Soms vraagt een mens zich af: wat zit er toch in het drinkwater in Noorwegen? Dit dunbevolkte land bulkt namelijk van de originele groepen, die de rock- of popconventies aan hun laars lappen.
Zo ook Katzenjammer. In het segment “vier-dolle-dames-met-een-fantastische-joi-de-vivre” zwaaien Anne Marit Bergheim, Turid Jørgensen, Solveig Heilo en Marianne Sveen de plak. Hun mengeling van country, folk, blues, pop en rock is uniek en voorlopig ongeëvenaard. Live is Katzenjammer ook de moeite: ze bespelen samen een twintigtal instrumenten en wisselen constant af: de drumster wordt gitariste, de gitariste wordt ineens bassiste, enzovoort. Het toont alleszins aan dat de vier muzikanten niet aarzelen om hun grenzen af te tasten en te verleggen.
Rockland is hun derde album, na Le Pop uit 2008 en A Kiss Before You Go uit 2011. En het moet gezegd, de dames hebben de lat alweer wat hoger gelegd, voor zichzelf en voor de concurrentie. De elf songs ademen niet alleen de gekende Katzenjammer-vibe met mooie samenzang en sprankelende melodieën uit, het is ook duidelijk dat de groep volwassener geworden is: er worden diverse serieuzere thema’s aangesneden en bij hun naam genoemd. Meerlagige muziek, daar houden wij wel van.
Zo handelt “Old de Spain” over ontsnappen uit een gevangenis, of is het uit een stukgelopen relatie? Het verbranden van bruggen kan dus ook bevrijdend klinken. “Curvaceous Needs” is een ode aan de vrouwelijke vormen en best grappig. De bewering dat mannen een graatmagere vriendin willen, is bij deze dus ook ontkracht. “Oh My God” drijft op hiphop, maar laat je niet misleiden door het aanstekelijke ritme, dit lied gaat wel degelijk over iets: “Because you’re an alphadog, and I’m just a beta-baby” en wat te denken van “He makes my people uneasy”?
Voor Rockland hadden de dames samen drieëntachtig songs neergepend. Keuzes kunnen soms hartverscheurend zijn, maar de elf overgebleven songs ademen de juiste sfeer uit en passen wonderwel samen. Dat schrijven en componeren deden ze trouwens niet altijd samen: zo verbleef Anne Marit Bergheim in Nashville en Solveig Heilo in Londen om zich in het songschrijven te bekwamen.
”My Own Tune” is een mooi waargebeurd verhaal: het werd geschreven door Turid Jørgensen, die vertelt hoe moeilijk het is om een eigen sound te vinden. Het resultaat mag zeker gehoord worden. Rest ons nog de taak om onze kennis van het Noors terug op te poetsen. Wie van doorleefde ballads houdt, komt aan zijn trekken met “Driving After You”. Een engelachtige en zuivere samenzang van de vier dames, die doet wegdromen. En “Flash in the Dark” is een aanstekelijke feel good-song, die zelfs de grootste kniesoor zal doen lachen.
Rockland is alweer onmiskenbaar Katzenjammer, de dames hebben met dit album opnieuw een stap voorwaarts gezet richting bekendheid. Tijdens de tournee die binnenkort start, zullen ze ongetwijfeld nog meer zieltjes winnen, want live zijn ze een belevenis, een wervelwind die geen gevangenen neemt.
Katzenjammer speelt op 24 maart de pannen van het Depot-dak.
