Woven Hand :: Refractory Obdurate

82835408

Woven Hand op hardcorelabel Deathwish Inc? Als je de zevende plaat van de band rond David Eugene Edwards in je cd-lader schuift, zal je begrijpen waarom.

In 2005 trok Edwards de stekker uit 16 Horsepower. Sindsdien heeft de domineeszoon geen stabiele aanhang meer, niet alleen omdat de americanaband omwille van politieke en spirituele reden splitte, maar ook omdat Edwards met zijn nieuwe band een wisselvallig parcours aflegde. Debuut Woven Hand en Ten Stones uit 2008 waren zeker sterke platen. Maar de laatste jaren haakten wat fans af omdat Edwards op The Laughing Stalk en The Threshingfloor de rootselementen liet liggen voor zware gitaren. Nu heeft hij zijn evangelie #7 klaar en de vraag is of Edwards zijn vroegere volgelingen opnieuw kan bekeren.

Ook op Refractory Obdurate gaat Edwards volledig voor heaviness en dat voel je meteen aan “Corsicana Clip” en “Masonic Youth”, waarin zwaar gitaarwerk vermengd wordt met rootsy elementen. In het up-tempo “Masonic Youth” komt de snelheid waarmee Edwards zijn gitaren laat beuken bijna geforceerd over. Een ongewoon hard nummer dat na een paar luisterbeurten wel zal wennen, in tegenstelling tot andere songs op de plaat.

“The Refractory” is absolute top omdat Edwards hiermee het geluid van 16 Horsepower het best benadert. Intens, bezwerend en emotioneel waren de adjectieven die ons meteen door het hoofd schoten. Al even verschroeiend is “Good Shepherd”, nog zo’n nummer waarin de nieuwe richting die Woven Hand is ingeslagen, werkt. Wanneer de huilende uithalen van Edwards en verzengende gitaren je meesleuren, lijkt de Apocalyps nabij. Dát is het gevoel dat je moet hebben bij het beluisteren van een Woven Hand-plaat. Edwards knipoogt hiermee duidelijk naar de postpunk van Joy Division, maar van vroegere associaties met Nick Cave blijft niet veel meer over.

Al even dreigend is “Salome”, maar daarna verliezen we er onze aandacht bij. Ofwel zakt het tempo in elkaar (zoals in het monotone “King David”), ofwel komen de zware gitaren in de doemrock zo geforceerd over dat de sfeer eronder lijdt. Zo teert “Field Of Hedon” iets te veel op dominante riffs. Al bij al blijft het een goed nummer, maar we missen net als in “Hiss” de magie waarmee Edwards ons vroeger kon overmeesteren. “Obdurate Obscura” daarentegen klinkt iets meer vertrouwelijk. Eindelijk weer zo’n een spirituele trip, bedenken we wanneer de herkenbare mandolinebanjo bij de keel grijpen. Een sterk nummer, maar ditmaal niets nieuws onder zon.

Afsluiter “El-bow” begint goed, maar door de geforceerde drumuithalen mondt het uit in een niemendalletje. Hierbij krijgen we opnieuw het gevoel dat Edwards misschien wat langer op het album had moeten kauwen? Tijdens de goeie eerste helft van de plaat grijpt Woven Hand ons bij de keel, maar de andere (verschroeiende) nummers laten ons met een dubbel gevoel achter.

Tenslotte nog iets over het volgens sommigen opmerkelijke label dat de plaat uitbrengt. Volgens ons is het niet zo een opmerkelijke zet. Net als bands Deafheaven en Touché Amoré vertoont Woven Hand weinig gelijkenissen met de gemiddelde hardcoreband, maar de band heeft net als Touché Amoré en Deafheaven — om twee ‘ongewone’ bands van het label te noemen — hetzelfde effect op de luisteraar. David Eugene Edwards zit daar dus goed. Maar nogmaals: voor een artiest, die vroeger als geen ander een Apocalyptische sfeer op plaat kon opwekken, mocht Refractory Obdurate iets meer zijn.

6
Release:
2014
http://wovenhandmosaic.com/
Glitterhouse

verwant

David Eugene Edwards & Alexander Hacke :: Risha

Samenwerkingen tussen artiesten van verschillende bands zijn van alle...

Wovenhand :: Star Treatment

Een album uit de donkerste krochten van het vagevuur...

Wovenhand :: The Laughing Stalk

Wie spontaan uitslag krijgt bij het aanhoren van Bijbelse...

Woven Hand :: The Threshingfloor

Één hand op de bijbel, de ander op zijn...

DIT WAS 2008 :: Woven Hand :: ”Wij zijn de schepping, God is de schepper. Zo is het nu eenmaal.”

Met het bij momenten verschroeiend intense Ten Stones --...

aanraders

Bolis Pupul :: Letter To Yu

Bolis Pupul is al lang niet meer ‘de zoon...

Porcelain id :: Bibi:1

Ook wij moeten er soms aan herinnerd worden dat...

Hurray For The Riff Raff :: The Past Is Still Alive

Alynda Segarra. Bound for Glory. Was Small Town Heroes in...

Daniel Boeckner :: Boeckner!

Als kind is Dan Boeckner zeker niet in een...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

recent

Ilja Leonard Pfeijffer :: Alkibiades

Bekroond, gelauwerd, alom gelezen en geprezen: zonder overdrijven mogen...

Â¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...
Vorig artikel
Volgend artikel

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in