Dolemite is My Name

Op de uitreiking van de Golden Globes 2020, was er één grote verliezer: Netflix. De filmproducties van Netflix hadden een indrukwekkend lijstje aan nominaties verzameld, maar uiteindelijk kreeg enkel Laura Dern een prijs voor haar vertolking in Noah Baumbachs Marriage Story. Een van de verliezers was Dolemite is My Name, een biografie over een vooral in Europa weinig bekend artiest: Rudy Ray Moore aka ‘Dolemite’. Moore was een stand-up comedian, muzikant, rapper avant-la-lettre en filmmaker die een aantal grote ‘blackxploitation’ hits scoorde en wiens invloedrijke, energieke monologen op het podium, hem naderhand het epitheton ‘the godfather of rap’ opleverden. De film wordt in Europa niet in de zalen uitgebracht, maar is uiteraard wel te bekijken via de Netflix-thuisbioscoop.

De rol van deze pionier is Eddie Murphy in ieder geval op het lijf geschreven. Murphy startte zelf als stand-up comedian bij Saturday Night Live en groeide vervolgens dankzij films als 48Hrs, Beverly Hills Cop en Coming to America, uit tot een van de grootste sterren van de jaren tachtig. Een hele reeks dure flops (waaronder The Adventures of Pluto Nash) deden hem uit de gratie vallen, al bleef hij als stemacteur populair in de Shrek-franchise. Met Rudy Ray Moore, lijkt hij eindelijk een rol te hebben gevonden om zijn tanden in te zetten. Daar Murphy zelf lange tijd op de planken stond (hij scoorde een hit met de zaalshow Raw in 1987 die ook als film in de zalen kwam) heeft hij een duidelijke affiniteit met het personage die afstraalt op de hele film. Bij momenten gaat er een zinderende energie uit van zijn vertolking en weet regisseur Craig Brewer een stuk van de magie terug te vinden die hij meer dan een decennium geleden wist te creëren in het sterke Black Snake Moan. Die film was echter een doorleefde ode aan de zwarte blues, die een krachtige intensiteit bezat en de muzikale ritmes ook op sterke wijze in de film wist te verwerken. Ook hier speelt muziek een cruciale rol, de Blackxploitation cinema van de jaren negentienzeventig is immer onlosmakelijk verbonden met de muzikale invulling die eraan gegeven werd door mensen als Isaac Hayes (Shaft), James Brown (Black Caesar) en Curtis Mayfield (Super Fly). Dolemite is My Name, is helaas een film die de muziek niet de ruimte geeft die ze had moeten krijgen. De prent bestaat uit veel te veel montages, die het verhaal over de eerste successen in clubs, de eerste platen en het draaien van de hitfilm Dolemite uit 1975, reduceren tot korte clips, waarover een of andere relevante song gedrapeerd wordt. In plaats van het materiaal bezieling te schenken, herleidt Brewer alles al te veel tot een aaneenschakeling van losse vignetten, die weinig spankracht hebben.

Dat de film deels toch werkt, is vooral te danken aan het sterke spel van de hele cast, met naast Murphy ook Wesley Snipes, Keegan-Michael Key, Mike Epps en Kodi Smith-McPhee in een kleine bijrol als cameraman Nick die de fotografie verzorgt op de set van Dolemite en die gemodelleerd is naar de eigenlijke DOP, Nicholas Josef von Sternberg, de zoon van de grote cineast Josef von Sternberg. Doorheen die personages worden af en toe de seventies op mooie manier tot leven gebracht, maar zowel vorm als inhoud van Dolemite is My Name, zijn te oppervlakkig om ook echt iets te vertellen over de cultuur waarin de muziek en de blackxploitation cinema geboren werden.

Craig Brewer lijkt de smaak van het filmen met Eddie Murphy in ieder geval te pakken te hebben: hij legt momenteel de hand aan Coming 2 America, het vervolg op de gigantische hit van John Landis uit 1988, waarin Murphy prins Akeem speelde die een bruid kwam zoeken in Amerika.

6
Met:
Eddie Murphy, Keegan-Michael Key, Mike Epps
Regie:
Craig Brewer
Duur:
117
2019
Usa

verwant

The Diplomat: Seizoen 1

De serie The Diplomat probeert zich te profileren als...

The Night Agent: Seizoen 1

Het eerste decennium van deze 21e  eeuw wordt vaak...

Inside Job (Seizoen 2)

De afgelopen tien jaar waren er eigenlijk maar twee...

Emily In Paris (Seizoen 3)

Er zijn zonder twijfel duizend en een redenen om...

White Noise

Wanneer uw televisietoestel niet naar behoren werkt, kan het...

aanraders

La Bête

De naam Bertrand Bonello laat misschien niet bij iedereen...

Dune Part Two

Na het opvallende succes (de film haalde een allesbehalve...

The Iron Claw

Regisseur Sean Durkin is een kei in het evoceren...

Human Forever

“Hoe ga je met dementerende mensen om?” moet plaats...

Dream Scenario

‘Nicolas Cage is de enige acteur sinds Marlon Brando...

recent

Ilja Leonard Pfeijffer :: Alkibiades

Bekroond, gelauwerd, alom gelezen en geprezen: zonder overdrijven mogen...

¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...
Vorig artikel
Volgend artikel

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in