Dit verhaal verscheen oorspronkelijk in 1996. Hellboy toont zich echter een tijdloze creatie van Mike Mignola. De Duivel Ontwaakt is het tweede volume in de langlopende reeks.
In 1996 maakte Mike Mignola met deze De Duivel Ontwaakt een eerste vervolg op zijn oorspronkelijke mini-serie over Hellboy. Het verhaal gaat verder waar De Kiem van de Waanzin stopte, aan een kasteel in het hoge noorden van Noorwegen. Daar arriveert Roderick Zinco, CEO van het gelijknamige bedrijf. Hij spreekt van een verschijning door Rasputin, die een terugkeer naar de aarde zou voorbereiden. Opnieuw haalt Mignola hier een rits intrigerende elementen van stal: oude vampiers, nazi’s, gekke geleerden, het zit er allemaal in. Bovendien worden die figuren verbonden met oude mysteries en legenden. Zo vermijdt Mignola dat Hellboy een gratuite strip met wat horrorelementen wordt, maar groeit de reeks (zeker in dit tweede volume) uit tot een topper in het genre van de mysterieverhalen.
In de eerste delen van de reeks wordt Hellboy, als werknemer van het Bureau for Paranormal Research and Defense (BPRD), eerder als een eenzaat voorgesteld en blijven zijn collega’s nog sterk op de achtergrond. Later heeft Mignola zijn universum verder uitgebreid met verschillende nevenreeksen rond deze personages en het BPRD. De fans van zijn werk zijn gek op de consequente en doorgedreven manier waarop Mignola zijn universum beheert. Zo heeft hij personages die in het net vertaalde deel nog maar illustere nevenpersonages zijn met slechts enkele momenten paginatijd, gaandeweg verder uitgewerkt tot volwaardige figuren van vlees en bloed.
Wat ons in De Duivel Ontwaakt wel stoorde, was de veelheid aan kruisende plotlijnen. Hierdoor bleef het verhaal een wat chaotische mix van kleine vertellingen en is Mignola er hier niet zo goed in geslaagd die mix tot een geheel te verwerken. De focus van de strip vliegt van de ene naar de andere locatie en tegelijk voegt Mignola overal extra kennis over de literatuur toe tussen het verhaal. Zo wordt het verschijnen van vampiers geworteld in de oorsprong van deze figuren en maakt Mignola ook de koppeling met historische feiten en mogelijke gissingen.
Grafisch toont Mike Mignola de concurrentie nog maar eens hoe het moet om een volstrekt eigen stijl te hebben die toch meteen overtuigt door sfeer en de juiste toon. Een tekening van Mignola is uit de duizenden te herkennen. Zijn grafische insteek van het Hellboy-universum in de eerste verhalen heeft in belangrijke mate het uiterlijk bepaald van de verschillende reeksen die nu nog verschijnen.
Op de website van de uitgeverij zagen we dat ook de volgende delen al aangekondigd staan. Om nieuwe liefhebbers over de streep te trekken, ten voordele van de oorspronkelijke edities, is dat een belangrijke meerwaarde. De afgelopen maanden was het erg stil bij RW. Nu er recent enkele nieuwigheden verschenen zijn, hopen wij dan ook dat dit voortgezet kan worden in het verder vertalen van de lopende reeksen. RW toont zich in het vertalen van Amerikaanse comics immers heel wat stabieler dan Standaard Uitgeverij, dat al na korte tijd de handdoek in de ring gooit voor het vertalen van de comics van Marvel. Strips als Hellboy hebben alleszins een toegevoegde waarde bij al wat er aan Europese strips in het Nederlands verschijnt.
