Vlak na de korte tournee voor Jupiter dook Blaudzun terug de studio in, en het is dus niet verwonderlijk dat we ons nu, amper vijf maanden na het verschijnen van deel één, mogen verwarmen aan deel twee van de Jupiter-trilogie. De negen nieuwe songs gaan verder op het elan van de vorige plaat, maar klinken minder bombastisch en zijn dus wat toegankelijker.
Jupiter (part II) ligt nog wel in het verlengde van het eerste deel, alleen ligt nu meer de nadruk op traditionelere instrumenten zoals gitaar, bas en drums. “Mud” bijvoorbeeld drijft op een bad van zware new wave basriffs en een uitgesponnen baritonsax solo op het eind. Er is ook meer aandacht geschonken aan de teksten. Zo is binnenkomer “When We Wrote This” een melancholische terugblik op voorbije (jeugd)jaren. Verwacht van frontman en tekstschrijver Johannes Sigmond echter geen volledige verhalen. Hij heeft zich de laatste jaren bekwaamd in het schrijven van korte schetsen, zinnen met juist gekozen woorden, waar iedereen zijn of haar betekenis in kan vinden. En het lijkt wel of hij hierin de juiste weg heeft gevonden.
“Press On (Monday’s Child)” is ook zo’n typisch Blaudzun-nummer: Sigmonds falset klinkt dringend, de gitaarpartij van broer Jakob is de leidraad doorheen het lied, en alle andere instrumenten zijn mooi rond hen geweven. De lagere zangregionen hebben echter ook geen geheimen voor Sigmond, wat hij aantoont in “Tear Gun”, een sfeervol rustpunt dat hier en daar wat aan David Bowie doet denken, een mooi eerbetoon. In “Modern Talk” is zelfs nog een banjo te horen, een van de instrumenten die zo overduidelijk aanwezig waren op Blaudzuns eerste platen. Een mens zou er zowaar nostalgisch van worden. “Outside The Lights of The City” is dan weer funky en uiterst dansbaar.
Een leuk instrumentaal intermezzo is “Manic Talk” dat met zo’n rotvaart voorbijkomt, het is over and out voor je goed en wel beseft wat er aan de hand is. De sound van “Manic Talk” leunt trouwens het dichtst aan bij hoe de groep live klinkt: een intensieve en indrukwekkende belevenis die je niet gauw vergeet. En juist daarom is het spijtig dat het album helemaal niet rauw, maar tamelijk gladjes klinkt.
Al bij al is Jupiter (part II) minder elektronisch dan zijn voorganger maar daarom niet minder aantrekkelijk. De vertrouwde elementen zijn aanwezig, en hier en daar wordt het wat donkerder en melancholischer gepresenteerd. De verrassing is echter weg. Is dat erg? Bah nee, ook al maken verrassingen het leven spannend. En ook al was Sigmond het cd-tournee-schrijven-aan-nieuwe-cd kotsbeu, ook na deze release volgt een (weliswaar korte) promotour. Waarna de groep ongetwijfeld aan deel drie zal beginnen.
Blaudzun begint op 4 maart in Utrecht aan zijn promotour. Het (voorlopig) enige Belgische optreden is op 26 maart in de Vooruit in Gent.
