The Corporation, 2010.
Wie nog nooit gehoord heeft van Mariqueen Maandig hoeft zich daar
niet bepaald voor te schamen. Met haar ex-band West Indian Girl
maakte zij tot 2009 enkele best aardige, maar weinig memorabele
plaatjes. Als How To Destroy Angels brengt Maandig nu een EP uit,
samen met haar man. Diens naam zal overigens vast wel een belletje
doen rinkelen, aangezien we het hier hebben over niemand minder dan
Trent Reznor (dit is dan het moment in deze recensie waarop u zelf
een grapje verzint met de woorden ‘Trent Reznor’ en ‘Marriage
Material’). Verder is Atticus Ross, sinds enkele jaren Reznors
rechterhand in de studio, ook van de partij. Wat kan een mens die
houdt van het zwaardere werk dan nog meer wensen?
Op het eerste gehoor klinkt hun selftitled debuut exact
zoals je zou verwachten op basis van bovenstaande inleiding:
Nine Inch
Nails, maar dan met een vrouwenstem. Meer bepaald zijn vooral
echo’s van het latere werk van oom Trents one man band te
horen: de onheilspellend duistere sfeer van ‘Year Zero’, de
zweverige structuren van ‘Ghosts’ en de rauwe maar altijd catchy
rock van ‘The Slip’ zijn overduidelijk aanwezig.
Wie niet zo gemakkelijk tevreden is, moet echter nog niet beginnen
zuchten. Want mede dankzij vrouwlief Mariqueen is dit schijfje geen
schaamteloze NIN-kopie geworden. Haar stemgeluid verleent een
zekere kalmte aan de kolkende geluidsmassa waardoor ‘How To Destroy
Angels’ nooit gratuit hard klinkt, al wordt er als vanouds weer
heel wat afgebeukt in het gitaar- en vooral het elektronicaspel
van de heren Ross en Reznor. Samen zorgt dit vooral voor een
grimmige sound die bij momenten, naast aan de eerder vermelde
albums, ook doet denken aan ‘Third‘ van
Portishead.
Soms is in de verte nog te horen dat een democratie niet altijd
Reznors favoriete werkwijze is geweest. Zo zijn niet alle nummers
even goed uitgebalanceerd en duren sommige uitbarstingen net dat
tikje te lang om het geheel altijd zonder meer op de rails te
houden, wat goed geïllustreerd wordt in ‘Parasite’. ‘Fur Lined’
klinkt dan weer als een afleggertje van ‘The Slip’ en weet zo als
enige track niet te ontsnappen aan Trents verleden.
Niettegenstaande deze kritieken valt er verder vooral lekkers te
rapen. ‘BBB’ is sleazy maar toch verleidelijk, en lijkt
zo in niets op de gore, rauwe seks van het ondertussen klassiek
geworden ‘Closer’. ‘The Believers’ is bezwerend en bij momenten
bijna beangstigend. De absolute hoogtepunten zijn echter opener
‘The Space In Between’ en afsluiter ‘A Drowning’, die beiden
ongemeen meeslepend, grandioos en onheilspellend klinken, maar in
tegenstelling tot de andere tracks vooral op hun rijke melodieën
drijven.
Fans van all things physical zullen nog tot begin juli
moeten wachten op een tastbare release. Trent Reznor zou echter
Trent Reznor niet zijn, als hij het daar gewoon bij zou laten. En
dus biedt How To Destroy Angels zijn nieuwste kindje nu al
brood-en-spelengewijs aan als gratis download op hun website. Zo
dus heeft u helemaal geen excuus meer om dit fijne werkje
onmiddellijk in huis te halen. Of u nu de metafoor van de Romeinse
Keizer verkiest, of toch maar die van Trent met een witte baard in
een rood pak: Christmas comes early this year.
