De meeste romcom-sceptici zouden zich snel uit de voeten maken als ze Judd Apatow (aansprakelijk voor de gemiddelde melige filmavond door o.a. 40 Year Old Virgin en Knocked-Up ) tussen de producer credits zien verschijnen. Bovendien zegt de naam van regisseur Michael Showalter niet veel en beloven titels met “The Big” zelden iets goed, tenzij “Lebowski” ernaast staat. Toch zal The Big Sick ook de zuurpruimen onder ons kunnen beroeren, dankzij de nodige diepgang en scherpheid van co-writers Kumail Nanjiani en Emily V. Gordon, op wiens leven het verhaal gebaseerd is.
Op het eerste zicht lijkt het nochtans het zoveelste liefdesverhaal met schijnbaar onoverkomelijke obstakels. Kumail (gespeeld door Kumail Nanjiani zelf) is Pakistaans, uber en een matig succesvolle stand-up comedian die tracht te scoren met moppen over de nieuwe heroïne ‘cheese’. Emily is een beginnende psychologe die helemaal geen tijd heeft om te daten. Maar zie daar! Ondanks Kumail’s dubieuze flirttechnieken ( “This is your name in Urdu”) weet hij Emily het hof te maken. Helaas is er stront aan de knikker: Kumail heeft een traditioneel islamitische familie die hem tijdens ieder diner hopeloos probeert uit te huwelijken. Onvermijdelijk komt een einde aan hun prille liefde. Wanneer Emily echter in een kunstmatige coma gebracht moet worden, ontstaat er een merkwaardige verstandhouding tussen Kumail en Emily’s ouders Beth en Terry.
Het is bijna een soort Meet-the-Parents , maar dan in de wachtzaal van een ziekenhuis en met een ex-lief die in coma ligt. Het grote verschil ligt in de geloofwaardige personages, het oprechte sentiment en de gevatte humor. Penibele uitjes met de schoonfamilie naar het ziekenhuis blijkt een onverzadigbaar vat van 9/11-moppen en ongepaste opmerkingen te zijn. The Big Sick gaat op een intelligente manier om met de pijn om iemand graag te zien, zowel als ouder en vriend. Het zijn de ongekunstelde dialogen tussen Beth, Terry en Kumail die deze prent zo heerlijk amusant en hartverwarmend ontroerend maken.
Verder wijdt The Big Sick speelduur aan het onderzoeken van etnische conflicten tussen het Westen en de Pakistaanse cultuur, waarbij familie en religie centraal staan. Kumail veroordeelt het gearrangeerde huwelijk niet, hij kadert het enkel in zijn traditie. Hoewel het schrijnend is dat Kumail niets kwijt kan over Emily uit de terechte angst om de familie uitgezet te worden, kunnen we de ouders van Kumail niet over de hele lijn neersabelen. Integendeel, hun familiediners stralen liefde uit, hoe ongemakkelijk het ook wordt met onophoudelijke koppelende ouders. Het enige dat vaststaat is dat Kumail simpelweg niet langer in het traditionele patroon past.
The Big Sick is een film die het geduld van de kijker opeist om het verhaal haarfijn uit de doeken te doen. Dat betekent dat de spanningsboog niet evenredig strak is, maar dat hoeft ook niet. Het is een conventionele komedie waarbij de grappen nog steeds de grootste stuwkracht achter het plot zijn. Wat deze komedie niet te negeren maakt, is het lef om culturele diversiteit, racisme, comateuze vrouwen en familiedrama’s in één adem aan te halen. The Big Sick verbloemt niet, romantiseert niet, maar ontstijgt het genre romcom tot een gevoelige relaas dat je weet te treffen.
