De Nederlandse small press blijft actief. Utrecht Centraal is een nieuwe bundel van plaatselijk talent. Wij maken alvast even kennis.
Tussen 2003 en 2007 verscheen in Utrecht het lokale stripblad De Inktpot. Dit initiatief kreeg al gauw landelijke bekendheid door de mooie uitgave en het doorgedreven zoeken naar Utrechts talent. Zoals bij vele bladen bleef dat liedje helaas niet duren en zochten de initiatiefnemers andere manieren om hun doel te verwezenlijken. Zo ging de aandacht meer naar aparte, losstaande publicaties. Utrecht Centraal is zo’n one shot waarin meer dan twintig al dan niet beginnende auteurs aan het publiek worden voorgesteld. Het thema van deze bloemlezing zijn de ontmoetingen tussen mensen. Het diende als inspiratie voor strips, foto’s en illustraties.
De bijdragen zijn zeer wisselvallig van kwaliteit. Het gaat meestal om beginnende tekenaars en schrijvers, en de resultaten moeten dan ook in dat licht worden bekeken. Verwacht hier geen afgewerkte verhalen met voldragen tekeningen. Het realistische tekenwerk van Joris Diks kon ons zeer bekoren. Het doet denken aan de auteurs van het vroegere experimentele striptijdschrift Eiland en toont een auteur die materiaal brengt dat al helemaal overtuigt. Bekendere namen als Rob Van Barneveld en Jan Dirk Barreveld brengen een staaltje van hun typische humor.
De fotostrip van Ype en Willem was ook een bijzondere ontdekking. De stoffige herinnering aan de kleffe fotoverhalen uit Joepie was in één ruk weggevaagd. Verder zagen we een aantal auteurs die net wat te vaak naar het Lamelos-collectief hadden gekeken, zonder echter over hun talent voor absurde humor te beschikken. Sterke pointes zaten vooralsnog bitter weinig in deze bijdragen. Te vaak gaf het thema enkel aanleiding tot enkele losse beschouwingen, zonder veel eenheid.
De verzorgde uitvoering van dit album is zeker en vast een groot pluspunt en de bescheiden prijs kan geen belemmering zijn om eens nieuw Utrechts striptalent te ontdekken. We zijn benieuwd hoe al deze auteurs verder zullen evolueren. Nieuwe albums van Eugène (Barreveld) en Rood Gras (Van Barneveld) mogen alvast snel volgen. Het uitgeven van albums als deze blijft een moedige taak die enkele idealisten ter harte blijven nemen. We kunnen maar hopen dat anderen die taak zo ernstig zullen nemen als de mensen achter De Inktpot. De toekomstige generaties stripmakers zullen hen in ieder geval dankbaar zijn.
