Death metal is hot. In die mate dat ook muzikanten met een andere muzikale achtergrond er zich aan gaan wagen. Terecht, want het genre is lang onderschat geweest.
Death metal was immers een grote invloed op muzikanten als Lennart Bossu, Wim Coppers, Aaron Rieseberg en Levy Seynaeve.Samen vormen ze nu het gevreesde concept genaamd een supergroep. In mei moet er een EP volgen, maar eerst presenteren de leden uit -hou je vast- Oathbreaker, Wiegedood, Amenra en YOB (!) het gelijknamige singeltje. Hun band heet Living Gate. En we zijn alvast benieuwd of het verder gaat dan een RSD-achtige release.
Indien zo, dan zou dit één van de hypes van 2020 kunnen worden. Het verzamelde talent en de hoeveelheid output die deze heren met hun respectievelijke bands wisten voort te brengen, is immers enorm. Maar supergroepen zijn zelden een match made in heaven. Eén nummer volstaat niet om alle twijfels de wereld uit te helpen, met name omdat “Living Gate” snel aan kracht verliest in vreemd slotstuk dat nochtans origineel begint – neen, je speakers zijn niet kapot, het klinkt gewoon zo.
Maar deze track blinkt dan weer wel uit in het verenigen van vier – of met enige overlap: drie- werelden: superstrakke riffs en snare hits, de krachtige grunts van Seynaeve en de HC-echo’s in de secundaire vocals. Waar zit dan de inbreng van Riesenberg, die met een band als YOB een veel zweveriger pad beloopt?
Vooral in die tweede helft dus. Te beginnen met een klassieke solo, om vervolgens de vette thrashy riff te laten overgaan in onheilspellende outro-akkoorden. Opnieuw: een abrupte overgang, maar misschien moeten we dit zien als een work in progress.
Op zich is “Living Gate” een spectaculaire som der delen. Soms moet het niet meer zijn en supergroepen hebben in feite nooit tot veel meer geleid. Dit zijn vier briljante muzikanten met een enorme staat van dienst, die bovendien enorm belangrijk zijn geweest voor de DIY-scene. Een LP en wie weet zelfs een tour zouden mogelijk niet minder dan een triomf kunnen zijn.
