DBUK — voluit Denver Broncos UK — is een zijproject van Slim Cessna’s Auto Club, de vanuit Denver, Colorado opererende rootsband die live tekeer gaat als een bende bezeten Doopsgezinde predikers. Het goede nieuws? De muziek van DBUK ligt in het verlengde daarvan.
Wie ooit een concert van Slim Cessna’s Auto Club – ook gekend als SCAC – zag, weet wat voor een belevenis dat kan zijn. Als volleerde kanselredenaars laten ze het publiek knielen en geven ze de zondaars absolutie mits handopleggingen terwijl de soms intieme wisselwerking tussen frontmannen Slim Cessna en Munly Munly voor een extra dimensie zorgt. De verrassing mag er dan wel af zijn als je de band al meermaals aan het werk zag, maar de overgave waarmee het zestal zich telkens opnieuw smijt blijft indrukwekkend.
Net zoals Munly & The Lupercalians is ook DBUK een nevenproject van het moederschip. Het collectief bestaat uit vier leden van de band, met naast frontmannen Munly Munly en Slim Cessna, ook gitarist Dwight John Pentacost en Rebecca Vera op cello en keyboard. In 2016 bracht de band al een eerste album uit, namelijk het toepasselijk getitelde Songs One Through Eight. Stond er op dat album nog een nummer dat oorspronkelijk uitgebracht werd op een album van Slim Cessna’s Auto Club (“Three Bloodhounds, Two Shepherds, One Fila Brasila”), dan bestaat opvolger Songs Nine Through Sixteen enkel uit materiaal dat specifiek voor DBUK geschreven is. Aangezien dat eerste album nooit officieel in Europa uitgebracht was, worden beide albums hier nu samen gereleaset als — u raadt het nooit — Songs One Through Sixteen.
Er zijn grote gelijkenissen tussen beide bands. Ook op de nieuwste langspeler van DBUK lijken de nummers zo weggelopen uit een scenario dat Flannery O’Connor en Jim Thompson samen konden geschreven hebben voor een seizoen van True Detective. Verhalen bevolkt door moordenaars, gevangenen en religieuze fanatici. Toch zijn er tegelijkertijd ook duidelijke verschillen. De muziek van DBUK is minder uitbundig, zonder daarom aan intensiteit in te boeten, maar bovenal is het hier vooral het kind van Munly Munly die het merendeel van de zang voor zijn rekening neemt.
Opener “Bonnie Clyde, The Big-Bull-Hen Of The Women’s Prison” is een krakkemikkige wals, “Deerslayer” is een soulvolle klaagzang over de Amerikaanse wapencultuur. Het knappe, doch sombere “From The Estate Of John Denver” vertelt het verhaal van een pelgrimstocht naar de heimat van John Denver, waarbij de band erin slaagt om in een en hetzelfde nummer zowel Jello Biafra — op wiens label de band in de VS zit — als de zeemzoete bard Denver te vermelden. De muziek op het album is akoestisch, waarbij de washtub, melodica of banjo voor traditionele elementen zorgen.
“In San Francisco Bay” wordt gekenmerkt door een theatrale meerstemmigheid die maakt dat het nummer het dichtst aanleunt bij het vertrouwde SCAC-geluid. “Coca-Colonialism” — het is een band die specialiseert in straffe songtitels — is southern gospel die op de heupen mikt. Het stapvoets waggelende “The Misrepresentation Of The Thompson Gun” en de anarchistische mars “It’s Killing Me” zijn geen slechte songs, maar er hangt toch net wat te weinig vlees aan om helemaal te bekoren. Maar dat wordt dan weer rechtgezet door het sinistere slaapliedje “And God Bless You”, een nummer dat zo’n unheimliche sfeer uitstraalt dat het waarschijnlijk niet echt bevorderlijk is voor de nachtrust.
Het mag duidelijk zijn: DBUK gewoon herleiden tot een zijproject, is de band toch wat oneer aandoen. Songs Nine Through Sixteen is zeker geen perfect album, maar het toont wel aan dat de band ook naast SCAC een reden van bestaan heeft in de wereld van de licht gestoorde rootsmuziek. Net zoals bij SCAC is ook dit de soort muziek die ongetwijfeld pas echt tot leven komt als je de band live op het podium kunt zien. U weet wat u te doen staat.
Op 9 februari speelt DBUK in de Cowboy Up (Waardamme) en op 19 februari in Le Hangar (Luik).
