Queen of Hearts (Dronningen)

‘The Queen of Hearts’ in Dronningen, verwijst naar de hartenkoningin uit Lewis Carrolls Alice in Wonderland: een monarch met een behoorlijk korte lont die bij haar onderdanen vooral gekend is omwille van onpopulaire frases als ‘Off with his/her head !’. Wie de trailer van de Deense productie Queen Of Hearts heeft gezien weet dat de film draait om Anne (Trine Dyrholm) die in een amoureuze affaire terechtkomt met haar eigen pluszoon. Dat Anne niet meteen ‘Off with his head!’ gaat scanderen is niet verrassend, maar op een ietwat subtielere manier zal tegen het einde blijken dat zij niet zo heel erg veel moet onderdoen voor die originele ‘Queen of Hearts’.

Anne en haar echtgenoot Peter (Magnus Krepper), leven een behoorlijk wij-hebben-het-voor-mekaar leventje op het Deense platteland: zij is een succesvolle advocate, hij een al even succesvolle dokter. Ze hebben twee schatten van tweelingdochtertjes, een kast van een huis met dat typische, koel aandoende Scandinavisch designinterieur en – uiteraard – kilometers prachtige natuur in de achtertuin. Van bij de start merk je af en toe dat er wat spanningen en ergernissen zijn tussen Anne en Peter, maar die worden steeds erg netjes en volwassen opgelost. Alles komt goed, toch? Niet helemaal. Wanneer Gustav (Gustav Lindh), het zorgenkind uit Peters vorige relatie bij hen intrekt, blijft er van dat zorgeloze al vrij snel niets meer over. Gustav die aanvankelijk alle gezinsinteractie mijdt, zoekt stilaan toenadering tot Anne – en zij vooral tot hem – en voordat je het weet hebben ze een dijk van een affaire aan hun been.

Zoals we stilaan gewoon zijn bij een Scandinavisch drama wordt ook deze film behoorlijk sober in beeld gebracht: erg zachte kleuren en gretig gebruik van lange ‘long shots’ die de koelte extra in de verf dienen te zetten. Op z’n beste momenten snijden die shots erg diep: wanneer de vader terugkomt van Stockholm op zoek naar z’n zoon, blijft de camera op een pijnlijk verre afstand het nog veel pijnlijkere tafereel tussen hem en Anne gadeslaan. Op een aantal sleutelmomenten probeert regisseuse May El-Toukhy die regels te doorbreken om de kijker uit zijn lood te slaan. Bij een behoorlijk expliciete seksscène lukt dit nog behoorlijk, maar je kan je niet van het gevoel ontdoen dat die ingrepen soms gekunsteld aanvoelen en het ritme onderuit halen. Die eerste sensuele aanraking in de achtertuin in slow-motion met sacraal gezang bijvoorbeeld. door de aandacht zo hard op dat detail te leggen lijkt May El-Toukhy haar publiek te onderschatten.

Voor wie het kernverhaal van deze film grosso modo gekend is – een vrouw die een geheime relatie aangaat met haar pluszoon – blijken er narratief maar weinig verrassingen te zijn. De verwachte hoofdstukjes worden aanvankelijk netjes afgevinkt: afwijzing van stiefzoon door lastig gedrag, toenadering vinden, ontluikende relatie, betrapt worden en het moeten eindigen van de relatie… Gelukkig staat Trine Dyrholm al vanaf minuut één schitterend te acteren, hetgeen de aandacht soms wat afleidt van de iets te triviale plotontwikkeling.

We zitten ruim driekwart in de film, wanneer de affaire aan het licht dreigt te komen en helaas is het ook dan pas dat het plots verdomd warm begint te worden onder je stoeltje: Plots put Anne uit het meest duivelse deel van haar karakter. Aanvankelijk hadden we nog begrip voor de ietwat bizarre keuzes van het hoofdpersonage – het was toch duidelijk dat ze nu eenmaal wat vonken in haar leven nodig had – maar gaandeweg verlies je je laatste spatje sympathie voor Anne, ook al slagen de hints naar de demonen uit haar kindertijd er in om toch enige vorm van begrip overeind te houden.

Het blijft natuurlijk jammer dat we bijna anderhalf uur moeten wachten voor we de rillingen door ons lijf voelen daveren. Queen Of Hearts voelt daarom ook behoorlijk lang aan (hij gaat ruim over de twee uur). Bovendien lijkt El-Toukhy meermaals een eind te willen maken aan de prent, om dan vervolgens toch het verhaal nog verder te zetten. Wanneer het dan écht voorbij is, blijf je behoorlijk onthutst achter. Dat de aftiteling niet ondersteund wordt door muziek, maar enkel door het geluid van de koude wind die door de Deense bomen waait, maakt het er niet bepaald gemakkelijker op.

6.5
Met:
Trine Dyrholm, Gustav Lindh, Magnus Krepper
Regie:
May el-Toukhy
Duur:
127
2019
Denemarken, Zweden

verwant

aanraders

La Bête

De naam Bertrand Bonello laat misschien niet bij iedereen...

Dune Part Two

Na het opvallende succes (de film haalde een allesbehalve...

The Iron Claw

Regisseur Sean Durkin is een kei in het evoceren...

Human Forever

“Hoe ga je met dementerende mensen om?” moet plaats...

La Sirène

De oorlog tussen Irak en Iran staat geboekstaafd als...

recent

Zimmerman

17 maart 2024Rotown, Rotterdam

Zondagavond spelen Ivy Falls en Zimmerman in Rotown in...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

The Smile

15 maart 2024Vorst Nationaal, Brussel

Er zit een goeroe verborgen diep in Thom Yorke....

Benni :: Make Me Blind

Vanuit het land van de eeuwige herfst bracht de...

Miek Zwamborn :: Onderling – Langs de kustlijn van Mull

Hoe maak je als auteur het landschap tot hoofdpersonage...
Vorig artikel
Volgend artikel

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in