Festivals met steeds weer dezelfde namen, dezelfde trekjes en een gebrek aan een eigen smoel: ze zijn er met hopen, maar gelukkig zijn er ook in het festivallandschap nog zekerheden. Zo doet u er ook dit jaar weer goed aan om een dag (of twee) in uw agenda vrij te houden voor het Genkse Absolutely Free Festival, in 2013 nog goed voor een topeditie met sterke tot geweldige concerten van onder andere Girls Against Boys, Reiziger, Condor Gruppe, Syndrome en Manngold, en ook dit jaar weer veelbelovend.
Het is een beproefde aanpak die intussen toch alweer een editie of zeven meegaat (net zoveel als in de eerste levensfase van het festival, 1994-2000): hou het laagdrempelig, trommel een legertje enthousiaste vrijwilligers op, zet maximaal in op ecologie en programmeer met een eigen insteek. De Limburgse gemoedelijkheid doet de rest (toch wel, toch wel). Dat zal ook nu weer zo zijn. Breng drie batterijen (of een zaklamp) mee en je mag gratis binnen. Niets bij de hand? Dan kost het u drie euro, een bijdrage waarmee u een aantal vierkante meters groen aan de Maaskant doet floreren. En wie wil dat niet?
Naar goede gewoonte — en een beetje parallel aan Rock Herk, dat andere Limburgs monument — wordt de eerste dag ingepalmd door de elektronische muziek. Met Oaktree heeft de organisatie een van de Vlaamse coming men aan boord gehesen, maar er duiken ook gevestigde waarden op: Pierre, vaste klant in de Brusselse Fuse en door kenners een van de Vlaamse technopioniers genoemd, zal er opwarmen voor niemand minder dan technogod Luke Slater, die de al even invloedrijke Derrick May (2013) opvolgt. Diens set houdt op rond half twee, maar vervolgens gaat het feest gewoon verder tot zes uur ’s ochtends. Vitamientjes nemen!
Zaterdag, rockdag. De muzikale formule — zet maximaal in op lokaal talent, gooi er wat minder bekend buitenlands talent tussen en rond af met een paar knappe headliners — is ook dit jaar helemaal intact gebleven. Dat de organisatie een fijne neus heeft die ook de ranzige uithoeken van de rock-‘n-roll opzoekt, wordt meteen bewezen door een blik te werpen op de XPRMNT stage, waar het kabaalcollectief 30,000 Monkies de aftrap geeft, terwijl het veelbelovende Teen Creeps dat net ervoor doet op de Main Stage. Daarna volgt nog een trits Limburgse bands (Benefactors, Vice Club, JFJ, The Prospects) die u al dan niet eerder zag op de Vlaamse podia.
Reken daar nog een aantal minder bekende namen bij om te ontdekken — Vice Club (iets met vuile drumcomputers), Faces On TV (door AFF getipt voor De Afrekening van het najaar), Hypochristmutfreefuzz (een ‘alles kan, alles mag’-gezelschap) — en de namiddag zit erop. Snel iets eten, wat extra pinten erbovenop en verder met het avondprogramma. Op het kleinste podium staan twee bands die overgewaaid zijn uit Humo’s Rock Rally (Samowar en Warhola), met daartussen het uitstekende Go March — met onder anderen gitarist Philipp Weies die vorig jaar nog indruk maakte met Manngold.
Het Deense Blaue Blume is de onbekende buitenlander van dit jaar, al vermoeden we dat dit gezelschap ergens te situeren valt in de eclectische popsector waar AFF een goed gedocumenteerd zwak voor heeft. Daarna kan u op hetzelfde Green House-podium terecht voor het kwintet Robbing Millions (intussen goed bezig aan een gestage opmars) en het uit natuursteen gehouwen Madensuyu (nog altijd een van de sterkste duo’s die u op deze podia kan tegenkomen). Op de Main Stage wordt intussen ruimte gemaakt voor De Staat (een van Nederlands strafste live acts), en de indie van het Britse Fanfarlo (goed) en Yuck (zéér goed).
Met de komst van Thurston Moore heeft AFF tenslotte een erg mooie afsluiter kunnen strikken. De New Yorkse gitarist, die sinds het ontbinden van Sonic Youth niet heeft stilgezeten en van België haast een buitenverblijf gemaakt heeft, brengt medegitarist James Sedwards mee en gaat vermoedelijk iets doen dat zich bevindt waar bevlogen gitaarrock, wringende noise en wat experimentele tegendraadsheid samenkomen — al vallen daar weinig zekerheden te voorspellen. Mooie bonus is de Q&A-sessie met de man die in de vooravond plaatsvindt. Houd ze klaar, die vragen over Sonny Sharrock, Dave Burrell en black metal.
En dat is het dan zowat. Op papier is ook deze 14de editie er eentje die het beste doet vermoeden. We durven er dan ook een op ander op verwedden dat het ook het geval zal zijn in de praktijk. Uw aanwezigheid kan daarbij helpen. Dagje Limburg in stijl? Doen! De Cristal Alken neemt u er wel bij. Toch?
Meer info HIER.
