Geert Verdickt (van Buurman) :: “Ik heb dan toch maar gekozen voor een streepje licht”

Een gebroken hart, dat lijm je alleen. Geert Verdickt zet Buurman even in de koelkast en trekt solo de hort op. Geen betere titel dus voor de bijhorende soloplaat dan Einzelgänger. En toch: “Echt geluk zit in het omgaan met mensen.”

enola: “Eindelijk een break-upplaat!”, leest de perstekst ietwat cynisch.

Geert Verdickt: (lacht ongemakkelijk) “Tja, het is iets waar je door moet, hĂ©. En dan heb je twee keuzes: of je laat je schouders hangen, of je gaat op zoek naar wat Cohen zo mooi ’the crack in everything that lets the light in’ noemt, een straaltje hoop. Ik geloof meer in dat laatste. Er is veel angst in de wereld en er is nood aan verbeelding, licht en warmte om daar tegenover te zetten. Het is te gemakkelijk om boos te zijn op elkaar, dat mocht het niet zijn. En dus wilde ik ook op mijn ‘break-upplaat’ een toon van warmte en liefde aanslaan, zelfs al is dat niet altijd gemakkelijk en is het op het naĂŻeve af.”

enola: Laat zo’n relatieplaat zich gemakkelijk schrijven, of worstel je net met schroom om persoonlijk te worden?

Verdickt: “Zo dubbel is het in elk geval wel, maar zo’n breuk is zo allesomvattend dat die zich vanzelf opdringt in je nummers. Soms gutst het er inderdaad gewoon uit, tegelijk vraag je je wel eens af of de wereld nood heeft aan je persoonlijke sores. Daarom net heb ik uit de vele nummers die ik had vooral diegene gekozen met een streep licht in.”

enola: En zo gaat Einzelgänger niet alleen over de breuk, maar voor een groot stuk – zoals in “Brussel” – ook over wat en wie volgde?

Verdickt: “Voor mij is Einzelgänger een film die begint op het moment dat ik opnieuw alleen sta, maar waarin je ook de volgende hoofdstukken beleeft. Niet alleen hoe ik er na vijftien jaar verhaal met iemand mee omga dat die beslist een andere koers te varen, maar ook hoe je al eens iemand tegenkomt bij wie je je ook heel goed voelt en de vraag of je alweer klaar bent om opnieuw je hart weg te geven. Want zoals The Eagles in “Desperado” zo mooi zingen: ook een einzelgänger heeft een ander nodig, je moet jezelf niet wijs maken dat dat niet zo is.”

“Jeroen (Swinnen, producer, mvs) was trouwens helemaal mee in dat filmverhaal. Hij wilde niet de traditionele kijk huldigen, waarbij ook rekening wordt gehouden met de nodige afwisseling in tempo, een single, … “We gaan gewoon je film afmaken,” zei hij dan, “en doen wat jij daarin nog moet vertellen.” Zo is “Splinterkind”, over onze kinderen en hoe ik hen moet uitleggen wat er gebeurde, er nog vrij laat bijgekomen.”

enola: Maar eerst is er dus “Einzelgänger”, een nummer als een hartig gesprek met jezelf.

Verdickt: “Dat is het inderdaad, en ook daar zit die evolutie naar dat moment waarop je alleen in de spiegel kijkt, en jezelf afvraagt of je durft meegaan in een nieuwe liefde of niet. Want ik geloof in overgave. Liefde is niet alleen de verovering, maar ook het loslaten, aanvaarden dat het eindig is. Ofwel zoals in mijn verhaal omdat ze na vijftien jaar beslist weg te gaan, ofwel omdat iemand komt te gaan. Je kunt dus niet anders dan die wet van eindigheid te aanvaarden.”

“Sommige nummers schrijf je over de tijd van een paar weken, deze vroeg anderhalf tot twee jaar. In die zin was het niet alleen een sleutelnummer, maar een echte compagnon de route doorheen het hele schrijfproces van de plaat. Het ging diep, dat merk ik ook als ik het voor anderen speel; het is anders dan mijn andere nummers.”

enola: Begrijp je jezelf beter nu je dat nummer hebt geschreven?

Verdickt: “Misschien wel. Stef Bos zegt me dat ook vaak: “De beste nummers schrijf je niet, die schrijven jou.” Ik heb vaak aan hem moeten denken bij “Einzelgänger”, want inderdaad: sommige zinnen kwamen van ergens onbewust en ben ik pas later gaan begrijpen. Zeker omdat het hele proces wel even heeft geduurd, er vervolgens de opnamen waren waarin je weer met andere oren luistert, en nu het af is, er nog meer afstand is. Over die tijd ga je het nummer – en jezelf – wel beter verstaan; over hoe ik ondanks die drang naar zo nu en dan alleen te kunnen zijn toch ook behoefte heb aan een ander als spiegel. Net in het omgaan met anderen zit immers net het geluk. Als ik nu omkijk, dan zie ik dat ik dat ook heb opgezocht. Ik heb de afgelopen jaren heel veel gereisd, niet om dingen te zien, maar om vrienden overal ter wereld te bezoeken. Zij zijn het die me hier voor een stuk doorheen hebben geholpen: Stef in Kaapstad, Mike in New York, of – net terug – Lloyd in Belfast.”

enola: Was het meteen duidelijk dat dit niet onder het label ‘Buurman’ kon?

Verdickt: “Deels wel. Toch doen we het onder de naam ‘Geert Verdickt (van Buurman)’ om de connectie te behouden. Het schrijfproces was hetzelfde als bij de groep, maar ik wilde dat einzelgängergegeven ook doortrekken. Dit moest ik even zelf vertellen. Het blijft uiteindelijk iets waar je alleen door moet, dus ik vond het wel interessant om ook de uitvoering zo te houden en er ook een solotournee aan op te hangen. En ook commercieel was er een reden: ik wil heel graag veder touren met Stef in Nederland en Zuid-Afrika, en dan is het niet slecht om ook een soloplaat te hebben. Nu, de volgende van Buurman staat al in de steigers, hoor. Dat komt terug.”

enola: Je nam wel een rechterhand mee naar Ierland. Wat bood multi-instrumentalist Yello Staelens je?

Verdickt: “Dat was een voorstel van Jeroen. Hij heeft de laatste twee jaar heel veel met Yello gewerkt en omschreef de jongen als een cadeau voor onszelf. Ik kende hem niet, maar na dag Ă©Ă©n was het al van: “Wat een virtuoos!” En hij had ook heel veel visie over wat een nummer kan gebruiken, wat je er mee kunt doen. We hebben de plaat met ons drieĂ«n gecoproduceerd, daar in een kleine studio op een eiland ten Westen van Ierland, in de Atlantische oceaan. Je hoort die plek op het album: wat een drum lijkt, zijn eigenlijk wij die samen op de houten vloer stampen, een pot bestek zorgde voor percussie. Dat borsteldrummeke op “Einzelgänger”? Gewoon op een trap gedaan. En zo zijn er allemaal elementen.”

“Ik wist dat ik Jeroen nodig had, want hij heeft me al door vele watertjes geloodst. Hij heeft een gave om mij op te tillen. Ik durf mezelf al eens te verliezen in denken, waardoor ik veel te streng ben voor mezelf – zeer onbevorderlijk in de studio – maar hij weet hoe hij mijn twijfels kan wegnemen. Wat er deze keer in resulteerde dat ik achter de zangmicrofoon de flauwe plezante stond uit te hangen. Dat is belangrijk, want als je ontspannen bent, kun je veel dieper en eerlijker zingen.”

enola: Ik hoor je ook veel emotioneler zingen dan vroeger. Je ging diep.

Verdickt: “Ik hoor dat ook. Vaak waren het eerste takes, voor ik alles ging overpeinzen. Want de truc was, zo ontdekte ik, om minder na te denken. Dan zoek ik te veel naar de emotie in het nummer, en dat is niet goed. Dan ben je aan het duwen, ben je het al voor de luisteraar aan het invullen. Nu heb ik heel ontspannen gezongen, zonder iets mee te willen zenden. Vroeger durfde ik de emotie al eens voorkauwen door ze te spelen, nu wás ik ze gewoon. En dan is het aan de luisteraar om naar het nummer te komen. Dat is iets heel delicaats,  wat ik ook bij mijn grote voorbeelden – Bruce Springsteen, Xavier Rudd, Arthur H, Spinvis … – hoor en nu plots begrijp. Zij zijn niet bezig met de emotie, maar leggen alles – soms zelfs heel neutraal – op tafel, waardoor je de emotie bij de luisteraar laat. Het was goed om dat te ontdekken.”

enola: Je zingt enkele teksten van Herman Acke. Hij bracht je gevoelens goed onder woorden?

Verdickt: “Ik begrijp dat je dat wat gek vindt, voor een soloplaat, maar Herman is me heel erg dierbaar en heeft het verhaal van dichtbij gevolgd. Zo kon het ook dat hij plots afkwam met nummers die zo dichtbij lagen, dat het onnozel zou zijn om ze niet te zingen ‘omdat het alleen maar solo mag zijn’. Ik wilde het verhaal doen kloppen, en dan maakte het niet uit waar de elementen vandaan kwamen. Zeker bij “Krullen”, dat net ging over heel dat eindigheidselement, kreeg ik het gevoel dat hij in mijn hoofd had gezeten. Dat was zĂł juist.”

Geert Verdickt tourt dit najaar met Einzelgänger door Vlaanderen. Info: www.buurman.be

Beeld:
Karel Uyttendaele
Buurman

recent

Zimmerman

17 maart 2024Rotown, Rotterdam

Zondagavond spelen Ivy Falls en Zimmerman in Rotown in...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

The Smile

15 maart 2024Vorst Nationaal, Brussel

Er zit een goeroe verborgen diep in Thom Yorke....

Benni :: Make Me Blind

Vanuit het land van de eeuwige herfst bracht de...

Miek Zwamborn :: Onderling – Langs de kustlijn van Mull

Hoe maak je als auteur het landschap tot hoofdpersonage...

verwant

Buurman :: ”Inspiratie zit niet in zwaarte”

Geert Verdickt zat op zijn honger. Twee jaar lang...

Geert Verdickt van Buurman :: Einzelgänger

Frank Vander linden had zijn Nachtwerk, The Bony King...

DIT WAS 2017: Buurman :: ”We zijn ons buikgevoel kwijt”

In december praat de enola-redactie met de artiesten die...

Buurman :: Dans & Dwaal

Na het al te intimistische De kus in ruil...

Buurman :: Mount Everest

De verleiding is groot deze recensie te eindigen met...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in