Er zit veel pijn en woede in het debuut van Zwangere Guy, maar diep vanbinnen evengoed veel genegenheid. Voor zijn moeder, voor zijn zus en de rest van zijn omgeving, die hem weet te verdragen. En voor Brussel natuurlijk, de stad die op Wie is Guy? nooit slaapt.
Debuut, want wat al aan het begin van Wie is Guy? duidelijk wordt is dat Zwangerschapsverlof, volume 3 een vingeroefening was voor het echte werk. Geen ongein als “ZG is zo haai” meer – al valt er op Wie is Guy? af en toe ook wel wat te lachen. Over deze plaat is nagedacht, lang en veel. Dat heeft te maken met het harde verhaal van Gorik Van Oudheusden zijn jeugd dat vooral in de eerste helft van de plaat centraal staat. Een thema dat – terecht – veel heeft losgeweekt. In de tussentijd heeft zelfs uw moeder die keiharde clip van “Gorik Pt. 1” zien passeren. Op Wie Is Guy? komt het nummer, dat hier zelfs aan bitterheid wint door de gewiste oproepen van zijn moeder in de intro, nog harder aan. Dat je vlak erna geconfronteerd wordt met de piano van “Beter Leven”, draagt bij aan die intensiteit. Het duidelijke doelwit – die klootzak van een stiefvader – maakt in dat nummer plaats voor radeloosheid, paranoia en veel spijt. Van Oudheusden is hard voor alles en iedereen, maar vooral voor zichzelf. “Ik heb veel aan mijn maten/maar had niks aan mijn eigen”, klinkt het. Zinnen als “kon ik terug gaf ik zus direct een beter leven” komen áán. Het is bijna voyeurisme, maar ook broodnodig om te vertellen.
En ook elders blaast Zwangere Guy een nieuwe wind in ons poplandschap. Want op Wie is Guy? mag hij dan wel de Nederlandse taal bezigen, zijn muziek is in alles zo on-Vlaams als maar kan. Het titelnummer van Wie is Guy? geeft al aan dat “doe maar normaal, dat is al gek genoeg” geen levenswijsheid van Van Oudheusden is. De beat desoriënteert, Zwangere Guy wordt nu eens op de schouders en dan weer over het paard getild. En weinig platen in België die zo Brussels, en bij uitbreiding grootstedelijk, zijn als Wie Is Guy?. Een aftandse metro zoeft door de nacht, de goot en de hippe appartementen liggen naast elkaar, voor de KBC – zeker die aan Sint-Katelijne – staat om middernacht altijd een rij, Illmatic is nooit veraf. “Mec Man Bro” doet wat aan “Acid Rain” van Chance The Rapper denken, maar dan onder het licht van een straatlantaarn. “R.A.F.” ligt dan weer in de lijn van het harde “Santo” (te vinden op de soundtrack van Tueurs. “Probleem” is een straf en luidruchtig eerbetoon aan BXL. Een donkere beat roept de grootstedelijke nacht op. Want Brussel, “dat is trash”, en zo klinkt het ook. In het sterke en très trash “Mershedeiz”, met jong talent Blu Samu – die onlangs op eigen kracht ook al de AB uitverkocht – passeert er zelfs een flard Portugees. Het is een stuiterbal van een nummer dat de kracht van de Brusselse hiphopscene toont. Ook Peet en Fele Flingue van Le 77 hebben eerder – in onder andere het meer feestelijke “BX By Night” en “Kérosène” – de taalgrens al terecht aan flarden geknald als de grote mop die ze hier is. Als je een stad deelt, hoef je elkaar niet altijd te verstaan om elkaar te snappen. Ze betalen hier hun schuld af voor ZG’s bijdrage aan “Bawlerangers”, een nummer dat u moet horen/zien om het te geloven.
Want gefeest en gelachen wordt er ook op Wie is Guy?, vooral in het midden van de plaat. Songs als “Shit is zo goed” en “Foutu” leveren daarbij wel niet altijd de meest memorabele momenten van dit debuut op. Selah Sue weet ook niet haar stempel te drukken zoals dat bij Blu Samu het geval is. De nummers geven echter wel ademruimte tussen de persoonlijke ontboezemingen van Van Oudheusden, en de grootstedelijke problemen – die óók uitgebreid aan bod komen op Wie is Guy?. Dat is misschien wel de voornaamste kritiek die je op het debuut van Zwangere Guy kan geven: soms is het gewoon wat te veel, te lang. En het album had ook zonder Dirk De Wachter gekund. Wie is Guy? bevat te veel thema’s, te veel nummers. Dat hoeft niet per se een probleem te zijn, maar zorgt er wel voor dat je de plaat zelden in zijn geheel beluistert, maar je als luisteraar wat laat leiden door je eigen gemoedstoestand. Gelukkig heeft dokter Guy voor alles wel een goed middeltje.
