Zeldzaam zijn ze, nummers die instant een hart kunnen doen breken. Yo La Tengo heeft het met “For You Too” echter voor elkaar. Een klein verhaal voor kleine mensen over grote dingen, dat is de nieuwe single van het Amerikaans indie-instituut.
Yo La Tengo: één van die zeldzame groepen die kwalitatief nog nooit echt door het ijs gezakt is, en afgaande op wat we al van There’s A Riot Going On konden horen, zal dat ook nu niet het geval zijn. Maar nieuwe single “For You Too” speelt op een nog hoger niveau en behoort nu al tot het beste wat de groep ooit schreef (hoeveel groepen die de dertig gepasseerd zijn, kunnen dat zeggen?). Één van de gezichten van de band is altijd die van de tederheid geweest, naast de springerige indierock of lawaaierige klanktapijten, maar zelden heeft Yo La Tengo zo kwetsbaar geklonken als hier.
De instrumentatie is tegelijk prominent en ingehouden, aan-en afwezig. De stem van Ira Kaplan is dun als papier, breekt bijna wanneer hij “ But it is not to late” zingt, zoekt troost bij zijn eigen gitaarlijn. De door een zweverige gitaar getoverde melodie is hartverscheurend in zijn eenvoud. Luister bijvoorbeeld hoe enkele delicate noten het middendeel van de song dragen. Bassist James McNew doet ondertussen waar hij goed in is: met blik op oneindig dezelfde noten herhalen, maar toch onmisbaar zijn. En Georgia Hubley is altijd aanwezig, ook al weerklinkt haar stem niet. Al is het maar in haar efficiënt drumwerk.
Het is indrukwekkend hoe goed de groep tekst en muziek laat versmelten. Gevoelsmatig is “Our Way To Fall” is nooit ver weg (ook al dendert “For You Too” een pak harder verder). Beide songs hebben echter hetzelfde kwetsbare karakter. Maar waar die eerste song de onzekerheid van een eerste oogopslag bezingt, van doen alsof je niet kijkt, is die in “For You Too” ver weg. Dit nummer bezingt eerder tweede, derde of vierde kansen, de drang een ideaal voor de ander te zijn, maar ook de onderhuidse acceptatie dat dat nooit het geval zal zijn. Een verlangen naar iets wat je weet dat nooit zal zijn, ook al zeg je dat het nooit te laat is. Het verlangen te veranderen, van een ander te zijn en tegelijk ook niet.
