Er hangt onheil in de lucht. In de pre- of postapocalyptische wereld van Radiant Dawn kan die warme gloed zowel een hoopvol nieuw begin als een huidsmeltende radioactiviteit uitstralen. Maar laat dat de pret niet bederven: de retrofuturistische synthpop van Operators’ tweede zet zowaar aan tot het betere dystopische danswerk.
Dan Boeckner doet voornamelijk een 
belletje rinkelen als de spastisch gitaarplengende helft van Wolf Parade, maar Operators degraderen tot zij- of soloproject zou een zonde zijn. Met Sam Brown (Divine Fits) achter de drums en knoppenwonder Devojka in de rangen staat het project helemaal op zichzelf. Wat in de beginfase weinig meer leek dan een doorstart van het ter ziele gegane Handsome Furs – de band die samen met het huwelijk van oprichters Boeckner en Alexei Perry aan een pijnlijk einde kwam – groeide intussen uit tot een volwaardige groep met een eigen smoel. Een smoel die na het betere Nip/Tuck-werk een nieuwe creatieve fase inluidt voor het trio uit Montreal.
Debuut Blue Wave (2016) kende met zijn peppy melodieën en van New Order geleende baslijnen (check “Cold Light”) wel enkele glansmomenten, maar blonk uiteindelijk te vaak uit in menig tinten grijs die niet genoeg aan de ribben bleven kleven. De stap vooruit op Radiant Dawn is vooral de verdienste van coherentie en de aanwezigheid van Een Verhaal. Een conceptplaat, zo u wil, inclusief instrumentale interludes die de ‘filmische vibe’ ten goede komen. In elk nummer hangt de belofte van een ramp, op persoonlijk of globaal niveau, gaande van depressie (“Days”), over een feestje op een post-nucleaire strandsetting (“Terminal Beach”) tot de onmogelijkheid om nog ergens in te geloven wanneer de waarheid zijn betekenis heeft verloren (“Faithless”). Wie de teksten erbij neemt, werpt zich noodgedwongen in een apocalyptische stemming: niks lijkt pluis, maar de precieze omstandigheden blijven vaag en te midden van al die wanhoop staat een protagonist die vecht om zijn menselijkheid niet te verliezen.
“Nogal doemerig”, horen we u denken, maar niets van dit alles gaat ten koste van de ambiance. Net zoals de beste popmuziek zowel het verlangen tot hedonisme als geweeklaag vervult, nodigt Radiant Dawn uit tot het zich wentelen in existentiële angst als een dartele big. Sfeerverpestend gemijmer als “These days are empty and cold” en “I’m on the wire / holding on” zweeft tussen opvallend opgewekte synths die hun warme eighties gloed ten volle laten schijnen op het sprankelende “Strange”. Een verrassing voor de Boecknerfans: naar echte gitaren – op enkele verhakkelde akkoorden op “Days” en een basgitaar op “Low Life” na – is het vruchteloos speuren. De onbezongen heldin en sterkhouder in dit verhaal heet Devojka. Als medeschrijfster neemt ze het leeuwendeel van de elektronische programmatie op zich zodat de frontman ontspannen zijn onvolmaakte zanglijnen mag komen raspen. Catchy hoogtepuntje “I Feel Emotion” is nagenoeg volledig van haar hand. Nog meer aanstekelijkheid biedt het heerlijk uitgesponnen “Faithless”, dat zes minuten lang ongenadig voorttikt met zijn roesverwekkende motorik beat. Eindelijk: een dansnummer over het psychedelische effect van het kapitalistische systeem op het individu!
Een catalogus van Boeckners interesses en stokpaardjes krijgt men er immers gratis bij. Die pendelen onder meer heen en weer tussen de kosmische horror van retro science-fiction, een diepgewortelde fascinatie voor Oost-Europa en uiteraard neokapitalisme. Het zijn potjes waar de Canadees wel vaker in roert. Als fan van microdoseren en grote ideeën lijken zijn teksten bij momenten binnengestraald vanuit een andere dimensie. Zo regent het bijvoorbeeld referenties naar dystopische romans: “Moderan” komt voor in de kortverhalen van David R. Bunch, terwijl “Terminal Beach” verwijst naar een reeks science fictionverhalen van J.G. Ballard. Fijn voor wie mee is, maar de minder geletterde luisteraar kan met een gerust hart voortzweven in ijle onwetenheid. Vat een zin als “Put poison in your hollow skull / and overload until you just can’t feel” niet op als een sneer, maar een liefdevolle tip en beleef een even waardevolle trip. Een kwestie van keuzes, en vooral van dwingende ritmes op zoek naar een hoogtepunt die vredig co-existeren met de thematiek voor downers. Nog eentje om het af te leren: laat u meevoeren met de rush van opener “Days”, dat met vrolijk voortstuwende Buchla-bassen het eindpunt bereikt waarop de drumpads uit elkaar lijken te vallen.
Minder gemorrel in de marge, de keuze om voluit te gaan voor ‘warme machinemuziek’ en een doelgerichte aanpak maken van Radiant Dawn een genietbaar en zorgvuldig opgebouwd universum om in te vertoeven. Strik vast die dansschoenen, met de blik gericht op het puin van de wereld.
