Twijfelen is goed, je eigen zin doen nog beter. Het zou ons niet verbazen mocht deze spreuk bij Steven De bruyn thuis hangen. Op The Eternal Perhaps slaagt hij er in zijn eentje in om met zijn eigenzinnige klankkleur te boeien en te verrassen.
Een beginneling is de Limburger helemaal niet en toch wordt ’s mans eerste soloalbum in sommige milieus als de verrassing van de eeuw onthaald. Want De bruyn wisselt toch heel graag met andere muzikanten van muzikale gedachten, eerst bij El Fish en later nog bij The Rhythm Junks? Blijkbaar waren er na al die jaren nog heel wat muzikale composities blijven liggen en dus trok De bruyn op zijn eentje de studio in. Met geluidstechnicus Geraldine Capart aan de knoppen kon dat alvast niet misgaan. Nadat Rhythm Junks-compaan Jasper Hautekiet er zijn eigenzinnige jazzy en filmische laag bovenop gelegd had, was The Eternal Perhaps geboren.
Opener “Paradise Blue” drukt meteen al een stempel op het hele album: laag na laag wordt de song opgebouwd, nog nooit klonk De bruyn zo sterk als de Toots Thielemans-opvolger die hij wel degelijk is. The Eternal Perhaps is grotendeels instrumentaal, en voor de vocale krachttoeren ging De bruyn te rade bij Annelies Van Dinter (aka Echo Beatty): haar vertolking maakt van “Our Dream” een zwoele en jazzy vertelling en “Onder de Regen”, met een tekst van Elvis Peeters, heeft een mooie poëtische kracht die zich pas na meerdere luisterbeurten volledig openbaart. De bruyn zelf slaagt er met brio in te ontroeren in “Aanspraak”: hij mag dan al geen grote zanger zijn, de emotie is voelbaar, en het Afrikaans gaat hem wonderwel goed af.
Dat De bruyn een aandachtige luisteraar is, hoor je in “Onderweg #2” en “BXL Midi”. Met wat verbeelding waan je je op een ochtendlijk perron, waar de mensen je voorbijrazen, de treinen binnen- en buiten tuffen en deuren dichtklappen. En zie, daar in de verte hoor je zelfs een verre echo van “Trans Europe Express” van Kraftwerk. Ondertussen schuurt De bruyn er met zijn harmonica’s tussen, onder en overheen.
Sommige songs hebben meerdere luisterbeurten nodig om de verschillende geluidsnuances te ontdekken, maar met deze soundtrack in je oren kan je urenlang verdwalen in een of andere winterse stad. Steven De bruyn slaagt er in muziek te puren uit alledaagse geluiden waar de gewone sterveling aan voorbij gaat. Ook live is hij een geluidstovenaar par excellence die met schijnbaar verbazingwekkend gemak allerhande effecten en geluiden uit zijn hoed weet te toveren. De uitgebreide concerttoer die op de release van The Eternal Perhaps volgt, zal ongetwijfeld veel mensen beroeren.