Er zijn zo van die groepen die blijkbaar een oneindig vatje inspiratie hebben staan. King Gizzard & The Lizard Wizard is daarvan misschien wel de overtreffende trap: het Australische septet beloofde dit jaar maar liefst vijf platen uit te brengen, en slaagde er vooralsnog in om vier daarvan waar te maken. Belofte voorlopig nog niet gebroken, want ze hebben nog tien dagen om die vijfde te droppen – spannend! Bovendien zijn al die platen nog eens de moeite waard om hun eigen redenen, maar recentste worp Polygondwanaland heeft met de mastodontische opener “Crumbling Castle” misschien wel de overtuigendste troefkaart in huis.
Tien minuten speelduur, alstublieft. Pop songs met refreinen en verzen? Zo zijn er al genoeg, dus schreef King Gizzard met “Crumbling Castle” een magnum opus (of epos, u mag kiezen) dat de traditie aan zijn laars veegt en een kleine vracht invloeden associatief aan elkaar rijgt: prog rock, etnische psych (vooral dan van Anatolische inslag), krautrock, etc. Alsof King Crimson, het Turkse Moğollar en Can even samen een song schreven. Bovenal is het echter gewoon een steengoed nummer dat bulkt van de goede ideeën. Noteren we vooral met stip: een bijzonder intelligente main riff die via allerlei modulaties en variaties continu opengetrokken wordt doorheen de song. En dat zónder gitaarsolo. Die uitgeleefde prog-traditie laten de Aussies gelukkig wel grotendeels achterwege.
Als opener van Polygondwanaland is “Crumbling Castle” bovendien een perfecte intentieverklaring: allerhande verschillende ritmes worden tegelijkertijd over elkaar gedrapeerd (oftewel: polyritmiek) en de tekst weergalmt van de doemdenkerij over de staat van de natuur (Gondwanaland is de naam die gegeven wordt aan een oercontinent dat de huidige continenten Zuid-Amerika, Afrika, Oceanië en Antarctica omvatte). Eerder dan een droge lezing over geografische geschiedenis, slaagt King Gizzard er echter in om een dergelijk thema om te zetten in een meeslepende song die doorheen zijn tien minuten speeltijd geen enkel moment gaat vervelen.
Ongetwijfeld ook een bom live: 28 februari in Gent (helaas al uitverkocht) en 3 maart in l’Aeronef in Lille, ’t is maar dat u het weet. Oh, en hadden we al gezegd dat King Gizzard de hele traditie rond hoe je een plaat uitbrengt volledig op z’n kop zette door de plaat in alle mogelijke masters gratis online te zetten en fans aan te moedigen om de plaat zelf op vinyl, cd, en wat nog allemaal te drukken? Eat that, Radiohead!
Om afscheid te nemen van 2017 presenteert in december elke dag één enolamedewerker zijn of haar song van het jaar. De volledige lijst beluistert u hieronder
