De vijvenveertigste editie van het Film Fest Gent zit er op. Tien dagen lang werd op het grootste filmfestival van het land opnieuw een hoogmis van de filmkunst gevierd. Tijd voor een korte terugblik en het palmares.
Zoals elk jaar slaagde FFG er in om films uit de selectie en bekroningen van andere belangrijke festivals op het programma te zetten en die te combineren met een boeiende keuze aan titels uit alle windstreken. De retrospectieve rond Miklòs Jancsó was een absolute voltreffer en bracht een belangrijk cineast onder de publieke aandacht die door de filmgeschiedenis – ook onder cinefielen ! – veeleer vergeten werd. Het illustreert de duidelijke artistieke keuzes die Gent maakt en de manier waarop het festival een sterke eigen identiteit heeft opgebouwd. Ook het blijvend inzetten op filmmuziek en de vele evenementen die specifiek daaraan gekoppeld zijn, tonen een nog steeds groeiend festival dat eens te meer kan terugkijken op een zeer geslaagde editie.
De competitie 2018, was een van de sterkste in jaren. Hier en daar een zwakkere prent (The Kindergarten Teacher stak nogal bleekjes af tegenover de rest) in een verzameling films die gekenmerkt werd door ontzettend hoog algemeen niveau. Daartussen twee absolute meesterwerken, maar evengoed een handvol titels die bijna even goed scoorden. Net vóór de winnaars bekend werden gemaakt, telde ondergetekende niet minder dan 6 prenten waarvoor gold dat ik er geen enkel probleem mee gehad zou hebben mocht één ervan de grote prijs binnen gehaald hebben. Dat kan alleen maar getuigen van een competitieveld dat zeer sterk bezet was. Dat uiteindelijk de twee films die op de Enola FFG blog het meest werden aangeprezen, ook de grote winnaars werden, is uiteraard de kers op de taart, maar wie de afgelopen tien dagen de blog regelmatig raadpleegde zal gezien hebben dat onze redactie evenzeer had kunnen leven met prijzen voor Genezis,I Don’t Care if we go Down in History as Barbarians, The Wild Pear Tree of Ash is Purest White.
Ere wie er toekomt echter, want Cold War en High Life (de eerste won de grote prijs, de tweede de prijs voor de filmmuziek op basis van de sterke score van componist Stuart A. Staples) waren inderdaad twee absolute hoogtepunten. Een woord van lof dus ook voor de jury, die het aandurfde zich niet te laten leiden door films die omwille van thematiek, maatschappelijke relevantie of didactische bespiegelingen als ‘belangrijk’ beschouwd worden, maar ronduit de kaart trok van prenten die in eerste plaats grote cinema brachten. Cold War van de Poolse cineast Pawel Pawlikowski is van een ongrijpbare schoonheid waar je stil van wordt en met High Life geeft de drieënzeventigjarige Claire Denis alle jonge cineasten een lesje in durf en het verkennen van nieuwe cinematografische ideeën, waar die laatsten alleen maar eens heel goed kunnen naar kijken.
Elke rechtgeaarde filmfan kan dan ook enkel zeer tevreden terugblikken op het afgelopen Film Fest Gent. Ondertussen kan u reeds 8 tot 18 oktober 2019 in uw agenda noteren, voor een afspraak met de zesenveertigste editie. Enola zal in ieder geval opnieuw van de partij zijn.(DVB)
Voor het volledige palmares – inclusief kortfilms en nevencompetities – verwijzen we u graag naar de website van het Film Fest Gent.