Rik Wouters :: Het zotte geweld (1912)

De schilder-beeldhouwer Rik Wouters staat in de belangstelling, getuige hiervan de
retrospectieve in het Brusselse Paleis voor Schone Kunsten. Op enkele werken na, is zijn oeuvre voor
de meesten onder ons nog een grote onbekende. Zonder twijfel is Het zotte geweld zijn
bekendste beeldhouwwerk.

Het zotte geweld is eigenlijk de bijnaam die in de loop der jaren aan De dwaze maagd
gegeven werd. In het beeld komt de levensvreugde tot uiting. Wouters was een man die bijzonder
positief ingesteld was en veel levensvreugde had, totdat hij tijdens de oorlog naar Nederland gevoerd
werd. Enkele jaren later stierf hij daar ten gevolge van een tumor in zijn keel. Om die reden uit de
levensvreugde zich in zijn latere werk minder.

De naakte jongedame steunt uitsluitend op het linkerbeen, het rechterbeen houdt ze gebogen omhoog,
haar lichaam leunt naar achter. Ze spreidt de beide armen, de linkerarm naar omhoog, de rechterarm is
horizontaal gestrekt. Op het gezicht zien we een uitbundige schaterlach.

Het twee meter hoge beeld staat op een sokkel. Die sokkel dient niet om de vrouw te verheffen
boven de toeschouwers. In tegenstelling tot de sokkel in de geschiedenis van de beeldhouwkunst gaat
het hier niet om een heroïsch voetstuk, of om een pied-de-stal die slechts dient om de aandacht
op het/de gebeeldhouwde te vestigen door het beeld hoger te plaatsen dan de toeschouwers. Neen, het
is een sokkel die deel uitmaakt van het beeld. Doordat Wouters het beeld op een sokkel plaatste,
staat de jongedame inderdaad hoger dan de toeschouwers, maar dit is slechts een manier om de
vreugde-uitbarsting, om de vrolijkheid van de vrouw te benadrukken. De dansende houding van de vrouw
komt op die wijze veel meer tot uiting. Wij bekijken het beeld hierdoor van beneden waardoor de vrouw
lijkt omhoog te springen. De sokkel is geen doel op zich bij Wouters, maar draagt bij tot de
expressieve eenheid van de gehele compositie.

In Het zotte geweld zie je niets anders dan dyonisisch levensgevoel, uitbundigheid en
vitalisme. Dit alles uit zich niet alleen in de schaterlach van de jonge vrouw, maar ook in de
houding.

Dit beeld was ongetwijfeld een keerpunt in het leven van Rik Wouters. Door het zien ervan werd de
Brusselse galerijhouder Georges Giroux ervan overtuigd om Wouters financieel te ondersteunen. Toen
Wouters in 1912 als eerste bij Giroux een contract tekende, was hij de eerste kunstenaar die een
maandloon van een galerist ontving.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in