Slechts enkele stripauteurs hebben zo’n gekende stijl als Jean-Claude Servais. Sinds jaar en dag publiceert hij regelmatig een nieuw album dat nooit ver afwijkt van het vroegere werk. Zo heeft hij uiteindelijk een erg vast en trouw publiek veroverd dat trouw elk nieuw album aankoopt. Zijn nieuwste boek verscheen in de prestigieuze collectie Vrije Vlucht.
Weinig lezers en recensenten hebben een genuanceerd beeld van Jean-Claude Servais. Ofwel volg je de man in alles wat hij doet ofwel kan zijn meer dan twintigjarige carrière je geen ene moer schelen. Zelf proberen we zo nu en dan eens een boek van hem uit en merken we dat de ene Servais toch niet de andere is. Natuurlijk heeft hij zijn vaste stokpaardjes (confrontatie natuur en beschaving, mystiek, de lokale verhalen en legenden) en doet zijn vertelstijl soms wat gedateerd en braafjes aan, toch toont het eerste deel van Een moordenaar die met vogels praat ons een verteller in topvorm.
Blaise Van Hoppen is een wat vreemde jongen die samen met zijn stomme moeder opgroeit in een klein Ardens dorpje. De inwoners aanvaarden de familie echter niet en er heerst dan ook een voortdurend gespannen sfeer. Dan springt het verhaal enige decennia naar voor en ontmoeten we Blaise wanneer die vrijkomt uit de gevangenis. Hij werd veroordeeld voor de moord op de herbergierster, een moord die hij nooit pleegde. Toch keert Blaise terug naar het vervloekte dorp, waar niemand hem graag ziet komen. De spanningen lopen steeds hoger op, gelukkig kan hij zijn toevlucht nog zoeken tot de natuur en de vogels, waarmee hij een innig contact heeft.
Waar Servais’ vorige verhaal voor Vrije Vlucht Godin wit godin zwart gebukt ging onder een erg naïeve en clichématige symboliek en een wel erg stereotiepe karaktertekening, biedt Een moordenaar die met vogels praat heel wat meer spanning en doseert Servais zijn verhaal hier merkbaar beter. Het resulteert in een page turner die behoorlijk spannend uitdraait. Het tweede en afrondende deel kan voor ons dan ook moeilijk te vroeg komen.
Een randbemerking bij Servais’ oeuvre dringt zich echter wel op. Hij publiceert zijn verhalen nu eens in zijn reeks Dagboek van een bos, dan weer in de collectie Vrije Vlucht. Toch is er thematisch weinig onderscheid tussen beide en lijkt de keuze soms lukraak gemaakt te worden. Het doet dan ook afbreuk aan het prestigieuze karakter van Vrije Vlucht, waarin toch de bijzondere projecten van ervaren stripauteurs een plaats krijgen. Toch is dit punt van kritiek geen reden om Een moordenaar die met vogels praat lager in te schatten. Dit eerste deel blijft met voorsprong de beste Servais van de laatste jaren en toont overtuigend aan waarom Jean-Claude Servais na al die jaren nog steeds bijzonder populair blijft.
