Als Bob Dylan geboren was uit de West-Vlaamse klei, zou hij Flip Kowlier heten. De Izegemse Gentenaar maakt mooie, beeldrijke muziek op ronduit schitterende teksten. In De Fik is een must have-album
Wanneer Flip Kowlier niet met ’t Hof van Commerce op het podium staat, blijkt hij een heel ingetogen jongen te zijn. Op de opvolger van Ocharme Ik bundelt hij weer een aantal muzikale verhaaltjes die hij op wonderlijk mooie wijze vertelt. "Het leven zoals het is", op plaat gezet. Zo kun je nog het best omschrijven wat Kowlier doet. Herkenbare situaties, zaken die in elke familie voorkomen, giet hij in meestal tragikomische teksten. Daarbij weet hij telkens perfect de muzikale sfeer te creëren om het gevoel juist over te brengen.
Naast producers Peter Obbels en Wouter Van Belle, krijgt Kowlier op In de Fik hulp van onder meer Geike Arnaert. De zangeres van Hooverphonic mag dan al een vrij beperkte rol hebben, haar (eveneens West-Vlaamse) bijdragen tillen het album nog net een stapje hoger. Op nummers zoals "Bjistje in min Uoft" en "Geef mie een glas" vormt ze de tegenspeelster die Kowlier nodig heeft om volledig geloofwaardig te zijn.
Qua muzikale genres legt Flip Kowlier zichzelf geen beperkingen op. Van gewone pop ( "Vannacht", "Angelo en Angelique") over reggae ("Bom bin") tot chanson ("Geef mie een glas"). Het wijst niet alleen op de veelzijdigheid, maar ook op de eigenzinnigheid van Kowlier. Los van wat ’hip’ of ’in’ is, doet hij waar hij zich zelf het beste bij voelt zonder compromissen. "Och waerek moar mjir rock & roll", zingt Flip op "Smetvrjis". Voor ons is hij alvast meer rock ’n roll dan veel zogenaamde rocksterren die zich schikken naar de heerschappij van de verkoopscijfers.
Kowliers sterkste punt zijn natuurlijk zijn teksten. De pareltjes op In De Fik bewijzen nog maar eens dat het gebruik van West-Vlaams voor Kowlier niet zomaar een gimmick is. Of het nu gaat over verdoken homo’s ("Nonkel Dirk"), onbegrip en frustratie ("Tristig feit") of achterklap ("In de fik"), Kowlier weet altijd voldoende humor en zelfrelativering in zijn woorden te leggen om zijn plaat niet te zwaarmoedig te laten worden. Zelfs de oorlog neemt hij niet te ernstig op. "Krusraketten ip u uoft da kan ni ghjistig zin/ t stof ofdoen is nutteloas met ol die bom bin", klinkt het in "Bombin".
Het enige minpuntje op In De Fik is dat Flip Kowlier op minder nummers weet te ontroeren dan op Ocharme Ik. Maar de nummers waarin hij dat wel doet , zoals het magistrale "Angelo en Angelique" maken dat ruimschoots goed. Voor de rest heeft Kowlier alweer een plaat gemaakt om te koesteren. Merci, Flip.
