Het leek een mission impossible, maar het werd een geslaagde avond. Met het Braaknoot Ensemble in de rug bracht Mauro Pawlowski een hommage aan het bizarre, psychedelische Nacht en ontij waar Boudewijn de Groot zich vereerd mee mag voelen.
In 1968 maakte Boudewijn de Groot onder invloed van de tijdsgeest en veel marihuana Nacht & Ontij, een album dat volledig haaks staat op de rest van zijn oeuvre. Ergens borduurde het voort op het al lichtjes psychedelische Picknick, maar dit was toch een veel drastischer werk: een opus in vijf delen (waarvan twee op een single die pas bij de cd-release aan de plaat werd toegevoegd) dat in een nachtmerrieachtige sfeer een heksensabbat evoceert.
Zelf voerde de Groot het werk nooit uit, omdat dat niet haalbaar leek. Destijds was dat omwille van technische redenen, eerder dit jaar staken financiële bezwaren stokken in de wielen. Geen uitdaging is onze nationale muzikale kameleon Mauro Pawlowski echter te wild: geholpen door de moderne technologie en het elfkoppige Braaknoot Ensemble werd het oorspronkelijke stuk donderdagavond op gepaste wijze eer bewezen.
We schrijven met opzet “stuk”, want Nacht en ontij is meer multimediaal theater dan muziekconcert. Door het podium in paars en blauw schemerlicht te dompelen, kregen de waarlijk indrukwekkende visuals van Jaak de Digitale een veel prominentere plaats in het gebeuren dan bij een standaard rockconcert het geval zou zijn geweest. De voortrazende stroom animatiefilm, Robert Rauschenberg in een bad trip, Marvel comics, beelden uit oude Romeinse en Indische tempels, draaiende ammonieten, caleidoscopen, abstracte sterrenhemels en de vlammengloed van de hel creëerden een sfeer die het midden hield tussen Jeroen Bosch en Shakespeares Midzomernachtdroom.
Die sfeer werd ook bereikt door de verbazingwekkende dynamiek die de band in de muziek wist te leggen; van een walsend barok strijkkwartet over slepende psychedelic rock tot gierende 90’s gitaren en duistere elektronische beats en weer terug. Het Braaknoot Ensemble, waaronder een heus strijkkwartet, varieerde van zalven tot hard toeslaan waar nodig. Kon ook niet anders met een keure muzikanten met pedigree als Dijf Sanders (Teddiedrum), Elko Blijweert (Gruppo di Pawlowski, Kiss My Jazz), Annelies van Dinter (Echo Beatty), Joris Caluwaerts (Zita Swoon, Stuff, The Go Find) en Pascal Deweze (Sukilove, Mitsoobishy Jacson) en actrice Lore Dejonckheere.
Ook de zangpartijen ondersteunden die spanningsboog perfect. Beginnende met een lieflijke samenzang van Annelies Van Dinter en Pawlowski in “Babylon”, later gevolgd door duistere koorzangen en een gepast theatrale lezing van de tekst van “Heksen-sabbath” door Lore Dejonckheere, uitmondend in de griezelig dreinende mantra “Satan is hier, Satan is hier, Satan is hier…” Het was een psychedelische draaikolk die na een klein uur tot stilstand kwam, waarna een bis volgde in de vorm van een oud Brabants volkslied over saters die zich aan mooie jonge meisjes vergrijpen. Zo te horen doen die dat onder invloed van een forse portie LSD.
Deze ode aan Nacht en ontij is perfect voor een theatertour doorheen de lage landen, maar door de subtiliteit van de klankdynamiek en de dramatische spanningsboog lijkt het minder geschikt voor festivalpodia. Maar laat u dat desgevallend niet weerhouden om het mee te gaan beleven.
