De Aanslag is één van die tijdloze klassiekers uit de Nederlandse literatuur. Talloze scholieren moesten zich er verplicht doorheen worstelen. Met dit boek vestigde Harry Mulisch zich in 1982 als een grootverkoper onder de schrijvers. Voordien had hij met zijn boeken al literaire faam verworven. In De Aanslag combineerde hij een toegankelijk verhaal met een prangende thematiek, de verwerking van het gemeenschappelijke oorlogsverleden in Nederland. In al zijn bedrieglijke eenvoud raakte de roman een gevoelige snaar bij de Nederlanders (en vele Vlamingen). In 2010 overleed Mulisch als de onbetwiste vaandeldrager van de Nederlandse letteren, de laatste overlevende van de ‘grote drie’ (naast Mulisch waren dit Willem-Frederik Hermans en Gerard Reve). Nu, vijf jaar later, verschijnt een gedurfde bewerking van De Aanslag, door één van de meest getalenteerde stripmakers van het moment. Milan Hulsing.
In 2000 verscheen met Wat Fred niet wist een eerste bundel van korte verhalen van Milan Hulsing. Die verhalen maakte hij de jaren voordien voor verschillende stripbladen. Door het bundelen van de verhalen viel meteen op hoeveel stijlen Hulsing zich wel niet kon aanmeten. Grafisch werkte hij haast voor elk verhaal een nieuwe stijl uit die best paste bij dat specifieke gegeven. In die eerste verhalen sloten die stijlen vaak nog aan bij deze van Hulsing voorbeelden als Charles Burns. In 2011 maakte hij dan een nieuw debuut, als maker van graphic novels. Stad van Klei werd lovend onthaald. Hulsings bewerking van een kortverhaal van de Egyptische auteur Mohammed El-Bisatie, liet de lezer voor het eerst kennis maken met het talent van Hulsing in een langer verhaal. Toen al bleek hij uitstekend in staat een prozatekst om te zetten in een grafische wereld die kon overtuigen. Tegelijk maakte hij duidelijk dat hij meer wilde dan enkel het voorzien van beelden bij de originele tekst. Hij maakte zich het geheel eigen en verwerkte dat in een prachtige, magische wereld die tegelijk trouw bleef aan het karakter van de oorspronkelijke tekst. Op die manier kunnen we zonder problemen ook over De Aanslag schrijven.
Anton Steenwijk maakte als kind mee dat een man voor de deur van zijn huis vermoord werd tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het lijk werd voor hun deur gelegd, waardoor Antons familie vermoord werd door de bezetter. Dat voorval blijkt doorheen de tijd echter voer voor verwarring. Welke rol speelden de buren van de Steenwijks en wie was de vrouw die Anton in een donkere cel ontmoette, vlak na het voorval? In de jaren na de oorlog probeert Anton alles te verwerken, maar tegelijk wil hij ook op zoek gaan naar de waarheid, om zo alle sluiers die over de moord heen geweven werden, op te heffen.
Naar goede gewoonte ontwikkelde Milan Hulsing ook voor De Aanslag een nieuwe stijl. Met felle kleurvlakken en zonder veel donkere lijnen ondersteunen zijn pagina’s op een directe manier de evolutie van het verhaal. De vergelijking met Portugal van Cyril Pedrosa werd al eerder gemaakt, maar Hulsing heeft een extra kwaliteit in handen. Ondanks de inventiviteit in het tekenwerk, boet De Aanslag nergens in aan leesbaarheid. Portugal was op verschillende plaatsen toch wel een taaie brok om te verteren. Tekst en tekeningen vormen in De Aanslag één subliem geheel. Het album is alweer een grote stap vooruit in de ontwikkeling van Milan Hulsings werk. We behoeden ons vaak om grote woorden te gebruiken, maar in het geval van De Aanslag is dit niet aan de orde. Het is een schitterende bewerking door de beste Nederlandse stripmaker die momenteel actief is. De Aanslag is een sterke kandidaat voor de titel van strip van het jaar.