keuze, neem ik aan?
Keating: De focus op Odd Blood ligt inderdaad meer op de electronics, maar die inslag was bij All Hour Cymbals ook reeds sterk aanwezig. Dat album was minder organisch dan de meeste mensen dachten… In het nieuwe album hebben we veel samples gestopt, met vaak ongewone frequencies. Ik omschrijf de nieuwe songs het liefst als "onconventionele liefdesliedjes". Er sluimert een soort paranoïde sfeer doorheen het album. Maar elke song heeft niettemin een vrij unieke sound. Belangrijk was dat het album als geheel een exotische sfeer uitstraalde.
enola: Het knip- en plakwerk resulteerde in een echt popalbum, zo blijkt. De donkere riffs en scherpe kantjes die All Hour Cymbals zo omineus deden klinken, zijn op dit album verdwenen.
Keating: "Klopt. Het was de bedoeling dat de luisteraar minder makkelijk zou kunnen bepalen welke instrumenten worden gebruikt. Bij de eerste plaat kon je zo zeggen "daar hebben ze een sitar gehanteerd" — mochten we dat al hebben overwogen. Maar nu loopt alles veel meer in elkaar over en lijkt het meer een brij.
enola: Welke nieuw ontdekte muziek heeft het geluid van Odd Blood mee richting gegeven?
Keating:"Deze plaat is erg beïnvloed door dancehall en dubstep, twee genres waar we de laatste maanden veel naar hebben geluisterd. En ik ben altijd een grote fan van radiopop geweest, een goede song van pakweg Rihanna of Britney Spears kan ik altijd wel smaken. Niet al hun songs, maar toch… Die invloed was reeds duidelijk te horen op ons debuut, maar weinigen hadden dat door. Iedereen leek te denken dat wij alleen maar naar oude hippiestuff luisterden."
enola: Was de bevalling van de "moeilijk tweede" echt zo moeilijk als altijd wordt beweerd?
Keating: "Totaal niet, eigenlijk. Ten tijde van de eerste plaat werkten we nog allemaal overdag. Daardoor konden we enkel ’s nachts repeteren en opnemen. Nu hadden we veel meer tijd en legde niemand ons enige druk op. Yeasayer is nog steeds geen grote band waarboven allerlei hoge verwachtingen hangen, weet je. Behalve de druk die we onszelf hadden opgelegd, konden we dus erg ontspannen te werk gaan. En we moesten niet bang zijn om te falen."
enola: Wel een grote groep intussen is MGMT. De vorige keer dat we elkaar spraken, speelden zij nog in jullie voorprogramma. Jaloers op de hoge vlucht die hun carrière intussen heeft genomen?
Keating: "Helemaal niet. Ik heb altijd al geweten dat zij groot zouden worden, al van de eerste keer dat ik hun demo’s hoorde. Die gasten zijn supergetalenteerd, ze kunnen alles bereiken wat ze maar willen. En ja hoor, we zijn nog steeds vrienden. Maak je maar geen zorgen."
enola: In tussentijd hebben jullie kriskras de hele wereld rondgetourd. Kan je eigenlijk creatief bezig zijn tijdens een tournee?
Keating: "Moeilijk, touren vereist een compleet andere ingesteldheid. Ik ben meer bezig met mezelf in te prenten niet ziek te worden, mijn energie te sparen voor op het podium dan met creatief denken. We hebben nu bijna twee jaar aan een stuk getourd, maar tussendoor lasten we regelmatige een pauze in en gingen we thuis individueel aan nieuwe songs werken."
enola: Tot slot: ik zag jullie in de zomer van 2008 optreden op het Les Eurockéennes-festival in Frankrijk. Tijdens jullie show begon het plots keihard te stormen. Plots leek het plaatje te kloppen: Yeasayer beluister je best temidden van een knallend onweer. Akkoord?
Keating: (lacht) Grappig dat je dat zegt. Ik herinner me dat optreden nog goed. We waren compleet doorzopen. Ik ga zeker akkoord dat je ons het best kan beluisteren in extreme weersomstandigheden. Onlangs speelden we ergens in de buurt van New York een outdoor show. Toen begon het ook plots te regenen. Die dreiging: fantastisch."
