Het verhaal van een groep die een interne huwelijksbreuk overleeft en daar nog sterker uitkomt ook. Want als er één beloftevolle band in de brede metalwereld is voor wie de doorbraak wenkt in dit coronajaar, is het Sojourner. Hun atmosferische black metal ligt lepeltje met pakweg Alcest en de intense emotionaliteit van Anathema. Want dat is derde plaat Premonitions: een emotionele splinterbom waarop de band terugkijkt op een persoonlijk pekzwart 2019, en daardoor een bloedmooie plaat die ook iedereen die niets van doen heeft met metal zal kunnen aanspreken.
En dan moest na dat zwarte 2019, inclusief die huwelijksbreuk in de band waarover ze heel aarzelend vertellen in dit gesprek, coronajaar 2020 nog komen. Maar voor het vijftal verandert dit au fond niets aan hun manier van werken: met bandleden verspreid over Zweden, Italië, Schotland en Nieuw-Zeeland gebeurde schrijven, opnemen en het meeste contact al via skype. Wat wel veranderd is, ook voor hen, zijn de grote plannen voor wat hun doorbraakjaar had moeten worden. Net nu ze getekend hebben bij het grote Napalm Records, dat terecht véél mogelijkheden ziet in deze band, zoals ze daar zelf vertelden toen we dit interview regelden.
Sojourner bestaat uit een gouden driehoek dat de songs schrijft: Mike Lamb (gitaar, piano en synth), Chloe Bray (gitaar, zang en tin whistle) en Emilio Crespo (zang), aangevuld met Scotty Lodge en Mike Wilson op bas en Riccardo Floridia op drums. Uitgerekend op de dag van dit interview hadden ze in Gent moeten spelen, begin april. Het gesprek gebeurt via Skype met Lamb en Crespo in Zweden. Beiden maken zich zorgen over de zeer beperkte maatregelen daar, terwijl hun Italiaanse drummer in complete lockdown zit — uitgerekend in Bergamo, het epicentrum van de Europese tak van de pandemie.
“Alleen al door de horrorverhalen van Riccardo in Italië ben ik zelf vrijwillig in lockdown gegaan”, zegt Emilio Crespo daarover. “Ik heb het er heel moeilijk mee dat de Zweedse overheid het gewone leven zoveel als mogelijk wil laten doorgaan. Dat gaat nog in ons gezicht ontploffen als we niet oppassen.” Ondertussen zien ze met lede ogen alle mooie plannen voor dit jaar, zoals talloze bands, in duigen vallen. Want ze hadden hun momentum kunnen, én moeten, verzilveren.
“Alles is echter en emotioneler dan ooit”
enola: Premonitions is immers zo’n typische plaat waarop alles plots op de juiste plaats valt, waarop een band zichzelf overstijgt.
Mike Lamb: “Dat klopt ja, zo voelen wij het ook aan. Daar zijn enkele redenen voor. Ten eerste hebben we het afgelopen jaar voor het eerst écht getourd, waardoor je elkaar nog beter leert kennen en letterlijk nog beter op elkaar ingespeeld geraakt. Ondertussen zijn we ook gewoon betere muzikanten geworden, en schrijven we vanuit onze ervaring ook gewoon betere songs – zeker door onze ervaringen vorig jaar. Alles is echter en emotioneler dan ooit.”
Maar jullie hebben niet op een andere manier geschreven of gecomponeerd? Jullie sturen alles online door vanuit de verschillende landen waar jullie wonen?
Lamb: Inderdaad. De fundamenten van alle songs worden door Chloe en mij gedaan, waarna Emilio de teksten schrijft en de vocals doet bij hem thuis, de drums worden door Riccardo in Italië ingespeeld — veel beter en krachtiger dan dat wij ze opnemen natuurlijk. En ondertussen overleggen we dan vaak via skype, wisselen extra ideeën uit… Het is een heel natuurlijke manier van werken geworden voor ons. En die is met deze plaat geperfectioneerd, doordat we elkaar veel beter aanvulden dan ooit. Dat heet ervaring, denk ik dan.
Ja, alles is veel krachtiger en veelzijdiger aan deze plaat dan aan de twee voorgangers. Neem nu alleen al de stemmen van Chloe en jou, Emilio. Die worden ook veel rijker gebruikt dan voorheen.
Crespo: “Op de vorige platen beperkte ik mezelf tot de pure black metal rasps en schreeuwen. Dat kwam enerzijds door m’n eigen beperkingen, maar op enkele jaren tijd ben ik ook gewoon gegroeid in het gebruiken van mijn stem. En anderzijds door de veel rijkere emoties die op dit album staan, het is er gewoon allemaal uit gegutst. Als ik thuis achter mijn micro stond, maakte ik me deze keer geen zorgen over hoe ik wat moest brengen, zoals een schreeuw hier of een brullend geluid daar. In nummers als “The Deluge”, “Fatal Frame” of “The Event Horizon” maakten de teksten als het ware de keuzes voor mij. Ik volgde gewoon hun mood. Er is dus een rijke schakering aan stemmen doordat er een veel rijker palet aan emoties op dit album staat. En ik moest die met mijn stem gewoon weergeven. Daardoor is ook de afwisseling met de zachte vocalen van Chloe nu veel natuurlijker. Op de vorige platen was het quasi een puzzel om elks ons deel in een nummer te krijgen, ook dat ging nu op een heel spontane manier. Doordat we dichter naar elkaar zijn toegegroeid, ging ook dat proces makkelijker. We wisselden meer ideeën uit, in plaats van dat ieder echt aan zijn of haar deel werkte. Zo zijn er veel “happy accidents” ontstaan doordat we meer dingen uitprobeerden. Aan het einde van “Thalia” of “The Theater Equation” zou ik oorspronkelijk niet te horen zijn, maar doordat we dat toch probeerden en het goed uitdraaide, hebben die nummers opeens een heel andere lading.”
“Zolang het maar geen eurodance is”
enola: Wat ongetwijfeld ook heeft geholpen, is dat jullie van het kleine label Avantgarde naar het grotere Napalm zijn kunnen verhuizen.
Crespo: “Dat helpt zeker ja. Er is sowieso ook een verschil in budget, al hebben we bij Avantgarde ook zeker nooit te klagen gehad. Bovendien hebben we dat budget ook gebruikt om gewoon nog beter artwork te hebben, zodat het totaalplaatje ook beter klopt.”
enola: Hebben jullie vanuit Napalm invloed gevoeld op het opnameproces?
Lamb: “Daar hebben we echt veel geluk mee gehad. We hadden grondig met Napalm gesproken voor we het contract tekenden en hadden op de man af gevraagd of we nog steeds 100 % controle op de muziek en onze manier van werken konden houden. En zij zeiden dat we vooral moesten blijven doen wat we deden, omdat ze ons daardoor hadden getekend. Zolang we maar geen eurodance begonnen te maken was het goed voor hen (lacht). Maar natuurlijk was ik nerveus toen ik hen de finale masters bezorgde. Maar ze antwoordden al snel dat ze het fantastisch vonden.”
Crespo: “Ja, we voelen dat de relatie echt goed zit. Napalm geeft ons voldoende ruimte, laat ons onze zin doen, en dat appreciëren we. Daardoor loopt alles vlot en moeten we ons daar geen zorgen over maken. Dat komt de muziek natuurlijk ook ten goede.”
enola: Ik kan me voorstellen dat er qua marketing en promo nu ook veel meer mogelijkheden zijn.
Crespo: “O ja (lacht) Er zijn meer kansen, er wordt ook wel werk gestoken in ons, er zijn mensen met ons bezig. Nu hopen dat het rendeert natuurlijk.”
Lamb: “De social media doen we nog zelf, omdat we graag de interactie aangaan met mensen. We proberen op iedereen, al is het kort, te antwoorden. Want het feit dat die mensen zich herkennen in onze muziek, daar mag je niet licht overgaan. Natuurlijk, stel dat we bekender worden en er meer mensen contact zoeken, gaat dat moeilijker worden, maar dat zien we dan wel. Zonder hen zijn we immers nergens.”
Crespo: “Tijdens ons tweede concert ooit, kwam er eens een fan op me toegestapt die me heel persoonlijk vertelde wat onze songs betekenden voor hem, in die mate dat hij een papier met een van onze teksten altijd meedroeg. Ik kan me voorstellen dat het zwaar wordt wanneer we veel meer van zulke persoonlijke verhalen gaan krijgen, maar voor nu geeft dat vooral ontzettend veel voldoening. Je blijft er nederig van.”
Een onverklaarbaar slecht voorgevoel
enola: In tegenstelling tot wat jullie promo uitschreeuwt, is dit niet zomaar een puur donkere plaat. Er zit veel balans in, ook muzikaal. Het is meer een aangrijpende plaat die zowat alle emoties aanspreekt in plaats van alleen maar de donkere.
Crespo: “Ja (denkt na). Weet je, we zijn met de hele band door een ontzettend moeilijke periode gegaan vorig jaar, zeker ook ik. Met mij ging het even heel slecht, ik kan het niet anders zeggen. Maar het lijkt alsof de beste dingen, muzikaal tenminste, uit je komen als je in een donkere periode zit – of toch zeker de meest authentieke dingen. Als ik op zo’n moment begin te schrijven, gulpt het er als het ware allemaal zomaar uit. Dat was het geval bij “The Deluge”, “Fatal Frame” en “The Event Horizon”. Dat zijn drie songs die ik vorig jaar bijna uit wanhoop op m’n absolute dieptepunt heb geschreven. Dat is heel persoonlijk en echt.”
enola: Over die donkere verhalen waar jullie het vaak over hebben tijdens dit gesprek: Mike, jij was gehuwd met Chloe, maar vergis ik me of is dat huwelijk ondertussen op de klippen gelopen als ik jullie persoonlijke profielen wat volg?
Lamb: “Ja (zwijgt). Dat is een van die minder fijne dingen die afgelopen jaar gebeurd zijn en die uiteraard een enorme impact op de muziek van deze plaat hebben gehad. We zijn goeie vrienden nu, we zijn er door geraakt. Het was een ruwe, pijnlijke tijd. We kennen elkaar weliswaar vijftien jaar, we zijn begonnen als vrienden, hebben samen in nog andere bands gezeten, dus onze vriendschap en samenwerking kan dit wel aan. We praten er publiekelijk echt niet graag over — jij bent gelukkig nog maar de eerste die ernaar vraagt — maar het heeft onze groep, en deze plaat, wel verder gevormd tot wat ze nu zijn.”
enola: Het artwork van de plaat is ook opvallend. Wat is de betekenis van de reuzegrote uil?
Lamb: “Ja, we wilden deze keer wel eens iets anders dan de kastelen van op onze vorige twee platen. Ik ben gefascineerd door uilen, omdat dat wijze, best wel raadselachtige beesten zijn. En eerlijk, ik wou gewoon eens zien wat het beeld van een reuzegrote uil zou geven. Ik heb dat als briefing aan de artiest gegeven, en dat er ook twee kleuren moesten in zitten: geel en donkerblauw. Omdat die kleuren de uiteenlopende gevoelens van deze plaat wel weergeven, zoals je zelf zegt. Donkerte en weer opstaan, vandaar het geel.”
enola: En waarop slaat de titel Premonitions, over welke voorgevoelens gaat het juist?
Crespo: “Oh, dat is iets heel persoonlijks. It’s about foreshadowing of sorts. Ik kan dit echt niet in woorden omschrijven eerlijk gezegd. Mike, kun jij deze even overnemen, alsjeblieft?
Lamb: Wel… (denkt na) Hier hebben we ook nog met niemand over gesproken. Oorspronkelijk ging deze plaat “Chasms” (kloven, pn) heten, dat zegt ook veel natuurlijk over onze gemoedstoestand tijdens het schrijven. Maar dat woord zelf klopte gewoon niet bij deze plaat of bij de cover. En dan kwam het woord “Premonitions” naar boven, omdat dat eigenlijk alles vat wat er gebeurd is, of ging gebeuren, en waar deze plaat over gaat. Het is immers een onverklaarbaar, meestal slecht voorgevoel. Het donkere ongemak dat dat woord beschrijft, klopte gewoon compleet met deze plaat.”
enola: Met “Premonitions” gaan jullie ongetwijfeld groter worden, en als het even kan meer touren zodra dat weer mogelijk wordt. Zijn jullie klaar voor de impact die dat op jullie levens gaat hebben?
Lamb: “Goh, ik voorzie niet dat we snel van deze band zullen kunnen gaan leven. Dat is nu ook al gewoonweg onmogelijk, en ik maak me daar in de toekomst ook geen illusies over. Ik ben zelf producer in een gamesbedrijf, Chloe is doctor in de oudheid en geeft les, Emilio werkt zelfs in sales. Dat zal nog een hele tijd onze voornaamste bezigheid zijn, welke vlucht Sojourner ook neemt.”
Crespo: “Het voordeel is dat we allemaal best wel flexibele jobs hebben, ik vraag ook telkens bij het solliciteren dat dat mogelijk is. Iedereen weet dat Sojourner mijn grootste passie is, en tot dusver is dat altijd gelukt. Bij een volgende mogelijke tour neem ik dus gewoon extra vakantie. Aanvankelijk was het niet de bedoeling om met deze band te touren, maar ons eerste optreden twee jaar geleden smaakte zo naar meer. En er kwamen ook kansen om dit meer te doen, wat dus geweldig is. Dus zolang het kan en binnen onze middelen ligt, gaan we het op deze manier blijven doen. We hadden drie jaar nooit gedacht op dit punt te staan, dat is fantastisch. We zijn klaar om nu die volgende stappen te zetten.”
Premonitions komt op 8 mei uit bij Napalm Records.
