Halalalalalaaah, halalala hai hai! Mauro heeft zijn Gruppo nieuw leven ingeblazen en in de Rotonde was het meteen raak. De duivel-doet-al en zijn geflipte band toverden de zaal zondagavond om tot een duister hol waarin het huiveren én likkebaarden was.
Moeten we dit nog eens uitleggen? Vooruit dan. Na twaalf jaar dEUS is Pawlowski op artistiek vlak weer een volledig vrij man. In februari zei hij Barman en co vaarwel, nu lijkt hij zich te richten op zijn Gruppo, een van de extreemste en mafste projecten uit zijn indrukwekkend cv. Of toch voor even. Want Mauro verveelt zich snel zonder nieuw experiment of project.
Ook het opvallende voorprogramma verdient een ruime vermelding. Niet Cocaine Piss, want dat viel last minute door medische redenen weg en werd vervangen door Sects tape. Dit prettig gestoorde gezelschap uit Doornik viel eerder op met enkele uitstekende EP’s en heeft nu ook een debuutplaat uit, getiteld We’re All Pink Inside. En de fascinatie voor roze is ook op het podium te merken. Vier bandleden zijn verstopt achter roze Ku Klux Klan-achtige puntmutsen. Enkel het hoofddeksel van de zanger is minder uitgesproken; het heeft iets weg van het masker van Batman en een nonnenkap.
De gimmick past bij de muziek; die is kort, krachtig én bijzonder aanstekelijk. Sects Tape brengt punk met leuke knipogen naar garage, blues en surf. Niet alleen het komische concept maar ook de muziek doet soms aan de vroege Hives denken, de rauwere stukken hebben meer weg van Dead Kennedys en Turbonegro. Het lawaai van Sects Tape is dus meer dan een geslaagde opwarmer voor de teringherrie van Gruppo di Pawlowski. En misschien wel de perfecte aanleiding om ook de andere releases van Rockerill Records te checken? Want ook deze band bewijst dat de springlevende Waalse underground uw aandacht verdient.
Opnieuw pakte Gruppo di Pawlowski uit met een plaat vol geslaagde experimenten die lomp en onvoorspelbaar klinken. Op In Inhuman Hands wordt de luisteraar misleid en meegesleurd langs een gevaarlijk parcours waar hij Zappa, The Jesus Lizard, Captain Beefheart en TC Matic tegenkomt. De plaat doet ook weer denken aan Pawlowski’s in 2003 verschenen gedaante Somnabula — ook al zo donker, geschift en ingenieus.
En live klinkt die muzikale waanzin nog massiever en gevaarlijker. Bij “Do The Watching The Ex-Wives Dance Dance” slaagt de band meteen in dat opzet. Pawlowski beweegt zich voort als een sjamaan op het tempo van de avant-garde uitspattingen waarin noise rock en bizarre elektronische effecten de bovenhand nemen. Zijn microfoonstandaard moet er aan geloven. Maar vooral: wat een start. Lang geleden dat we nog zo genoten van tegendraadse klanken.
En wat een muzikanten ook. De geheime Gruppo-wapens zijn Elko Blijweert (Dead Man Ray, Kiss My Jazz), Sjoerd Bruil (Black Cassette, Sukilove, Hitsville Drunks), Jeroen Stevens (DAAU, I Love Sarah), Pascal Deweze (Metal Molly, Sukilove en ook net een uitstekend debuut onder eigen naam uit) en Ben Younes Zahnoun (The Rott Childs). Het zijn stuk voor stuk vertegenwoordigers van de experimentele scene in België; knettergek, maar wat spelen ze ongemeen strak.
Gruppo di Pawlowski is de oer-Mauro, die van de begindagen bij Evil Superstars. Pawlowski noemt Gruppo Di Pawlowski niet voor niets zelf een verderzetting van die Superstars. Ook de nieuwe nummers knallen meedogenloos door, en twee in het bijzonder: het met trage drones en Arabische invloeden opgesmukte “LTQ Blues” en “LC Over Lithuania”, een van de hoogtepunten van de set. “Source!! More source!!!”, richt Pawlowski zich tot boven. We weten niet welke goden hij aan het aanbidden is — misschien Dionysos of Hades? — in ieder geval brengt de gestructureerde, hallucinogene chaos ons in een euforische roes.
Er komen ook oudere nummers aan bod, maar het is wachten op het einde van de set voor we door de monsterlijke creaties van Neutral Village Massacre omver geblazen worden. Zo is “Back From The Woods”, het slotnummer van die plaat, een verschroeiend eindoffensief. Bruil opent het vuur met een beest van een riff. Daarna volgen meer dan zes minuten waanzin met vooral veel kerosinegitaren en keiharde breaks. Het publiek schreeuwt om een encore en krijgt die in de vorm van de explosieve afsluiter “Experiments In Haste”. Nog zo’n nummer waar een primitieve oerkracht van uit gaat. Maar toch worden we er euforisch van.
En oh ja: er wordt ook eens gelachen met rockclichés: elk bandlid voert net voor het laatste nummersh een solo’tje van tien seconden op. Gruppo is ook een band die zelf met volle teugen geniet van het optreden, dat is duidelijk. In “Back From The Woods” schreeuwt Pawlowski “Back from the woods and I feel good”. Zo voelen we wij ons ook bij de terugkeer van Gruppo. Een uur lang balanceren tussen kunst en (komisch) entertainment. Theatraal maar toch oprecht, smerig maar oh zo genietbaar. Welke andere Belgische band kan dat allemaal combineren?
De clubtournee brengt Gruppo di Pawlowski op 18 mei naar De Kreun, en op 19 en 20 mei naar Het Bos. In de zomer staan al Boomtown (20 juli) en Pukkelpop (19 augustus) op het programma.
