Met een dubbeldik album maken we kennis met Louca. Herkenbare jeugdsituaties én ultieme voetbaldromen vermengen zich in een swingende stijl. Voor de oudere jongeren: dit is Ronnie Hansen anno 2016.
Strip 2000 gooit zich al enkele maanden op de voetbalstrip. Na Junior & Co en Pinanti United (van Charel Cambré) wagen ze zich nu voor het eerst aan een vertaling van een Franse reeks rond het populaire spelletje. Louca is het geesteskind van Bruno Dequier. De reeks verschijnt sinds 2010 bij Dupuis met vorig jaar al een vierde deel. Louca is een onhandige jongen die zo graag iets echt goed zou kunnen. Zo zou hij indruk kunnen maken op het meisje van zijn dromen. Tot zover het weinig opvallende gegeven van deze jeugdreeks. Dan komt echter Nathan op de proppen. Hij is de geest van een getalenteerde voetballer en hij zal Louca onder zijn hoede nemen. In het eerste album maakt Dequier al duidelijk dat er een band bestaat tussen Louca en Nathan, maar wat deze is wordt nog in het midden gelaten.
Al bij een eerste blik is duidelijk dat Bruno Dequier afkomstig is uit de animatiefilm. Zijn figuren lijken wel weggelopen te zijn uit een Disney-productie en ze acteren heel nadrukkelijk, met bijna slapstick-achtige bewegingen. Dequier combineert zijn werk aan Louca tot vandaag met een coördinerende rol in verschillende filmproducties. Toch is Louca niet langer een zijproject, het succes van de reeks groeit met elk deel en het onlangs verschenen vierde album was één van de best verkopende uitgaven in het segment van de jeugdstrips.
Het scenario van De Aftrap zit goed in elkaar, maar valt nogal sterk terug op clichés en weinig uitgewerkte personages. Het is wel duidelijk dat de personages in de volgende delen meer diepgang kunnen krijgen, maar in dit eerste deel blijven ze toch wat te beperkt aanwezig. Toch is Dequier erin geslaagd om een degelijk scenario in elkaar te timmeren waarin alle figuren en de overkoepelende plot overtuigend geïntroduceerd worden. Met de uitgebreide albumlengte van bijna 80 bladzijden heeft de auteur uiteraard ook meer ruimte ter beschikking. Zo gebruikt hij deze ruimte om de voetbalscènes op een filmische, wat langzame manier te verbeelden.
Louca vult zeker een leemte op. Voetbal speelt ook in andere strips een rol, maar daarbij ging het tot nu toe altijd om gagreeksen. Louca is opnieuw een echte avonturenreeks, in de traditie van klassieke reeksen als Roel Dijkstra of Ronnie Hansen. Met de grote populariteit van onze Rode Duivels is het dan verbazend dat er niet eerder een uitgeverij met hetzelfde idee op de proppen kwam. Er liggen nog enkele onvertaalde delen op de plank, dus zal het wellicht niet lang duren vooraleer we definitief kunnen besluiten of Louca de beloftes uit dit eerste deel effectief kan waarmaken.
