Het zomert in Vlaanderen en dat geldt zeker ook voor Museum M in Leuven. Een zomerprogramma kabbelt rustig door met als centrale thema een aantal expo’s die in dialoog willen treden met het gebouw of met de vaste collectie. Een overzicht van het werk van de Kortrijkse schilder Pieter Vermeersch is een centraal gegeven.
Pieter Vermeersch is een schilder, maar bovenal is hij een schilder die met zijn oeuvre buiten de traditionele grenzen kleurt. Typerend is dat hij de parameters van de traditionele schilderkunst bevraagt en onderzoekt. Hij werkt dan ook op verschillende dragers zoals canvas, marmer, foto en bestaande architectuur.
De expo in Leuven ligt verspreid over verschillende verdiepingen in het museumgebouw, wat voor een ietwat ongelukkige indeling zorgt. Het basisidee van Vermeersch is immers dat hij tijd, ruimte en kleur als de drie bouwstenen neemt. Vertrekkend vanuit dit standpunt drukt hij zijn stempel op de toeschouwer door een reeks architecturale ingrepen. Ook bij deze expo ontsnapt de toeschouwer niet aan deze stijlingrepen: in zowat elke ruimte doemt een schuin geplaatste bakstenen muur op, die gevolgd en omzeild dient te worden alvorens een vaak miniscuul werk aan de verre horizon prijkt.
De ingreep gaat vaak gepaard met graduele muurschilderingen, waarvan het niet duidelijk is of ze op een bestaande museummuur geplaatst werden of dat de museummuur helemaal overplakt werd met de schildering. De muren hebben dan ook nog eens een eerder rudimentair karakter en contrasteren daarmee met de perfect afgelijnde schilderingen of schilderijen.
Sinds zijn grote expo in SMAK vijftien jaren geleden maakte Vermeersch opgang in Europa. Hij breidde zijn oeuvre uit met werken op doek en op foto. Ook hiervan werden typische voorbeelden binnengesmokkeld in de expo.
Hetgeen echter ontbreekt is het atypische dat toch o zo kenmerkend was voor de schilder in zijn echte doorbraakperiode. In de bovenste ruimte (afgescheiden van de overige delen van de expo) komt even een aha-erlebnis naar boven onder de vormen van stenen die rechtstreeks uit de Gotische kathedralenkunst lijken getransporteerd te zijn. Het gevoel gaat echter meteen weer liggen.
Inderdaad, deze ruimte blijkt de dialoog met de collectie van M Leuven te zijn: restanten van de oude Leuvense architectuur, doorklieft met stenen van Vermeersch, zoals een voetganger gebeiteld in steen terwijl hij door een hond gebeten wordt. De zomer kabbelde rustig voort. Vermoedelijk is dat ook de bedoeling geweest van de expo: vooral niet bruskeren.
Pieter Vermeersch loopt nog tot 11 augustus in Museum M Leuven.
