The Waterboys zitten ondertussen al in jaargang 34 van hun bestaan, maar van de originele line-up is enkel nog zanger/gitarist Mike Scott overgebleven. Album nummer 12 heeft als titel “Out Of All This Blue” en Scott had blijkbaar zoveel inspiratie dat hij direct een dubbelalbum op de wereld loslaat.
Voorganger “Modern Blues” is ondertussen iets meer dan 2 jaar oud en bleef grotendeels in de folky blues hangen. Op dit album grijpt Scott gelukkig regelmatig terug naar de folkrock van eerdere albums, en het moet gezegd, daarin blinkt de groep nog altijd het meeste uit. Tel daarbij Scotts dikwijls mysterieuze teksten en je bent vertrokken voor een aangename en soms amusante muzikale trip doorheen de wereld: van de Schotse hoogvlakten naar Memphis, Nashville, Japan en terug.
“Out Of All This Blue” is een ode aan de liefde. Neem dat maar gerust letterlijk, want Mike Scott vond een nieuwe geliefde in Japan en mag zich ondertussen een getrouwde man met vrouw en kind noemen. Muzikaal swingt het regelmatig de pan uit, zoals bij opener “Do We Choose Who We Love”, waar hij nog niet zo zeker is van zijn nieuwgevonden liefde: ‘In my time on earth I played the game, I’ve loved and lost, and they are one of the same’. En dan is er “The Girl In The Window Chair”, waar het pijnlijk liefdesverdriet vanaf druipt. Zo hardverscheurend kan het dus ook.
Scott nadert ondertussen de 60, en weet soms wel wat hij wil, getuige ‘Can you live with a man without becoming his mother, Do you need a full time lover? If the answer is no, sayonara baby, but if the answer is yeah, come right over here’ in “If the answer is yeah”. Wat verder vinden we ook een ode aan zijn vrouw Megumi Igarashi, aka “Rokudenashiko” terug. Niet alle teksten zijn literaire hoogstandjes, maar in het vertellen van grote en kleine verhalen is Scott nog steeds een grootmeester en hij doet het ook nog eens met de nodige catchy rijmschema’s.
Dat The Waterboys ook eens good old fashioned kunnen rocken, is te horen in “The Connemara Fox”, waarin de fiddle van compaan Steve Wickham heerlijk te keer gaat, en “The Hammerhead Bar”, die net zo gek en luidruchtig is als de titel doet vermoeden: ‘Are you here for the music?’ Zeker en vast! Nog zo’n schot in de rockroos is “Nashville, Tennessee”, waar Scott zijn liefde voor de soul en de originele volksmuziek van Amerika: country, bezingt: ‘My soul is in Nashville, but my ass is in Memphis Tennessee’. En passant doet hij er nog een scheut zelfkennis bij: ‘I’m one part psychedelic gypsy, 3 parts blue eyed refugee’.
We geven toe: 23 songs is veel en lang, maar “Out Of All This Blue” is zeker enkele volledige luisterbeurten waard. De ene keer hoor je een leuke flard catchy tekst, een andere keer hoor je verrassende instrumenten. Soms voorspelbaar, maar altijd genietbaar. Meer moet dat niet zijn.
The Waterboys zijn op 16 november live te bewonderen in De Roma.
