Waalse rockers, ze blijven het moeilijk hebben aan deze kant van de taalgrens en als het zou afhangen van een aantal beleidsmensen, dan bleef dat waarschijnlijk ook zo. Wel, fuck it. Het is pas door je neus regelmatig ook bij onze “Zuiderburen” binnen te steken dat je er een idee van krijgt hoe divers het aanbod is, hoe hard er ook daar wordt gezwoegd om initiatieven op poten te zetten en een eigen hoekje af te bakenen. Weinig bands zo gepast als Unik Ubik om dat aan te tonen.
Heel even leek er trouwens wat meer beterschap, met de gemeende intentie om de grenzen wat meer open te stellen. Sharko, Ghinzo, The Tellers en (vooral) Girls In Hawaii konden plots rekenen op fors wat extra media-aandacht, maar wat blijft daar een paar jaar later nog van over? En kregen ze opvolgers? Dat terwijl er in de underground voldoende bands rondlopen van het kaliber van een Ultraphallus of The K., we zeggen zomaar wat, om ook aan deze kant van het land mee uit te pakken. Of nog zo’n voorbeeld: Unik Ubik, met wortels in de scène rond het te gekke Doornikse concertkot Le Water Moulin.
Geen eenvoudige taak om er een label op te plakken. De leden hebben al ervaring in uiteenlopende bands als het Maria Goretti Quartet, Adolina en Louis Minus XVI, en de invloeden reiken van postpunk en afrogetinte rock tot psychedelica en jazzwalmen die dicht tegen The Ex hebben gelegen. Het kwartet met saxofonist (en intussen trombonist) had een goed jaar na oprichting al een album klaar dat kan tellen als visitekaartje: een dik halfuurtje (vooral) instrumentaal kruisbestuiven tussen hoekige grooves, zuiderse flow en hier en daar wat geschuur.
De aanzwellende sax en het gitaargefriemel van “Topix” doen aanvankelijk vermoeden dat je in avant-garde jazzterrein terechtkomt, maar van daaruit ontstaat snel een lome basgroove die de band naar een zone stuurt die een beetje parallel loopt met die van een King Champion Sounds: het klinkt een beetje Brits en punk, maar ook wat exotisch. Hier en daar neigt het naar Neerlands glorie The Ex, compleet met punkachtige versnelling, een referentie die ook lijkt terug te keren in het rondtollende drumpatroon van “Massive” dat door z’n pamfletvocalen ook iets heeft van Jaune Toujours.
Elders wordt evenmin stilgezeten: de zomerse bruis en kleur van “Aldi” heeft met z’n kringelende gitaar vaag iets van de gortdroge punkjazz van wijlen Pinski Zoo, “Papah” neigt meer naar een Arabische inslag, en in het potige “Kravan” lijkt het wel even alsof de geest van [Sic] door Unik Ubik waait, zeker als die loeiende bas z’n intrede doet. Door daarna ook nog eens te rotzooien met filmische ideeën (“Waitz”) en psychedelica (“Majax”), belandt de band al helemaal in een moeilijk te identificeren zone.
Natuurlijk is dat net wat die muziek interessant maakt: invloeden en interesses — van snedige gitaarrock tot steigerende jazz en aanstekelijke wereldmuziek — worden hier in de muzikale tegenhanger van een ratelende betonmixer gekieperd en het stroomt er vervolgens uit als een gelijkwaardige brei die danst, rockt, een aardig eindje rondstuitert en live waarschijnlijk pas helemaal tot z’n recht komt.
En kijk: Unik Ubik speelt vanavond in Moeskroen (Goguette) en op 6 juli in de Gentse Kinky Star. Het album beluisteren en kopen — zowel digitaal als op CD en LP — kan via Bandcamp.
