De evolutieleer zorgt zelfs bij veel knappe koppen voor hoofdbrekens. Zij kunnen maar niet zien hoe iets complex als het oog ooit is kunnen ontstaan, maar net als een toerist die naar de steile bergtop kijkt en verzucht hoe moeilijk bereikbaar deze wel niet is, zien zij het langzaam klimmende pad achter de top niet.
Toen Isis Oceanic losliet op de wereld, sloeg het album in als een bom. Tot op heden wordt het beschouwd als het pièce de résistance van de groep. Maar tussen het opmerkelijke Celestial en het zonder meer imponerende Oceanic, bevindt zich de missing link SGNL > 05. Na jaren out of print geweest te zijn, brengt het Neurot label de e.p. nu terug onder de aandacht.
SGNL > 05 bouwt verder op het elan van Celestial en volgt ook in zijn nummering dit album op. Waar het album eindigt na elf nummers met "SGNL > 04 (End Transmission)", pikt de e.p. de draad terug op met "SGNL > 05 (Final Transmission)" dat op de hoes aangegeven wordt als het twaalfde nummer. Een procédé dat ook The Roots hanteren overigens, zij het dat Isis elk album rond een bepaald thema opbouwt en SGNL > 05 hier duidelijk laat aansluiten bij de heersende thematiek op Celestial.
"SGNL > 05" is een sferisch niemendalletje dat naadloos aansluit bij "SGNL > 04". "Divine Mother (The Tower Crumbles)" lijkt het slopende antwoord op "Celestial (The Tower)": na een woeste aanzet treedt Aaron Turner naar voor om zijn stem finaal aan flarden te schreeuwen, terwijl drums en gitaren nu en dan de bovenhand nemen in een woeste omhelzing. Na een slordige vier minuten van drumslagen die als mokers neerkomen en gitaren die slijpschijven benaderen, wordt een stap teruggezet. Bedachtzaam wordt het sloopwerk bestudeerd, op zoek naar zwakke plekken. In de laatste minuten is het pleit dan ook beslecht: alles wordt met de grond gelijk gemaakt.
Wat achterblijft is puin en afval. Gretig wordt daartussen gegraven op zoek naar de laatste resten van wat waardevol kan zijn. "Beneath Below" is het dreigende gehuil dat de lijkenpikkers begeleidt bij hun werk. Doffe drumslagen klinken machinaal en tergend langzaam, een gekwelde koster mompelt een vergeten hymne, onderwijl het apocalyptisch klinkende orgel bespelend. Sfeervolle duisternis is het enige valabele antwoord op zoveel vernietiging. Vernietiging is echter niet negatief, want men moet vernietigen opdat men bouwen kan.
"Constructing Towers" is het finale antwoord op het chaotische en woeste "Deconstructing Towers" (uit Celestial). De plannen worden uitgevouwen, de gitaren voorzichtig geroerd: geen overhaast werk deze keer. Na anderhalve minuut vangen de werkzaamheden aan met pompende drums en logge gitaren. In crescendo wordt het tempo opgevoerd zonder het doel uit het oog te verliezen. Woorden zijn voorlopig niet nodig, iedereen weet wat er te doen staat. Vijf minuten verder laat Turner de eerste maal van zich horen, maar zijn aansporingkreten versterken het trancegevoel nog meer. De toren zal herrijzen, hoger en machtiger dan tevoren. "Celestial (Signal Fills The Void)" is een toemaatje, een kers op de taart: Justin K Broadrick (ex-Godflesh, Jesu) remix is een bezwerend geheel dat het origineel een bevreemdende sfeer meegeeft die wonderwel past binnen het geheel.
SGNL > 05 sluit naadloos aan bij Celestial, máár toont evenzeer de weg aan die Oceanic zou inslaan. Het lijkt moeilijk te geloven dat deze e.p. al in 2001 opgenomen werd: de broeierige mix van drones, postrock, -metal en sludge heeft vijf jaar na datum dan ook nog steeds de impact van een splinterbom.
