Sun Kil Moon :: 24 maart 2014, Handelsbeurs

Mark Kozelek kwam naar de Handelsbeurs met een gitaar, drie medemuzikanten en een dikke laag galm op zijn stem – wat hij gisteren graag op poëtische wijze omschreef als “some Darth Vader shit”. Met Benji op de achtergrond zou een mens nochtans denken dat de man sinds kort door zijn voorraad metaforen heen zit. Op zijn recentste Sun Kil Moon-album verhaalt Kozelek namelijk onomwonden over de meest uiteenlopende concrete herinneringen uit zijn levensloop. Mark is naar eigen zeggen altijd al een melancholische jongen geweest en dat leverde een prachtalbum op; soms ontroerend, vaker pijnlijk of bitterzoet, maar steeds wondermooi in al zijn eenvoud. Maandagavond bleek eens te meer dat plaat en podium twee verschillende werelden zijn.

Bitterzoete schoonheid kwam echter ook live al vroeg in de set tot zijn recht tijdens “Carissa”. Kozeleks weergalmende baritongemompel, een schijnbaar zwevend klankendeken van gitaargepingel, piano en wat subtiele drums, meer moest dat beslist niet zijn. Je zag het velen denken, dit wordt iets speciaals. Maar hoewel een behoorlijk volgepakte Handelsbeurs op zich een fijne zaal is, blijkt ze in het geval van Sun Kil Moon niet te kunnen tippen aan de intieme sfeer van de eigen luie huiskamerzetel. De groep speelde nochtans zowat de hele plaat flink in de juiste volgorde (met uitzondering van onder meer “Jim Wise”, doodjammer) en onder andere bij “Micheline”, of luidere nummers als “Dogs” en “Richard Ramirez” klonk dat meer dan fraai.

Dat Kozelek en co het niveau dat ze bij aanvang torenhoog gelegd hadden niet wisten aan te houden, had dan ook meer te maken met een weinig plezante vaststelling: Mark hekelt ’s avonds de dingen. Te veel mannen in het publiek. Te veel verveelde blikken. Te veel en vervolgens te weinig licht op het podium. Te veel slordigheden en misverstanden tussen de muzikanten (“That song was hard”, klonk het profetisch na opener “Black Kite”). En denk twee keer na alvorens nog eens de smartphone boven te halen vanop de eerste rij, het bevalt Kozelek niet en hij uit dat ook nogal onverbloemd. Jammer, want het aanhoudende geleuter en gebrabbel tijdens de ellenlange pauzes waarin hij zijn gitaar stemde vanop zijn stoel aan de zijkant van het podium, het doorbrak de magie die had kunnen en moeten ontstaan.

Maar genoeg met al dat gemopper. Na het Benji-hoofdstuk had de groep er nog lang niet genoeg van en plukte ze gretig uit de twee solo-albums (met respectievelijk Jimmy LaValle en Desertshore) die Kozelek – hoe productief kan een mens zijn? – vorig jaar de wereld instuurde. Zonde dat dit werk in tegenstelling tot Benji onder de radar gebleven was, want hier staan enkele geweldige nummers op (“Caroline”!, “You Missed My Heart”!), die gisteren live helemaal tot hun recht kwamen. Spijtig dat je kon voelen aan de stiltes en het geschuifel dat dit niet was waar het publiek voor kwam en na twee uurtjes van de grote Mark-show was het voor velen welletjes geweest. Niets van. De bisronde zou nog een half uur duren (“Hey You Bastard I’m Still here”) en hoewel Kozelek dringend naar het toilet moest, vond hij tijd en energie om zelfs nog een extra nummer de setlist in te rammen. Tijdens “Livingstone Bramble” kwam hij voor het eerst rechtopstaand zingen in het midden van het podium en mocht de gitarist als knipoog naar gitaargod Nels Cline een vreselijk mislukte gitaarsolo afsteken (luister naar het nummer, je snapt het wel) – met vertwijfelde hoop dat dit wel degelijk een knipoog was.

“Ceiling Gazing”, nog zo’n verstild pareltje vanop Perils From the Sea, was vervolgens de perfecte afsluiter waarmee ieder uiteindelijk kon heengaan in enige vrede en volle vervreemding. Want in de categorie rare snuiter schiet Mark Kozelek (en bij uitbreiding zijn ganse band) dit jaar met gitaarlengtes voorsprong de hoofdvogel af. Dat Sun Kil Moon nog maar pas begonnen is aan zijn tournee zal er wel iets mee te maken hebben. Of misschien had Mark maandagavond gewoon echt nood aan een plaspauze.

http://www.sunkilmoon.com
Caldo Verde Records

aanraders

verwant

Mark Kozelek :: Mark Kozelek

Dat Mark Kozelek van Sun Kil Moon de laatste...

Absolutely Free Festival strikt internationale toppers

Absolutely Free Festival voegt vandaag zeven lekkere namen toe...

Mark Kozelek with Ben Boye and Jim White :: Mark Kozelek with Ben Boye and Jim White

Toegegeven: we hebben er (te lang) over getwijfeld of...

Sonic City :: 11-12 november 2017, Depart (Kortrijk)

Voor de tiende editie van Sonic City mocht Thurston...

Jesu / Sun Kil Moon :: 30 Seconds To The Decline Of Planet Earth

Dat het een dikke boterham was, die laatste dubbelaar...

recent

¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

Froukje

24 maart 2024Ancienne Belgique, Brussel

Van een blitzcarrière gesproken: een krappe drie jaar geleden...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in