Er gloort iets in het universum van Perfume Genius. Na twee verstilde pianoplaten zoekt Mike Hadreas nieuwe muzikale horizonten op. Niet dat het daar allemaal joligheid en vertier is, maar op het nieuwe Too Bright hebben de spaarzame klanken een grootser kader gekregen.
Het gaat in het leven van Hadreas dan ook beter dan vroeger. Van perfectie is nog lang geen sprake, maar de jongeman kijkt door een meer nuchtere bril naar zichzelf en de wereld, die hij met single ‘Queen’ een uitgesproken directe song voor de voeten wierp.
Mike Hadreas: “Die singlekeuze was zeer bewust, bijna om een statement te maken. Sommige songs op Too Bright zijn nog steeds donker, maar deze song, en de plaat, zijn directer dan wat ik vroeger deed. Al is deze plaat misschien minder geschikt om op de achtergrond op te zetten bij pakweg een dinner party. Nu ja, het kan wel natuurlijk, want het is nog altijd enigszins poppy.”
enola: De single “Queen”, verwijst die naar de gelijknamige band?
Hadreas: “Neen. Of toch niet doelbewust, ik had hen niet in gedachten tijdens het schrijven van de song, maar ik hou wel van hun muziek. Ik luisterde als tiener ook niet echt naar Queen, eerder naar dingen als The Breeders, PJ Harvey en Ellioth Smith. Ik was enorm hongerig naar muziek. We hadden al vroeg internet en ik schuimde het net af op zoek naar oude en nieuwe muziek. Ik heb altijd veel naar stuff uit de jaren vijftig geluisterd en op het vlak van akkoordenschema’s is die muziek ook een invloed op Perfume Genius. Tegenwoordig luister ik veel naar oude soul.”
enola: Is het internet omgekeerd ook een zegen? Om uw muziek out there te krijgen?
Hadreas: “Absoluut. Het internet maakt het makkelijker om een weirdo te zijn. Aan de hand van respons online heb ik geleerd dat er interesse bestaat voor wat ik doe. Ik zette zonder al te veel nadenken dingen op MySpace, kreeg vervolgens een platendeal zonder dat ik een echt album had of ook maar een concert gespeeld had. Op diezelfde manier is de eerste plaat tot stand gekomen: dat waren allemaal eerste takes.”
enola: Dat is op dit album even anders, lijkt het.
Hadreas: “Aanvankelijk was ik bang om in een echte studio op te nemen. Maar nu realiseer ik pas dat het niet is omdat je daar gaat opnemen en meer instrumenten toevoegt, dat het geheel overblown wordt. Ik heb nu pas het zelfvertrouwen gevonden om dit soort muziek te maken.”
enola: Je zou denken dat het meer zelfvertrouwen vergt om helemaal alleen aan een piano je ziel bloot te geven voor een publiek.
Hadreas: “Dat zou je denken, maar bij mij voelt het omgekeerd aan. Ik ben nu nerveuzer als performer, nu ik me niet meer altijd achter de piano kan verschuilen en ook gewoon met een microfoon in mijn hand op het podium sta. Al is het wel leuk om een voller geluid te hebben door de band achter me. Maar het is nog altijd wennen, we hebben nog maar een handvol shows gedaan en ik ben nog altijd stiknerveus voor ik het podium op moet. Daar moet ik elke keer opnieuw over raken.”
enola: Hoe doet u dat?
Hadreas: “I just do it.. Zelfs als het slechtst denkbare zou gebeuren, dat ik slecht zou zingen bijvoorbeeld, betekent dat niet het einde van de wereld of dat mijn carrière eraan is, wat ik een tijd lang gedacht heb.”
enola: Het valt niet te negeren dat een deel van uw leven zeer donker was, zeker de eerste plaat was daar bijna een verslag van. Hoe kijkt u er nu op terug dat u zoveel hebt blootgegeven?”
Hadreas: “In de tijd dat ik beter probeerde te worden, hielp het om naar andere mensen met gelijkaardige ervaringen te luisteren. Ik weet dat als ik zelf over zulke dingen praat, ook andere geholpen kunnen worden. Dus ik heb zeker geen spijt. Niets van dit alles zou gebeurd zijn als mijn leven niet verlopen was zoals het tot nu toe gedaan heeft. Het enige jammere is dat ik niet sneller gezonder geworden ben.
“Als ik er bij stilsta, kom ik tot de conclusie dat het nu veel beter met me gaat. Alleen sta ik er weinig bij stil. Ik ben ook nog niet waar ik zou willen zijn. Ik wou dat ik meer tevreden kon zijn, dat ik me beter in mijn vel voel.”
enola: In “My Body” zingt u ‘I wear my body like a rotted peach’.
Hadreas: “Toen ik opgroeide, was ik vaak ziek: in en uit het ziekenhuis, een hele tijd lang. Nadat ik eindelijk zo’n beetje vast thuis was, begon ik met drank en drugs. Ik heb een lange geschiedenis waarbij ofwel mijn lichaam rebelleert tegen mij of ik tegen mijn lichaam. Ik heb mijn lichaam niet goed behandeld, waardoor ik me er niet echt mee verbonden voel. Ik gaf er lange tijd niet genoeg om, stopte er dingen in die ronduit slecht voor je zijn, terwijl ik dat besefte. Maar deed het toch. En nu ik gezond ben, is dat gevoel eigenlijk niet helemaal weg gegaan.
“Ik heb het geluk gehad dat je de sporen van mijn misbruik niet ziet: ik heb er altijd jong uitgezien voor mijn leeftijd. Vroeger was dat eerder een vloek dan een zegen. Als tiener wil je zo snel mogelijk volwassen zijn, maar mij wilden ze altijd uit cafés gooien omdat ze dachten dat ik minderjarig was. Ik heb me lange tijd geen man gevoeld en voel me soms nog altijd niet zo.”
enola: Het fascinerende is dat u in hetzelfde nummer ook zingt: ‘I go humming “Like a Prayer”’.
Hadreas:“Ik hou echt van die song! En ik hou ook van een zekere comic relief. Als ik naar een film kijk, vind ik het super als op de meest ongepaste ogenblikken iets grappig gebeurt.”
enola: Too Bright klinkt grootser in vergelijking met zijn twee voorgangers. Is dat dankzij Adrian Utley van Portishead, die achter de knoppen zat?
Hadreas: “Adrian had de technologische kennis om het geheel de juiste richting uit te sturen, wist ook welke instrumenten gepast waren. Ik wou echt luid, echt vuil en hij wist hoe.
En ik ben into Portishead, ja. Ik wou een speciaal soort donker en wist dat iemand van Portishead daar de sleutel toe was. Ik hou ervan hoe verrassend hun muziek kan klinken. Je voelt het tot helemaal in je binnenste.”
enola: Was Utley een goede buffer om uw muziek op te testen of doet u dat eerst elders?
Hadreas: “Yeah, op mijn vriendje. Als hij ’s avonds van zijn werk thuis komt, speel ik geregeld wat voor hem. Hij is heel rechtuit in zijn oordeel. Als hij iets niet goed vindt, zegt hij dat gewoon. Niet dat ik daar dan rekening mee hou. Hij denkt anders over muziek, studeerde piano. Ik waardeer zijn input dus, maar zoals het altijd gaat, ben ik bereid te luisteren naar wat mensen zeggen, om vervolgens gewoon mijn zin te doen.”
enola: Perfume Genius-platen zijn steevast eerder kort. Blijft er veel op de plank liggen?
Hadreas: “Er is een ton. Ik heb voor Too Bright iets van een zestig dingen geschreven. Niet allemaal volwaardige songs uiteraard. Ik weet niet hoe het komt, maar elke keer als ik een nummer schrijf, denk ik dat het langer is dan in werkelijkheid. Ik dacht dat deze plaat vijftig minuten lang zou zijn. (ze klokt af op 34 minuten, red)
“Het heeft heel lang geduurd voor ik begon te schrijven, maar eens het gestart was, was er geen stoppen aan, schreef ik uren na elkaar, obsessief. Als ideeën komen, dat is dat het beste gevoel dat er is, al is er tegelijk de angst dat het zal stilvallen en nooit meer terugkeren. Dus probeer je het onderste uit de kan te halen.”
“Op tournee schrijf ik bijvoorbeeld niet. Het voelt daar een beetje als een artistiek vacuüm, als je maanden van de ene plaats naar de andere onderweg bent. Als ik dan even vrij heb, kijk ik crappy tv of lees ik shitty boeken. Van een goeie show kan je een gelijkaardige rush krijgen, maar zelfs dan blijft het een zenuwslopend gebeuren.”
enola: Misschien een rare vraag, maar wordt bij het opstellen rekening gehouden met uw geaardheid? U verstopt die immers niet en niet overal heerst een even open klimaat.
Hadreas: “Yeah, een beetje. In the south dacht ik dat het zou botsen, maar de mensen waren er doorgaans heel vriendelijk. Je weet niet helemaal wat je kan verwachten. Mensen kunnen je verrassen.
“Zelf woon ik in een hele liberale plaats, mijn vriendje en ik zouden kunnen trouwen moesten we daar zin in hebben, maar dat is niet overal in de VS het geval. En het frustreert me een beetje dat mijn muziek mensen vervreemdt. Je moet echt geen homo zijn om dit goed te vinden. Ik luister ook naar vrouwen die zingen over dingen die hun bezig houden, en dat raakt me, ondanks dat ik geen vrouw ben.”
“Soms krijg ik brieven van jongeren uit kleine steden waar een conservatief klimaat heerst, om me te zeggen hoe belangrijk mijn muziek is voor hen in die omstandigheden. Algemeen ben ik ook hoopvol, maar ik weet dat ik niet tevreden ga zijn voor alles 100 procent oké is. Mijn vriendje is helemaal anders: ‘waarom praten we hier nog over? Kunnen we niet verder gaan met ons leven?’ Ik begrijp hem wel, maar ik heb nu eenmaal dit platform.”
enola: Hoe gaat het van hier verder? Met Too Bright zet u een stevige stap.
Hadreas: “Ik voel dat ik meer wil experimenteren, dat het wat meer wild mag. Dat is het voordeel van meer vertrouwen hebben, denk ik. Ik had voor deze plaat gospel en oude soul in gedachten, maar dat is misschien voor een volgende keer. Of misschien gaat het verder op de hardere kanten van deze plaats. Dat is het goede: op dit album gebeurt veel, zodat allerhande deuren open staan waar ik binnen kan wandelen.”
Perfume Genius staat op 14 november in Het Depot.
