Men zegt geregeld dat Antwerpenaren zichzelf zo graag zien, dus dat hele gedoe van met mezelf in quarantaine te zitten leek me op het eerste zicht niet zo héél erg. Even doorbijten met het hogere doel voor ogen, dat was mijn instelling.
Ondertussen zijn we zó ver gevorderd dat tijd en ruimte surreële ervaringen geworden zijn. Tijd voelt als een gesmolten stroperige brij, waarbij gisteren en vorige week door elkaar lopen en ik me, gehuld in mijn badjas en zonnebril, afvraag of het nu een werkdag is of niet. Bij het samenstellen van deze lijst bleek er hoofdzakelijk plaats voor vertrouwde en veelal positieve nummers, die als klimijzers houvast bieden op de gladde helling van het gemoed.
Bill Withers :: Lovely Day Hij gaf ons niet enkel een troostende schouder met het nummer “Lean On Me” maar hij wijst me er ook op dat in deze tijden optimisme meer dan ooit een morele plicht is, nu het licht nog steeds niet zichtbaar is aan het einde van deze tunnel. Tel je zegeningen en neem elke dag zoals hij komt, één tegelijk, en dan gaat deze crisis uiteindelijk voorbij. De economische problemen die velen ondervinden mogen niet geminimaliseerd worden maar we kunnen nog buiten komen, er is voldoende te eten en er zijn mensen die dag na dag voor ons strijden en zorgen. Withers kon in geen betere tijd gestorven zijn dan in deze mooie lentedagen, die een hoopvolle belofte van ontluikend en zich herstellend leven in zich dragen. Als je het geluk hebt om te zijn bij wie je graag ziet: zij maken de dag mooi.
David Bowie :: Heroes Bowie is een getrouwe compagnon gebleken tijdens de eenzame dagen in mijn provisoir ingerichte home-office. Normalerwijs grijp ik eerder naar zijn glamrock of plastic soul, maar nu spreekt zijn Berlijn-trilogie meer tot de verbeelding. Waarschijnlijk is dat gedeelde unheimliche gevoel van isolement de verbindende factor. Tijdens Bowies vrijwillige ballingschap in het door het grauwe Oost-Duitsland omgeven West-Berlijn nam hij zijn platen op in de Hansa Tonstudio, met zicht op en de troosteloosheid aan de overkant van de Muur. Soms klinken de platen die hij daar opnam wat kil, maar “Heroes” toont ons de veerkracht van een balling: die gitaar, machtig galmend doorheen de Meistersaal van de Hansa Tonstudio doet ons in ons eigen kleine eiland toch een beetje larger than life voelen.
The National :: Secret Meeting Al mijn pogingen om steeds positief te blijven ten spijt is de uitzichtloosheid van de situatie soms moeilijk te behappen. Dan komt de neiging op om gracefully te verdwijnen in mijn kamer en me terug te trekken in ‘the basement of my brain’. The National weet op zulke momenten met verstilde pareltjes balsem op mijn ziel te smeren en me eraan te herinneren dat ieder op zijn manier hetzelfde meemaakt.
Oasis :: Champagne Supernova De kranten gewagen van drukke dagen voor drugsdealers, maar wie heeft drugs nodig als je deze trip gewoon nuchter kan meemaken? Sneller dan een kanonskogel dwalen we doorheen onze gang, en we laten de solo van Paul Weller ons meevoeren doorheen verre melkwegen waarin tijd en ruimte niet bestaan. Terug op aarde neergedaald zijn er weer zeven minuten van die klotequarantaine gepasseerd. Dubbel gewonnen!
Jackson 5 :: I Want You Back Voor een instant shotje geluk grijp ik graag terug naar deze drie minuten joie de vivre. Van bij de eerste pianoriedel krijgen we een injectie van dopamine die ons weer enkele uren verder kan doen gaan. Ondanks de wrange smaak die hangt over het oeuvre van Michael Jackson, is dit voor mij misschien een van de beste popsongs ooit gemaakt.
Black Pumas :: Oct 33 Eén van de laatste groepen die ik zag optreden voor de lockdown waren de Black Pumas in Trix, half februari. Een geweldige show vol soul, die een brug kan zijn tussen zorgeloze periodes vóór en na de quarantaine. 33 oktober lijkt een mooi poëtisch eindpunt voor deze bevreemdende periode, verpakt in een kwetsbare soulsong. Maar het mag ook vroeger stoppen, hoor.
Neil Young :: Rockin’ In The Free World Sommigen voorspellen dat de ongelijkheid alleen maar groter zal worden wanneer we uit onze schulp mogen kruipen. De kloof tussen de haves en de have nots dreigt verder uit te diepen tot op het punt dat enkel de grotere vissen het voor het zeggen zullen hebben. Ons hart bloedt oprecht voor zij die de pech hebben om (financiële) tegenslag te kennen door een sputterende economie, maar een focus op zorgzaamheid en samenhorigheid kan hopelijk in de toekomst ook leiden tot sociale en economische oplossingen. Ik blijf geloven dat politici overal ter wereld deze aartsmoeilijke evenwichtsoefening met de beste bedoelingen uitvoeren, waarbij soms jammer genoeg fouten gemaakt worden. Het is echter misselijkmakend om te zien hoe sommigen onder hen deze situatie ten koste van mensenlevens misbruiken voor hun eigen politiek en financieel gewin. Tegenstemmen zullen in de toekomst meer dan ooit nodig zijn, en Neil Young geeft ons de broodnodige brandstof om te blijven geloven dat de toekomstige wereld nog steeds vrij kan zijn, gestoeld op solidariteit, in een gezond evenwicht met de economie.
[…] De staylist van (jdr) […]