“Het zijn toch kneusjes, die Afrikanen. Maar ze kunnen toch ook zo’n toffe muziek maken, met trommels en veel gezang en zo. En ze kunnen ook zo goed dansen, dat kunnen wij niet met onze Westerse lijven.” Als een dergelijke zin u bekend in de oren klinkt, dan bent u vast al eens in aanraking gekomen met de paternalistische benadering die de Afrikaanse muziek (en cultuur als geheel) in het Westen te beurt valt.
Gelukkig is er de laatste jaren meer en meer een alternatieve beweging ontstaan die Afrikaanse muziek, zoals die de afgelopen halve eeuw gemaakt werd, wil heropwaarderen, en een Westers publiek bekend wil maken met de vaak in erg beperkte oplage uitgegeven platen of (vooral) cassettes die op de Afrikaanse markten zelf terecht kwamen. Awesome Tapes From Africa kreeg zo bijvoorbeeld recent wat bredere erkenning, maar ook het Duitse Analog Africa, dat eveneens vanuit een blogspot ontstond, verdient uw onversneden aandacht. Het label bracht reeds een aantal goed omkaderde compilaties en albums uit van muziek uit de seventies uit verschillende West-Afrikaanse landen. Passeerden reeds de revue in compilatievorm: Togo, Benin en Angola. De recentste compilatie in die reeks, Bambara Mystic Soul, focust op de muziek die in Burkina Faso gemaakt werd in de tweede helft van de jaren zeventig.
Burkina Faso heeft de weinig benijdenswaardige naam een van de armste landen ter wereld te zijn, en heeft in tegenstelling tot veel van haar buurlanden (Nigeria, Ghana, Mali) ook maar weinig bekendheid in de muziekwereld weten te vergaren. Nochtans kan uit Bambara Mystic Soul blijken dat Burkina Faso in maar weinig moet onderdoen voor die landen, en werd ook hier uitstekende afrobeat, highlife en aanverwanten gemaakt. Of er zoiets zou bestaan als een specifieke Burkina Faso-sound (de compilatie noemt het The Raw Sound, al ligt dat misschien meer aan de doorgaans erg lo-fi opnamekwaliteit) laten we in het midden, maar deze compilatie staat alvast bol van de kwaliteit.
Bambara Mystic Soul wordt gedomineerd door de figuur van Amadou Ballaké, die met twee verschillende ensembles (l’Orchestre Super Volta en Les 5 Consuls) op zes van de zestien nummers op deze compilatie te horen is, en daarbij een opvallende stijlbreedte aan de dag legt. De andere tien composities worden door een bont allegaartje van artiesten aangereikt, waarvan er slechts eentje (Mamo Lagbema) meer dan een keer (namelijk twee keer) opdaagt. Dat zorgt voor een behoorlijk sterke variatie aan klanken en stijlen, zoals het een goede introductiecompilatie betaamt.
Zoals te verwachten was, zijn de meeste nummers op Bambara Mystic Soul behoorlijk dansbaar, met repetitieve funky licks, aanstekelijke vocals (in verschillende talen, hier en daar is zelfs wat Frans en Engels te horen, zoals in opener “Bar Konou Mousso” van Amadou Ballaké waarin we een wegbeschrijving naar de bar in kwestie opvingen) en ophitsende percussie naar believen. In de korte periode van vijf jaar die deze compilatie beslaat, vond blijkbaar toch een hele evolutie plaats, van de op Cubaanse ritmes en melodieën geïnspireerde jams uit de beginperiode van de hedendaagse Afrikaanse muziek tot de groovende afrobeat en highlife die zo typerend is geworden voor West-Afrika vanaf de jaren zeventig.
Uiteindelijk valt er niet veel meer te zeggen over Bambara Mystic Soul dan dat het een uitstekende compilatie is, die bovendien muziek uitbrengt die anders bijzonder onbekend en moeilijk te verkrijgen zou zijn. Onbekend maakt echter onterecht onbemind, want veel van de muziek hier kan zonder moeite naast het werk van bekendere helden als Fela Kuti of Franco staan.
