Blanck Mass :: Dumb Flesh

82817914

Na het stilleven; het leven. Was Blanck Mass nog een statige bedoening, een haast onwereldse, religieuze ervaring, dan is Dumb Flesh woelig en chaotisch als de existentie zelf. Met de beats heeft Blanck Mass ook de wereld binnengelaten.

Blanck Mass, dat blijft natuurlijk Benjamin John Power. Eén helft Fuck Buttons, dus u weet wat dat wil zeggen: lawaai dat melodie wordt en omgekeerd, wolken van noise. Popmuziek is het nog steeds niet, uitermate meeslepend wel. Het London Symphony Orchestra mag zijn “Sundowner” dan wel bloedmooi gecoverd hebben op de openingsceremonie van de Olympische Spelen in 2012; dat is geen reden om plots het roer om te gooien.

Of toch niet echt. Want ook zonder één strijker of blazer is Dumb Flesh zowat de hondertachtiggradendraai weg van Blanck Mass. Op zijn tweede soloplaat neigt Power meer naar het stevige werk met Fuck Buttons, dan het glaciale van zijn debuut. En dan is er die openingstrack, natuurlijk.

Die afzichtelijke hoes vol mensenvlees had dat van dat leven natuurlijk weggeven, met “Loam” trapt Dumb Flesh ook af met een hoop vervormde hijgzang. Treffend, maar het is pas met opvolger “Dead Format” dat alles tot – tja – tot leven komt; plots komt er een beat de tent binnengedenderd, alweer zang vol distortion neemt de leiding, en dansen is deze keer niet verboden.

Vanaf dan is er geen ontkomen meer aan. Dumb Flesh is een dwingende plaat, die stuwt en blijft stuwen. Of het nu de pulserende krautbeat van het epische “No Lite” is, of de verblindende noise van “Cruel Sport”, het doet denken aan de beste optredens van Fuck Buttons; één en al woeste euforie en overrompeling.

Power jaagt die laatste track bijna de vernieling in – het zou maar eens té gemakkelijk kunnen worden – maar beloont zijn publiek meteen. “Double Cross” is het moment waarop Dumb Flesh even full rave gaat met almaar opbouwende beats, en een op en neer gaande cirkelzaag van een baslijn, en een synth die dollle rondjes draait, maar dan enkel als het hem uitkomt.

De breekbaarheid van de mens; daar gaat het Power om op Dumb Flesh. En dus eindigt alles na een kleine vijftig minuten toch maar met de implosie van “Detritus”; acht minuten pure noise, kruipend als lava. Et in Arcadia ego, memento mori; het zal wel. Na een avondje van deze Blanck Mass dansen we zo hard in ons hoofd dat dit mottige lijf ons geen lor meer kan schelen.

Blanck Mass speelt op 19 juni op Best Kept Secret Festival. Wij kunnen niet wachten.

8.5
http://blanckmass.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/BlanckMass
Konkurrent
Sacred Bones

verwant

Editors :: Heart Attack

Een verrassende toptransfer: vanaf nu is Benjamin John Power...

Enola Play EK Editie :: Dag 11. Nucleaire fall-out en Finse Humppaa

Sportieve knakkers als wij zijn op de redactie van...

Roadburn Redux :: Online

15 april 2021

Wat kan een online festival nog bijdragen na een...

Blanck Mass :: In Ferneaux

Plaat na plaat na plaat ging Benjamin John Power...

Het beste van Pukkelpop volgens enola (1998 – 2018)

Voor een laatste keer vloeken deze zomer. Nog één...

aanraders

Bolis Pupul :: Letter To Yu

Bolis Pupul is al lang niet meer ‘de zoon...

Porcelain id :: Bibi:1

Ook wij moeten er soms aan herinnerd worden dat...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

Talk Show :: Effigy

Het leven is een club waar al eens klappen...

Whispering Sons :: The Great Calm

Wat het Belgisch leger steeds meer nalaat, weten de...

recent

Zimmerman

17 maart 2024Rotown, Rotterdam

Zondagavond spelen Ivy Falls en Zimmerman in Rotown in...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

The Smile

15 maart 2024Vorst Nationaal, Brussel

Er zit een goeroe verborgen diep in Thom Yorke....

Benni :: Make Me Blind

Vanuit het land van de eeuwige herfst bracht de...

Miek Zwamborn :: Onderling – Langs de kustlijn van Mull

Hoe maak je als auteur het landschap tot hoofdpersonage...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in