Op haar nieuwe album heeft Lambchop de status van cyborg verworven. Eentje met menselijke kwaliteiten die niet zou misstaan in een schommelstoel aan je haardvuur. FLOTUS heet die, ofte For Love Often Turns Us Still.
Het is vier jaar geleden sinds de band een plaat maakte. Met FLOTUS wordt de stilte doorbroken. Zanger en bezieler van de band Kurt Wagner wou eens een album waarnaar z’n vrouw en buren ook zouden luisteren. Een dat z’n weg zou vinden naar je smartphone of de speakers van de groentewinkel (zegt-ie zelf). Daarom liet hij zich inspireren door de hedendaagse r&b en hiphopartiesten. De hand werd uitgereikt naar moderne technologieën, en met drumcomputers en vocoders creëerden ze een cyborg. Niet zo een die zou passen in een sciencefictionfilm, maar een cyborg met longinhoud en menselijke gevoelens. De noemer ‘alternatieve country’ barst uit z’n voegen en op artisanale wijze versmelt de band uit Nashville elektronica met de warme identiteit die zo kenmerkend is voor Lambchop. Verhakkelde krautrock uit de zestigerjaren en uitgesponnen ambient-landschappen werden gecombineerd met akoestische instrumenten, zoals het typische gierige pianootje, de rustige gitaar en enkele blazers. Wagner stuurde zijn warme stem door een stemvervormer en dat effect zal ongetwijfeld grondvesten doen daveren bij honkvaste fans. Om de metamorfose compleet te maken, nam de band drummer Andy Stack van Wye Oak onder de arm om de songs van elektronische snufjes en akoestische drums te voorzien. Ook wij moesten in het begin even slikken. Alsof we ons vertrouwde fotoalbum openslaan en enkel negatieven te zien krijgen. Bijna verblind door ongeloof en ontwricht door de verrassing van het onverwachte, zakt de grond onder onze voeten weg. Eventjes maar, want al snel horen we dat er niet zo heel veel veranderd is. Oké, het is een gewaagde keuze voor een band die synoniem staat voor herfstige warmte en houtvuurgeknars, terwijl elektronica in die context op het eerste zicht eerder klinkt als water dat het vuur dooft. Niets daarvan. Even warm. Even gezellig. Even alles wat het voorheen was.
“In Care Of 8675309”, opener van de plaat, is best wel strategisch geplaatst. Het bouwt de brug met de Lambchop zoals we die kennen van eerdere platen als AW CMON/NO YOU CMON en Nixon. Lyrische melodieën worden gesponnen over lange bogen. En zoals herfstbladeren getart worden door de zwaartekracht, dwarrelt de rust neer wanneer Wagner begint te zingen. In titeltrack “FLOTUS” vinden we een lichte triphoptrance en verder, op “JFK”, zit zelfs een Arabische toets. Hebben we trouwens al gezegd dat deze plaat ook erotisch is? Op “Old Masters” kan je je zonder problemen licht gehijg tijdens zwoele dansmoves en langgerekt tongengedraai voor de geest halen.
“The Hustle” was de eerste single die ons moest voorbereiden op de nieuwe sound. En daar kregen we maar liefst achttien minuten de tijd voor. Een minimalistische piano en elektronische drums leiden in, en pas na vijf minuten komt Wagners stem erbij. Wat een tease! Het idee voor dit nummer kreeg Wagner toen hij op een trouwfeest geïntrigeerd geraakte door een discodans uit de jaren zeventig. Zoek die danspasjes op, grijp die stoot in jouw buurt en start een duofeestje.
Binnen enkele maanden viert Lambchop haar dertigjarig bestaan. Die gaat gepaard met een toer langs Europese concertzalen. En op 11 februari passeren ze langs de Botanique.
