De figuur, de ruimtelijkheid en de functie van de hoek vormen belangrijke thema’s binnen de kunsthistorische canon. Iconische werken zoals “Untitled (Corner Piece)” van Robert Morris, “Bouncing in the Corner No.1” van Bruce Nauman of “Corner Prop” van Richard Serra benaderen op een conceptuele wijze de rol en de betekenis van de hoek. Vertrekkend van deze ‘klassieke’ hoekwerken creëerde Extra City The Corner Show, een traject waarbij kunstenaars, ontwerpers en theoretici een hedendaags en kritisch standpunt innemen wat betreft de (her)definiëring van de hoek. Het resultaat van deze wisselwerking is een rijke puzzel waarbinnen de aanwezigheid van de hoek als generiek architecturaal element centraal staat.
De configuratie van hoge ramen, een gezette balustrade en een oneindige leegte maken van Extra City een complex geheel, die de bezoeker weinig rust- en ankerpunten biedt. De uitgesproken architecturale structuur van de voormalige wasserij vergt bij de opbouw van elke nieuwe tentoonstelling een aangepast ontwerp om de nodige wandoppervlakte en ruimtelijke organisatie te leveren. Voor The Corner Show werkten curatoren Wouter Davidts en Mihnea Mircan samen met kunstenaar Philip Metten, die een sculpturale scenografie verzorgde. Het ontwerp bestaat uit verscheidene onderdelen: een kabinet, een sasruimte, een vestibule en een reeks wanden. Het kabinet, met een hoek als voordeur, vormt de nieuwe ingang van Extra City. Metten kantelde de inkomhal en maakte, in de trant van Mondriaans “Victory Boogie Woogie”, van een vierkant een ruit. De verschillende onderdelen brengen een interessant geheel aan ruimtes, en dus ook hoeken, voort. Ze breken de leegte en vormen georganiseerde routes waarlangs de bezoeker de tentoonstelling kan verkennen.
Het ultieme visuele kenmerk van de hoek is zijn scherpte. Valerie Mannaerts bespeelt de hardheid van de figuur in de sculptuur “The Words are These”, een werk gebaseerd op een onuitgevoerd ontwerp met gordijnen. Mannaerts zet het organische karakter van een gordijn om naar vier kleurrijk beschilderde en met canvas omspannen panelen die de materialiteit en de vorm van de stoffen extensie uitbeelden. Lili Dujourie verbeeldt met “Untitled” haar fascinatie voor de manier waarop de Vlaamse Primitieven draperieën als autonome lichamen weergaven. Ze transformeert het geschilderd oppervlak tot een sculptuur waarbij stevig donkerrood fluweel voor, rond en achter de hoeken van een goudkleurige omlijsting geplooid zijn. Beide werken worden omsloten door acht hoekvormige neonlampen die een rechthoekige ruimte suggereren. Deze installatie van Steve Van Den Bosch doorprikt de illusie van een onafhankelijke en neutrale ‘white cube’ als tentoonstellingsruimte.
In de verst gelegen hoek op de gelijkvloerse verdieping, en verstopt onder de kapstokken, spelen twee tv-schermen het nieuwe videowerk “Corner Sessions” van Bas Schevers af. De kunstenaar benadert de hoek op filosofische wijze door via uitgebeelde metaforen de gelijkenissen tussen menselijke en architecturale structuren te verkennen. Volgens Gaston Bachelard gaat de menselijke beleving van de hoek of de wens ‘een hoek te worden’, gepaard met het verlangen naar bescherming, overzicht, afzondering of camouflage. Deze theorie ligt aan de basis van Schevers’ experimenten en projecten.
Zowel het meest aanwezige werk als het meest verborgen werk komt van Philippe Van Snick. Op de eerste verdieping toont de kunstenaar “Dag Nacht”, twee beschilderde wandelementen die samen een hoek vormen. De langste wand kleurt puur blauw terwijl de korte wand diepzwart geschilderd is. De verticale lijn die beide oppervlaktes in de hoek verbindt, blijft onbeschilderd. Het ritme van het licht maakt een ruimtelijke dialoog mogelijk. Het is een ervaring die de fysieke verhouding van de toeschouwer tot het werk aanspreekt. Dit werk staat in contrast met Van Snicks minimale ingrepen op de benedenverdieping: fijne staaldraadjes die de hoeken van een reeks wanden subtiel overspannen.
Extra City start het nieuwe tentoonstellingsseizoen met een visueel en inhoudelijk sterke expo. De scenografie van Philip Metten stuurt de bezoeker en genereert oriëntatie en hoewel het een extreme ingreep binnen de expo vormt, stimuleert het een productieve dialoog tussen de verschillende kunstwerken. Het traject confronteert de toeschouwer met het welgekozen werk van drieëntwintig ‘hoekkunstenaars’ die het gegeven van de hoek conceptueel en artistiek doorgronden en verwerken.
The Corner Show loopt nog tot 6 december in Extra City te Antwerpen.
