Gojira bevestigde zich maandag als dé metalband van het moment met misschien wel hét metalconcert van het jaar. Het vierkoppige metalmonster uit Bayonne vuurde het ene kanonschot na het andere af in een uitverkochte AB.
Frontman Joe Duplantier haalt ergens middenin die explosieve set herinneringen op aan Gojira’s eerste Belgische show, ergens in 2004 in de Brusselse undergroundkeet Magasin 4 — dat jaar stond de band ook in een jeugdhuis Ten Tap in Kuurne. Het was de start van tien jaar hard werken naar de top. Vandaag is het nog amper voor te stellen dat deze band, die sinds 1998 dezelfde line-up heeft, ooit een dwerg in de scene was. Daar bracht doorbraakalbum From Mars To Sirius(2005), een van de beste metalplaten van de laatste twintig jaar, verandering in. Al snel volgden optredens in metalkeet Biebob, en in de zomer van 2006 ook op Graspop en Dour. Toen was al duidelijk dat het om een uitzonderlijke metalband ging.
Gojira moest het nooit hebben van echte metal-meezingers, noch van een stoer metal-imago. Ecologisch bewustzijn en vegetarisme waren en zijn nog altijd de dingen die de vier Zuid-Fransen verbinden – gitarist Christian Andreu heeft niet voor niets een shirt van milieuorganistie Sea Shepherd. Maar: geen speeches daarover in de AB. Gojira imponeert met een sterk staaltje niet te classificeren, briljante metal. Ondanks de vaak complexe en snel afwisselende ritmes heeft de band altijd een breed publiek gelokt. Gojira is live steeds pokkeluid, superstrak en episch, mede door indrukwekkende visuals. En ook oprecht — getuige de dankwoordjes op het einde van het concert.
Over de progressieve richting van de twee laatste platen L’Enfant Sauvage en het in juni vorig jaar verschenen Magma, waarmee Gojira zijn status van grootmacht bezegelde, mogen de meningen dan wel verdeeld zijn, toch konden ook die nummers nog geen klein beetje overtuigen; van opener “Only Pain” over “Silvera”, “Stranded”, “The Shooting Star” tot “Pray”. Stuk voor stuk zijn het staalharde songs die creatieve vrijheid uitademen. En wat een geoliede machine is de band van bij het begin van de set. Draaischijf is naar goede gewoonte drummer-krachtpatser Mario Duplantier, al meermaals uitgeroepen tot beste moderne metaldrummer, die de ene indrukwekkende salvo na de andere lost.
Maar in de AB zijn het nog meer de oudere nummers “The Heaviest Matter Of The Universe” (een beetje het lijflied van de moderne metalhead), “Flying Whales”, “Backbone” (afgesloten met een stuk uit het veertien jaar oude “Remembrance”), en afsluiter “Vacuity”, afkomstig van The Way Of All Flesh, die het publiek omver blazen. Het is geleden van bij Slayer in 2015 dat we zo’n slagveld aantreffen in de AB. Wanneer we de kolkende massa aanschouwen, begrijpen we weer waarom de bandnaam die verwijst naar de koning van de monsters, zo goed gekozen is. Gelukkig ligt (letterlijk) het zwaartepunt in het eerste deel van de set, en is er nadien plaats voor het tragere “Terra Inc.”, een drum- en gitaarsolo voor het verpletterende eindoffensief wordt ingezet.
Is the sky the limit voor Gojira of hebben ze hun hoogtepunt nu bereikt? Hier en daar is Gojira volgende zomer al aangekondigd als headliner, zoals op Dynamo Metal Fest in Nederland. We geloven in het eerste scenario. Onder anderen Lamb Of God en Machine Head gingen hen al voor. Ook deze bands vonden een eigen sound en konden tegelijk een groter publiek aanspreken, maar het probleem is dat beide in herhaling vielen op hun laatste platen. Dat kan je niet zeggen van Gojira, dat net als Mastodon een evenwicht vindt tussen toegankelijkheid en experimentendrang. Die Grammy-nominatie dit jaar was dan ook meer dan verdiend.
Laat ons afsluiten met een anekdote van op Werchter Boutique in 2013, uiteraard niet verteld door de band zelf. Gojira stond er voor een Metallica-publiek dat met lange tanden stond te kijken. We zijn er vrij zeker van dat ze vandaag met andere ogen zouden bekeken worden. De AB mag wat ons betreft nog eens vollopen voor deze band, al zouden we nog grotere zalen niet uitsluiten in de toekomst. Maar: dat het concert in de AB plaatsvond, was bijzonder gunstig voor de sfeer — waarvoor hulde aan de organisatie. Een volgende test is Graspop dit jaar, waar Gojira op de Main Stage een hoger plaatsje kregen. Ondertussen staat zijn opvolger al klaar in de categorie metalbeloftes: Code Orange, dat trouwens ook een puike set speelde.
