Koken is hip. De sterrenkoks lijken de laatste jaren meer en meer op echte idolen. Christophe Blain liep een tijdlang mee met een van deze chefs.
Voor stripliefhebbers kan de ‘meesterchef’ in de titel verwarrend lijken. Alles wat Christophe Blain aanraakt, lijkt immers in goud te veranderen. Zo is hij ook een meesterchef in het bereiden van strips. In Alain Passard. De wereld van een meesterchef vinden we een soort reportage over de gelijknamige chef van het Parijse restaurant L’Arpège. Blain volgde Passard in zijn keuken en ook achter de schermen van het restaurant. Alain Passard leeft en ademt koken, en meer in het bijzonder het bereiden van groenten. Hij is dan ook vooral bekend door zijn unieke creaties met alles wat uit de tuin voortkomt. Naast korte strips staan er in dit album ook een aantal recepten van Passard. De wereld van een meesterchef is dan ook een bijzondere strip geworden, iets tussen een klassieke strip, een biografie en een kookboek in. De strips baden overigens in de Blain zo kenmerkende humor. Het enige wat soms storend werkt, is de pure idolatrie voor Alain Passard. Nergens is er een kritische noot of een vorm van ironie te vinden in de bijdragen.
Met Alain Passard publiceert Terra (een imprint van Lannoo) voor het eerst een stripverhaal. Ze geven het album in een mooie en sobere vorm uit, eigenlijk mooier dan de oorspronkelijke Franse editie. Tegelijk geeft Terra eindelijk nog eens een forum aan Christophe Blain. Het was al van bij de eerste twee delen van Gus geleden dat er nog eens werk van hem vertaald raakte in het Nederlands. Nu Oog & Blik verder uitbolt, zal een vertaling van het derde deel van Gus overigens ook niet van hun kant te verwachten vallen. Ondertussen won Blain in Angoulême nogmaals de prijs voor het beste album, met het tweede deel van Quai d’Orsay, een spits verhaal over het kabinet van de minister van Buitenlandse Zaken. Pers en publiek blijven enthousiast over het werk van Blain. Zijn laatste werk is trouwens een samenwerking met muzikante Barbara Carlotti. Hij blijft dus verder de grenzen van het traditionele stripverhaal opzoeken.
De vraag blijft wel hoe Terra dit album exact in de markt wil zetten, als een strip of als een kookboek over Alain Passard. Het risico bestaat immers dat de stripliefhebbers deze strip volledig links laten liggen, aangezien de uitgever geen stripexpertise heeft. Anderzijds kan het ruime publiek van Terra een boost betekenen voor de naamsbekendheid van Christophe Blain. We moedigen alleszins toe dat ook de grote uitgeverijen zich aan een stripverhaal wagen. Zo kan de strip zich verder losrukken uit het hokje van de nostalgische liefhebbers en verzamelaars. Alain Passard is in elk geval een verfrissend album van een getalenteerd auteur, waarin hij opnieuw strips combineert met thema’s die normaal niet aan bod komen in een beeldverhaal.
