Theater en Engagement :: De politieke dimensie van en in het theater

In-leiding

Na de jaren zeventig vergleed het wat naar de achtergrond, maar in het voorgaande decennium was het volledig terug: ‘politiek theater’. Tussen aanhalingstekens welteverstaan want de nieuwe lichting hoort de term niet graag vallen. Toch houdt het theater zich sinds de jaren negentig opnieuw intenser met de maatschappij bezig.

Theater in coma ergens in de marge van de maatschappij? Ademend aan de technologische snufjes? Rehabiliterend op speed en techno? Opgewarmd in de microwave, hapklaar verpakt en snel te verteren? Theater als een popconcert op een wei met tienduizend toeschouwers? Of: hoe kan je nog verbazen met een vluchtig en archaësch medium als theater in dit "technotainmenttijdperk"?

Technologie is verworden tot een verlengstuk van het menselijk lichaam. We lopen over van informatie, ingelepeld door reuzemoeder media. Het "ik" is een gapende afgrond met als oppervlak wat trillend vlees. We zoeken wanhopig naar partiële identificaties in een welvarende supermarkt van mogelijkheden met een computergestuurd geheugen. Het postmodernisme verheven tot een scheldnaam. Kijkcijfers en statistieken krijgen nu hun morele tegenhanger: kwaliteit, weergegeven in een cijfer.

Dat het theater, vooral doorheen de jaren tachtig geruisloos meer multidisciplinair werd, hoeft niet te verwonderen. Ook verbaast het niet dat theatermakers technologische ontwikkelingen uitbuiten en in vraag stellen. Dat de verhouding acteur — personage bevraagd wordt en de idee van authenticiteit een andere invulling krijgt, kan moeilijk anders in een wereld waar "jezelf zijn" een ultieme absurditeit is.

Ogenschijnlijk merkwaardiger is de opvallende tendens van het afgelopen decennium om zich te buigen over een uitgesproken socio-politieke en maatschappelijke dimensie. Niet met geitenwollen sokken en de vingers in een V, maar als een kritische instantie. Een meer doordachte zoektocht naar het bereiken van een ander publiek is ingezet. Neen, het theater berust niet in zijn marginaliteit, maar zal nooit tot de gemediatiseerde leefwereld van de bevolking behoren. Niet enkel de jonge garde, maar ook de oudere generaties delen deze vernieuwde interesse, op de meest uiteenlopende wijzen theatraal vertaald. Een voorzichtige poging tot schets van een complex landschap.

Lees meer:

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in