Derdang Derdang, de vorige plaat van Archie Bronson Outfit, werd vier jaar geleden langs alle kanten op gejuich onthaald. Toch verzoop de band enigszins in de snel opeenvolgende golven van al dan niet terechte hypes. Nu staan de bluesrockers — gebruik die term nooit in hun bijzijn! — er echter opnieuw met het nagelnieuwe Coconut. Drummer Mark Cleveland vertelt er u alles over.
enola: Er zit vier jaar tussen Derdang Derdang en Coconut. Waarom heeft het zo lang geduurd?
Mark Cleveland: "Verschillende redenen. We hebben lang getourd met Derdang Derdang, Sam (Windett, zanger-gitarist) nam een plaat op met zijn andere groep, The Pyramids, en in de tussentijd werden Dorian (Hobday, bas) en ik vader. Dat laatste bracht uiteraard met zich mee dat we wat minder tijd met elkaar en wat meer tijd met onze gezinnen wilden doorbrengen. Sam en ik deelden al enkele jaren een appartement en nu ik elders ging wonen met mijn gezin was er een soort afstand ontstaan waardoor we niet meteen concreet aan een nieuwe plaat dachten."
"Coconut was ook een moeilijkere plaat om te maken dan onze twee vorige. Vroeger repeteerden we onze nummers, gingen naar de studio en drukten op record, om het zo te stellen; nu kwam er veel meer productiewerk aan te pas en bleven we in de studio nog een hele tijd aan de songs schaven. Verschillende nummers waren voor opname al zo goed als af, maar hebben we in de studio nog volledig hertimmerd. We hebben onszelf de tijd gegund om veel te experimenteren tijdens de opnames en dat heeft het werkproces natuurlijk ook vertraagd."
enola: Het verschil in productie springt inderdaad enorm in het oog. Ongetwijfeld het resultaat van jullie samenwerking met producer Tim Golsworthy (bekend van het Mo’ Wax- en het DFA-label, ac).
Cleveland: "Absoluut. Op Fur en Derdang Derdang wilden we vooral klinken als een band in een kamer, en spelen maar, zonder veel overbodig gedoe erbij. Op Coconut wilden we het over een andere boeg gooien en Tim had vanuit zijn meer dance-gerichte achtergrond heel interessante ideeën daaromtrent. Wij brachten platen mee naar de studio waarvan we het geluid cool vonden klinken en Tim deed daar vervolgens het zijne mee. Na Derdang wilden we als band ook van dat eeuwige bluesrock-label af dat altijd op onze muziek werd gekleefd. Op de nieuwe plaat wilden we met nieuwe instrumenten, synthesizers, voor een verbreding van ons geluid zorgen en niet langer klinken als drie gasten in een smerige garage."
enola: Desondanks is jullie sound nog steeds heel herkenbaar.
Cleveland: "I hope so. We hebben Tim zeker geen vrijgeleide gegeven om te doen wat hij wilde. Op sommige nummers — "Hunt You Down", "Harness" — heeft hij heel erg zijn stempel gedrukt en de plaat klinkt zoals ze klinkt dankzij zijn productie. Maar over andere songs wisten we al voor de opnames waar we ermee naartoe wilden en over die nummers is er veel harder onderhandeld geweest. In feite is de plaat een soort co-productie, zonder voor de rest iets aan Tims inbreng af te willen doen (lacht). Nee integendeel, we hebben heel wat van hem geleerd. Kennis die we voor onze volgende platen opnieuw zullen aanwenden."
enola: Zijn jullie vertrouwd met de zogenaamde dance-punk waarvoor het DFA-label bekend staat?
Cleveland: "Zeker, en ik hou ook van sommige groepen op dat label. Maar het is niet, omdat we met Tim wilden samenwerken, dat we ook een DFA-plaat wilden maken. Hij wilde dat zelf trouwens ook niet, hij vond het net heel verfrissend om eens iets anders te doen. Natuurlijk is het zijn verdienste dat hij synths in ons geluid heeft weten te incorporeren, maar dat moet je niet zien als een stap richting dance-punk of DFA-muziek. We proberen geen andere bands te kopiëren, we verleggen gewoon onze eigen grenzen als groep."
enola: Je zei al dat jullie van het bluesrocklabel afwilden en in oude interviews komt vaak terug dat jullie je niet verwant voelen met welk afgebakend genre dan ook.
Cleveland: "Al die labels worden toch maar de wereld in geroepen om muziek in categorieën onder te brengen. Daar zitten wellicht allerlei commerciële strategieën achter, maar eigenlijk valt muziek helemaal niet te labelen, of anders is het alleszins toch nergens voor nodig. Ik voel een beetje mee met bijvoorbeeld al die bands uit Glasgow die gemakshalve allemaal onder de "Glasgow-scene" vallen. Wat betekent dat eigenlijk, de ’Glasgow-scene’? Oké, die bands mogen dan misschien in dezelfde cafés een pint gaan drinken en in dezelfde zalen hun eerste optredens geven, uiteindelijk hebben ze toch allemaal hun eigen identiteit. Labels zijn uitgevonden door marketeers die er mooie verhaaltjes aan op kunnen hangen, maar in feite is het gewoon bullshit."
"Dorian, Sam en ik komen uit hetzelfde dorp en we maken al bijna twintig jaar samen muziek. Toen we naar Londen verhuisden, zijn we gewoon blijven doen wat we altijd al hadden gedaan en misschien is het daarom dat we zo weinig verwantschap voelen met een andere scene. Misschien zijn we gewoon nooit uitgenodigd (lacht)."
enola: Een ander woord dat vaak op jullie muziek wordt geplakt, is ’psychedelisch’. Een compliment?
Cleveland: "Onze muziek is beïnvloed door oude psych-platen, most definitely. We houden van die muziek. Maar opnieuw, het is maar een label en nog wel een dat vaak geassocieerd wordt met drugs, iets waar wij absoluut niks mee te maken hebben. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat we alle drie volledig straight edge zijn; tussen mijn twintig en dertig was ik nooit helemaal nuchter, hoe je dat ook wil interpreteren. Maar nu ik een vrouw en een kind heb, ben ik daar wel over. Het is volgens mij trouwens een illusie om te denken dat drugs of andere hulpmiddelen bevrijdend zouden werken. Tijdens de opnames van Coconut merkten we integendeel dat we net heel erg gefocust waren, omdát we niet voortdurend ergens met ons hoofd in de wolken liepen. We hadden de focus en de stabiliteit waar mensen onder invloed vaak net naar op zoek zijn."
enola: De felgele albumcover doet anders ook wel lichtelijk psychedelisch aan.
Cleveland: "Dorian ontwerpt onze platenhoezen, hij is de enige die precies weet waarom de hoes zo in your face is. Zelf vind ik dat het artwork onze instinctieve manier van muziek maken symboliseert. Niet te veel gedoe en geen verscholen boodschappen, gewoon what you see, is what you get: een instinctieve hoes voor een instinctieve plaat."
"Ook waren we het zo beu om een bluesband genoemd te worden dat we een hoes wilden die op geen enkele manier aan blues zou kunnen refereren. Deze cover laat heel erg in het midden welk soort muziek erachter schuilgaat. Het zou net zo goed om een hiphopplaat kunnen gaan ofzo. Nee, we wilden met de hoes werkelijk op geen enkele manier aan blues, rock, laat staan aan blues-rock refereren (lacht)."
enola: Over de betekenis van Derdang Derdang circuleerden verschilende verhalen, waaraan refereert Coconut?
Cleveland: "De meeste songs hebben we in de winter geschreven en (de Londense wijk) Brixton is sowieso al niet de meest opbeurende plek. ’Coconut’ is misschien een ironische knipoog daarnaar, omdat het woord een "tropicalia-sfeertje" oproept dat niet veel met Brixton te maken heeft. Anderzijds zijn er ook Afrikaanse en Jamaicaanse ghetto’s in Brixton en daar kan ’coconut’ ook een verwijzing naar zijn. En omdat we het een grappig woord vinden. En omdat ik van kokosnoten houd. Het leek ons gewoon de juiste titel voor deze plaat."
enola: Jij bent de tekstschrijver binnen de groep. Zijn je teksten veranderd sinds je vader geworden bent en heb je het er nooit moeilijk mee dat iemand anders ze zingt en er zijn eigen interpretatie aan geeft?
Cleveland: "Mijn vaderschap heeft mijn teksten niet zozeer beïnvloed. Wat ik wel merk, is dat ik steeds abstracter, en daardoor ook minder autobiografisch, ga schrijven. Hoe ouder ik word, hoe minder nood ik heb om mijn wereld met anderen te delen. Ook in andermans teksten raak ik het sneller beu om naar persoonlijke bedenkingen of meningen te luisteren. Sam volgt me daarin, dus dat zit wel goed."
"Ken je die witte plaat van Sigur Rós (( ), red.)? Wel, daarop zingt de zanger, geloof ik, in elk nummer ongeveer dezelfde tekst. Ik hou wel van dat idee: gewoon een tekst, desnoods de grootste nonsens, en laat de muziek voorts maar voor zichzelf spreken."
{image}
enola: Een andere reden waarom het een tijdje duurde voor de nieuwe plaat er kwam, was de tentoonstelling van Sams schilderijen. Voelden Dorian en jij je daardoor gehinderd?
Cleveland: "No way! Het heeft natuurlijk het hele schrijf- en opnameproces vertraagd, maar Archie Bronson Outfit is niet de zon waarrond alles draait in onze levens. Ik wil ook tijd nemen voor andere dingen en zoals Sam zijn tentoonstellingen had, zo had ik mijn kind en mijn huwelijk waarvoor ik tijd wilde uittrekken. Als ik morgen trouwens in de ban raak van, ik zeg maar wat, architectuur, dan zal ik daar ook tijd voor uittrekken. Hetzelfde voor als ik zin zou krijgen om een andere band op te richten. Het kan allemaal naast elkaar bestaan, alleen gaan een aantal dingen ietsje trager als je vanalles wil combineren. Gelukkig verdragen wij veel van elkaar op dat vlak."
enola: Dat laatste zal ook wel te maken hebben met het feit dat jullie elkaar door en door kennen en elkaars beste vrienden zijn. Houdt Archie Bronson Outfit op te bestaan als een van jullie er morgen mee kapt?
Cleveland: "Wel, ik kan me niet voorstellen dat we nog concerten zouden geven onder de naam Archie Bronson Outfit als een van ons drie niet meer op het podium staat. We spelen wel eens samen met andere vrienden en dat is natuurlijk ook leuk, maar Archie Bronson Outfit dat zijn Sam, Dorian en ik. En dat gaat ’m niet eens zozeer om het muzikale. De basis voor wat we doen ligt in onze jarenlange vriendschap. Iemand anders kan niet zomaar een van onze plaatsen innemen, daarvoor heeft hij of zij de afgelopen twintig jaar nét iets te veel gemist."
Op 5 mei speelt Archie Bronson Outfit met Slim Cessna’s Auto Club in de Cactus Club te Brugge. Op 7 mei staat Archie Bronson Outfit op Les Nuits Botanique.
