Wie zat er nog te wachten op een nieuw Batman-meesterwerk? Zorgt Enrico Marini ervoor als eerste Europeaan? Wees er maar zeker van.
Hoewel Enrico Marini Italiaan is, is het vooral bij de Franse Uitgeverij Dargaud dat hij zijn albums uitbrengt. Zijn realistische stijl en directe kleuren maakten van hem al een van de meest populaire stripauteurs van dit moment, met De Adelaars van Rome en De Schorpioen als zijn twee bekendste reeksen.
Maar nu heeft hij de persoonlijke kroon op zijn werk kunnen zetten. DC vroeg voor de eerste maal een Europeaan om solo aan een nieuw Batman-verhaal te werken en dacht meteen aan Marini. Het resultaat is nu te bewonderen of toch alvast het eerste deel van een tweeluik.
DC geeft zijn meest populaire held niet graag volledig uit handen en meestal is er wel een Amerikaan bij betrokken, maar Marini kreeg het volste vertrouwen. Hij mocht een nieuw Batsuit ontwerpen, zijn favoriete nevenpersonages laten opdraven en ook Gotham opnieuw stileren. Enkel een Batman met witte sokken was totaal not done. Ook voor het verhaal kreeg Marini alle vrijheid, zolang hij maar niet aan de donkere sfeer raakte. En het mag gezegd, Marini stelt niet teleur. Meer nog, hij levert een van de beste Batman-verhalen ooit af, zowel qua tekeningen als verhaal.
Marini is duidelijk een fan: dat blijkt al uit zijn surrealistische voorwoord waarin Batman hem persoonlijk komt vragen om dit deel te schrijven en te tekenen, wat Marini een kapotte ruit oplevert. Maar je ziet ‘s mans obsessie voor de vleermuisman ook aan de gretigheid waarmee hij uit het Batman-universum plukt. Twoface, Killer Croc, Catwoman: ze passeren allemaal de revue. Maar de hoofdrol is toch wel weggelegd voor een extreem psychopathische Joker. Hij klutste de Jokers van Jack Nicholson en Heath Ledger tezamen met de getekende versie van The Killing Joke en creëerde zo zijn eigen misselijkmakende grappenmaker. Hij gaat letterlijk en figuurlijk over lijken. Enkel Harley Quin kan hem op de knieën krijgen, maar ook dat kost mensenlevens.
Centraal in het verhaal staat een door The Joker gekidnapt meisje. Het verhaal neemt hier even afstand van, maar keert dan terug naar het meisje. Gaandeweg lijkt het in elk geval geen toeval te zijn dat net nu dit ene meisje ontvoerd werd. En gezien de reactie van Batman lijkt er nog meer aan de hand te zijn. Alleszins een puike rode draad waar heel wat nevengebeurtenissen rond ontwikkelen.
Marini levert fantastisch werk af in zijn eerste comic. De personages zitten juist. De dialogen zijn soms wat stroef, maar ze passen wel bij de personages. Marini maakte gebruik van penseel- en gouachetechnieken, en daarin zie je pas wat voor een talent de man bezit. Schenk zeker wat aandacht aan de decors. Gotham ziet er gothic uit, en toch ook erg Amerikaans. Er is opvallend weinig gebruik van zwart, in de plaats daarvan werkt Marini met veel bruintinten. Dit geeft een perfecte duisternis weer, hoewel er toch nog heel wat te zien valt. En wat je ziet, is subliem. Een filmisch opgestelde enscenering, mooie personages (Catwoman!) en een verzorgde bladspiegel. Je raast door de pagina’s. In de eerste plaats omdat Marini karig is met het aantal prentjes op een blad, maar ook omdat het verhaal zelf en de lay-out je meeslepen naar het einde.
Hopelijk wacht Dargaud niet te lang met deel twee. We kunnen ook uitkijken naar de volgende delen van De Schorpioen en De Adelaars van Rome die er dit jaar zitten aan te komen. Eerst is eerst, maar Batman 2 mag gerust winnen.
Met deze Batman koop je geen bat in een zak. Zet deze uitgave gerust naast de betere delen zoals The Dark Knight en The Killing Joke. Behalve als deel twee een anticlimax vormt, maar dan moet het al lelijk doen.
