Bij wijze van uitzondering komen op goddeau nu drie stripalbums aan bod die expliciet gericht zijn op de allerkleinsten. Met Ukje en Plukje start Dupuis deze maand immers twee nieuwe collecties. Respectievelijk vanaf drie en zes jaar kunnen deze boekjes gelezen worden, aldus de uitgever.
Dupuis heeft een naam hoog te houden op het gebied van kinderstrips. Het (door nostalgische volwassenen) fel gewaardeerde Jojo van André Geerts biedt al sinds jaar en dag een kwalitatief alternatief voor de talloze mediastrips die van de lopende studioband blijven rollen. Enkele jaren geleden werden op korte tijd nieuwe reeksen als Ludo, Oscar en Violine opgestart, strips die net als Jojo een beetje naast hun doelpubliek grepen, en vooral gewaardeerd werden door volwassen stripliefhebbers. Met Ukje en Plukje wil Dupuis zijn intenties duidelijker maken door een meer gerichte promotie.
Ukje richt zich resoluut op de allerkleinsten die toch al een verhaal in beelden kunnen ’lezen’. Stoppeltje en Stoute Benjamin bevatten dan ook nauwelijks tekst en zijn perfect te volgen zonder die enkele woorden. Stoppeltje is een klein zwart ventje met stoppeltjes op zijn hoofd die op weg naar school een vreemd avontuur in een reusachtige zeemeermin beleeft. Scenariste Céline Fraipont rekent op de kinderlijke fantasie en schept enkele kleurrijke nevenpersonages. Tekenaar Pierre Bailly (Ludo) reduceert zijn tekeningen tot het strikt noodzakelijke. Ze lijken nergens meer op de expressieve penseelstreken van een album als Agadamgorodok.
Het kindergeluk in onze familie is helaas nog te jong om als proeflezer te dienen, maar persoonlijk waren we zeker weg van dit heerlijk eenvoudige verhaal dat toch barstensvol fantasie zit. Stoute Benjamin speelt dan weer in op de herkenbaarheid van een wat onhandelbare kleuter die door zijn mama bij de babysit wordt afgezet. Benjamin voelt tal van tegenstrijdige emoties die het verhaal sturen. Het album lijkt dan ook een twijfelgeval. Er valt weinig te ontdekken in dit boek, en het zijn enkel de emoties van Benjamin die de lezer een glimlach kunnen ontlokken. We twijfelen eraan of dit voor driejarige kinderen voldoende is om een heel album lang geboeid te blijven. Stoppeltje prikkelt de kinderfantasie veel meer.
Plukje doet een gooi naar de zesjarige lezer. Er komt al tekst bij kijken, en ook het verhaal sluit meer aan bij klassieke kinderstrips zoals Jojo en Oscar. Tekenaar Christian Durieux is een oude bekende. Na Oscar gaat hij nu samen met Jean-Luc Englebert voluit voor de avonturen van GusGus, een jongetje dat half mens, half spook is. Met zijn familie gaat hij in een afgelegen dorpje wonen en in dit eerste deel maken we kennis met zijn vader en moeder en de verschillende dorpsbewoners. Ondanks het wat belerende einde is dit toch een aangename voorstelling van deze nieuwe reeks en werden we meteen meegesleurd in de fantasie van de auteurs. Het album telt ook 48 pagina’s, wat maakt dat het verhaal al wat complexer kan zijn dan de 32 pagina’s van de Ukjes.
Dupuis heeft voor het kind in ons alvast een goede start genomen met deze drie eerste kinderstrips. In de komende maanden belooft Dupuis zowel de start van andere reeksen, als vervolgen op de reeds bestaande. Hopelijk kunnen ze ditmaal snel een publiek van kleine kinderen aanspreken, zodat Ukje en Plukje een langer leven beschoren is dan het merendeel van hun voorgangers.
