Stripversies van romans zorgen vaak voor hevige discussies : het vermeende amateurisme van Stephane Heuets Op Zoek naar de Verloren Tijd en de gecontesteerde Bronzen Adhemar voor Dick Matena’s De Avonden zorgen nog steeds voor verhitte discussies. Michel Plessix’ versie van het kinderboek The Wind in the Willows kan echter uitsluitend op bijval rekenen. Zopas verscheen het tweede deel in vertaling.
The Wind in the Willows verscheen in 1908. Schrijver Kenneth Grahame bracht een lieflijke en boeiende dierenwereld tot leven en werd er wereldberoemd mee. Nu, zoveel jaren later, blijkt het boek een echte klassieker binnen de jeugdliteratuur. Generaties kinderen groeiden op met de verhalen rond Rat, Mol en hun vrienden. Ook stripauteur Michel Plessix raakte geboeid door de magie van dit eenvoudige verhaal en besloot er een respectvolle stripbewerking van te maken. Tussen 1996 en 2000 verscheen het verhaal in 4 aparte albums. Vorig jaar ging uitgeverij Standaard van start met een Nederlandse vertaling.
In dit tweede deel gaan Mol en Pad verder met hun verkenningstocht. Zo komen ze aan bij Das, die hen vriendelijk ontvangt in zijn hol. Verder komen ze terecht in een mensendorp en blijft hun vriend Pad met de dag gekkere streken uithalen. Wanneer hij een auto koopt om mee rond te racen, besluit Das om samen met Mol en Rat in te grijpen en Pad opnieuw met beide poten op de grond te brengen.
Michel Plessix kreeg heel wat bewondering voor zijn eerste strip Patje van het Groenewoud, op scenario van Dieter. De gesmaakte combinatie van realistische verhalen en karaktertekening met een eerder cartooneske tekenstijl sloeg duidelijk aan. Bij zijn bewerking van De Wind in de Wilgen zorgde Plessix ook zelf voor het scenario. Het resultaat is een getrouwe, soms wat brave bewerking van de oorspronkelijke roman. Deze strip straalt een hartverwarmende naïveteit uit die ook het originele boek kenmerkte. In een stripwereld die gedomineerd wordt door science-fiction en fantasy en een stevige portie seks en geweld, zorgt een strip als De Wind in de Wilgen voor een welgekomen afwisseling. Vakmanschap en meesterschap, zo kan je dit album in twee adjectieven wel samenvatten.
En Plessix heeft nog lang niet genoeg na 4 albums, want hij plant een nieuwe cyclus. Daarin wil hij op basis van een hoofdstuk uit het boek dat hij in de eerste 4 delen wat links liet liggen, een nieuw verhaal maken. Zijn hart ligt helemaal bij dit soort strips, zegt hij zelf. En met wat we in Pad als Autocraat voorgeschoteld krijgen, kunnen we daar alleen maar blij om zijn.
