Aan een gezapig tempo bouwen Olivier Neuray en Luc Brunschwig verder aan hun thriller met een menselijk kantje. In Juke Box begint een nieuwe verhaallijn. Eens te meer bewijzen beide auteurs hun meesterschap.
Lloyd Singer is boekhouder bij het Federal Bureau of Investigation, kortweg het FBI en zijn mensenkennis en buitengewone moed maakten dat hij in de eerste cyclus van Makabi prompt tot held gebombardeerd werd. Zijn onorthodoxe technieken deden de hoge heren opkijken. In Juke Box maken we opnieuw kennis met Lloyd en zijn familie. Hij staat mee in voor zijn broer die onder psychologische begeleiding staat. Tegelijk dient hij een opleiding te volgen die van hem een echte FBI-agent zal maken. Alsof dat alles nog niet genoeg was, moet Loyd ook nog een getuige tot spreken brengen. Deze getuige is het eerste nog levende slachtoffer van een bevreemdende seriemoordenaar, maar ze blokkeert volledig in het bijzijn van andere mensen. Met veel geduld probeert Lloyd toch contact te krijgen met deze vrouw.
Met deze veelheid aan door elkaar kronkelende verhaallijnen is het voor een scenarist geen sinecure om zijn verhaal leesbaar te houden. Toch slaagt Luc Brunschwig hier glansrijk in. Zoals in de eerste drie delen houdt hij er een rustig tempo op na en geeft hij elk personage en elke verhaallijn voldoende tijd om te groeien. Hij legt een groot deel van de focus op het privéleven van Lloyd en brengt zo een grote mate van continuïteit in de reeks. Het leven gaat door, ondanks alle spectaculaire avonturen. Brunschwig beseft maar al te goed dat de menselijkheid van Lloyd Singer één van de grote troeven van deze reeks is. Het geeft hem een eigen plaats tussen alle andere ‘helden’ zoals Soda of Largo Winch.
Aanvullend bij dit meesterlijke verhaal haalt ook Olivier Neuray het beste uit zijn tekenpen. Sinds zijn eerste reeks, Witte Nacht, heeft hij zijn sierlijke realistische stijl verder verfijnd en in evenwicht gebracht. Hij heeft bijzonder veel aandacht voor de gelaasuitdrukkingen en lichaamshoudingen van zijn personages, wat perfect aansluit bij Brunschwigs schrijfstijl. Neuray heeft een afkeer van pocherig spierballengedoe, wat voor sommigen zijn tekeningen saai zal doen lijken. Makabi staat echter mijlenver af van het doorsnee avonturenverhaal met gespierde helden en flitsende wagens.
Makabi verschijnt in de collectie Spotlight van Dupuis en verkeert daar in het goede gezelschap van Largo Winch, Soda en Jeremiah. Vooralsnog bereikt deze reeks geen gelijkaardig commercieel succes. Volledig ten onrechte overigens, want met dit vierde deel wordt nog maar eens duidelijk dat Makabi een ijzersterk stripverhaal is dat tot het beste behoort van wat er vandaag de dag verschijnt.
