Gedijt noise ergens beter dan tussen verval? Beter dan tussen roest, oud ijzer, kaal beton, afgebladderde muren? Tussen de resten van wat ooit solidariteit werd genoemd, nam Bolt Ruin een beklijvend livevideo op.
Begin dit jaar bracht Bolt Ruin (Brecht Linden) zijn debuut uit op Consouling Sounds. Van slotnummer “Tshred” nam de noise/elektronica artiest nu een knappe liveversie op op een wel heel speciale locatie: het dak van de laatste Rabot toren in Gent. Terwijl de industriële klanken (denk Forest Swords, denk Ben Frost) van Linden je oren teisteren en je meetrekken in een donkere maalstroom, glijdt de camera langzaam door het verlaten gebouw. Witte radiatoren, losgetrokken draden, een vergeten flesje: het zijn de resten van vele levens die nu elders geleid moeten worden. Tristesse om de nadrukkelijke leegte van het gebouw en woede om de sociale ongelijkheid die weggestoken wordt in betonnen torens waar de maatschappij er zo min mogelijk last van heeft, komen samen in de beelden en worden nog meer versterkt door de beenharde muziek. Ondertussen daalt de zon en gaat ze langzaam onder achter Linden, en ergens kruipt er ook ontroering binnen in de ruizige geluidsgolven en gitzwarte beats. Audio en video komen zo perfect samen. Afsluitende anekdote: artiest en crew werden bijna gearresteerd wegens geluidsoverlast en inklimming tijdens het maken van de video. The centre cannot hold, maar het levert wel, letterlijk en figuurlijk, gedurfde kunst op.
Bolt Ruin speelt vandaag op het FiftyFifty Lab festival in Brussel, waar jonge, opkomende artiesten u overtuigen van hun talenten. Bolt Ruin, uitgekozen door Kurt Overbergh, vertegenwoordigt daar het BRDCST-festival van de AB.
